Test Wrighta | Ocena zespołu ujścia klatki piersiowej

Przejdź do

Znajdź tę wiki na platformie Physiotutors Zostań członkiem

Dowiedz się

Test Wrighta | Ocena zespołu ujścia klatki piersiowej

Zespół ujścia klatki piersiowej definiuje się jako zespół objawów nerwowo-naczyniowych związanych z uciskiem pęczka ramiennego, który obejmuje splot ramienny i/lub naczynia podobojczykowe. Kompresja ta może być spowodowana przez kilka struktur anatomicznych w jednym lub więcej z następujących trzech przedziałów: trójkąt międzyżebrowy, przestrzeń obojczykowo-żebrowa lub przestrzeń retropectoralis minor.

Test Wrighta ma na celu zmniejszenie przestrzeni mięśnia prostego mniejszego w pierwszym etapie, podczas gdy druga część testu dotyczy odstępu kostno-obojczykowego.
Niejasne opisy wykonania testu Wrighta w badaniu Gillarda i wsp. w 2001 r. uniemożliwiają jakiekolwiek stwierdzenie dokładności tego testu. Z tego powodu wartość kliniczna w praktyce jest wątpliwa.

Aby wykonać test, pacjent siada w wygodnej pozycji. W pierwszej części testu ramię pacjenta jest biernie przywodzone i rotowane zewnętrznie do 90° bez przechylania głowy. Łokieć jest zgięty pod kątem nie większym niż 45°. Ramię jest następnie przytrzymywane przez 1 minutę. Tester monitoruje wystąpienie objawów u pacjenta i jakość pulsu promieniowego. Test jest powtarzany z kończyną w hiperabdukcji (końcowy zakres odwodzenia).

Pozytywnym wynikiem jest zmniejszenie tętna promieniowego i/lub odtworzenie objawów pacjenta. Pamiętaj, że inni autorzy opisali dodatkowo wpływ ruchu kręgosłupa szyjnego, takiego jak zgięcie, wyprost oraz rotacja w lewo i w prawo.

Inne typowe testy do oceny TOS to: