Test zgięcia górnego odcinka szyjnego kręgosłupa | Ocena niestabilności górnego odcinka szyjnego kręgosłupa

Przejdź do

Znajdź tę wiki na platformie Physiotutors Zostań członkiem

Dowiedz się

Test zgięcia górnego odcinka szyjnego kręgosłupa | Ocena więzadła poprzecznego

Według Becka i wsp. częstość występowania niestabilności górnego odcinka kręgosłupa szyjnego wynosi 0,6%. (2004) i jest związany ze stanami zapalnymi, takimi jak reumatoidalne zapalenie stawów, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa, a także urazami i wrodzonymi odchyleniami, takimi jak zespół Downa lub choroba Marfana. Aby bezpiecznie zastosować techniki terapii manualnej w obszarze szyjnym, konieczne jest przeprowadzenie badań przesiewowych pod kątem możliwej niestabilności górnego odcinka szyjnego.

Według Cattrysse i wsp. z 1997 r., test zgięcia górnego odcinka szyjnego kręgosłupa charakteryzuje się wiarygodnością międzyosobniczą na poziomie od -0,27 do 1, czyli od słabej do doskonałej, oraz wiarygodnością międzyosobniczą na poziomie Kappa od 0,64 do 1, czyli od znacznej do doskonałej. Test ten nie został jednak oceniony w badaniach diagnostycznych, dlatego przyznajemy mu wątpliwą wartość kliniczną.

Aby wykonać test, ułóż pacjenta w pozycji leżącej na plecach i stań u szczytu ławki. Zamocuj kręg C3 za pomocą uchwytu kluczowego w kierunku brzuszno-czaszkowym. Umieść drugą rękę wysoko na potylicy i unieruchom czoło pacjenta na swoim ramieniu lub klatce piersiowej. Teraz wykonaj delikatny ruch zgięcia.

Wynik testu jest pozytywny, jeśli Twój pacjent zgłasza objawy ucisku opony twardej, czyli rozproszonego bólu w kilku segmentach górnej części pleców i głowy, lub ucisku rdzenia kręgowego, co wskazuje na zerwanie więzadła poprzecznego.

Fiksacja C3 różni się od powszechnej literatury, która opisuje fiksację C2. Problem z unieruchomieniem C2 polega na tym, że zapobiegamy odchylaniu się kości C2 do tyłu, a tym samym ściskaniu opony twardej lub rdzenia kręgowego. Test zgięcia górnego odcinka szyjnego kręgosłupa jest jednak testem prowokacyjnym. Wykonując ukłon górnego odcinka szyjnego, kłykcie C0 toczą się do przodu i przesuwają do tyłu, zabierając ze sobą bardzo ruchomy atlas / C1 w kierunku tylnym. Gdy przedni łuk atlasu uderza w kość krzyżową, kość krzyżowa C2 jest odchylona do tyłu. To odchylenie do tyłu i przesunięcie może być nadmierne w przypadku zerwania więzadła poprzecznego, co może spowodować uszczypnięcie opony twardej lub rdzenia kręgowego. Na marginesie, odchylenie do tyłu zagłębienia C2 powoduje z kolei ruch rozciągający C2 na C3. Dokładnie odwrotny ruch występuje w przypadku wyprostu górnego odcinka szyjnego kręgosłupa. W tym przypadku nienaruszone więzadło poprzeczne przechyli kość C2 do przodu, powodując ruch zgięcia między C2 a C3.