Test osłuchowy widełek stroikowych

Diagnozowanie złamań przy użyciu MRI lub podobnych standardów referencyjnych może nie zawsze być łatwo dostępne w niektórych odległych obszarach lub w innych sytuacjach, które niemniej jednak wymagają podejmowania decyzji klinicznych. W celu rozwiązania tego problemu zaproponowano metodę diagnozowania złamań przy użyciu kamertonu 128 Hz i stetoskopu. 

Mugunthan i in. (2014) dokonali przeglądu aktualnej literatury i odnotowali dodatnie współczynniki prawdopodobieństwa w zakresie od 1,1 do 4,2 oraz ujemne współczynniki prawdopodobieństwa w zakresie od 0,21 do 0,49. We włączonych badaniach oceniano złamania w różnych kościach i nie można wyciągnąć wniosków, czy testy kamertonowe wykrywają złamania w jednym obszarze bardziej niż w innym. Ponadto rodzaj złamania ma duży wpływ na dokładność diagnostyczną. Złamania naprężeniowe, awulsyjne i klamrowe skutkowały fałszywie ujemnymi wynikami, ponieważ pozostawiają uszkodzoną, ale nienaruszoną kość i nie utrudniają przewodzenia dźwięku. Na podstawie tych wyników wartość kliniczna jest umiarkowana.

Aby przeprowadzić test osłuchiwania kamertonu, musisz ułożyć pacjenta w wygodnej pozycji z odsłoniętą chorą kończyną. 

Umieść stetoskop na kości proksymalnie do miejsca podejrzewanego złamania. Najlepiej jest użyć występu kostnego. Jeśli występuje obrzęk, umieść stetoskop nad obrzękiem. 

Kamerton zostanie umieszczony dystalnie od miejsca podejrzewanego złamania.

Aby to zademonstrować, użyjemy kości strzałkowej. W tym przypadku umieszczę stetoskop na głowie kości strzałkowej. Następnie uderz kamertonem o poduszkę, aby wprawić go w drgania, a następnie umieść go na dystalnym końcu kostki bocznej. Uważnie słuchaj przez 6-8 sekund, czy słyszysz dźwięk przewodzony przez kość i porównaj go z nieuszkodzoną kończyną. 

Wynik testu uznaje się za pozytywny dla złamania, jeśli dźwięk z uszkodzonej kończyny jest osłabiony lub nie ma go wcale.

21 NAJBARDZIEJ PRZYDATNYCH TESTÓW ORTOPEDYCZNYCH W PRAKTYCE KLINICZNEJ

• • Nazwa*
• • Email*

Δ

Inne powszechne badania przesiewowe w kierunku złamań różnych części ciała to:

• Kanadyjskie zasady dotyczące odcinka C kręgosłupa (kręgosłup szyjny)
• Test wyprostu łokcia (łokieć)
• Reguły nadgarstka Caradeniz (nadgarstek)
• Znak pozycji leżącej (kręgosłup piersiowy)
• Test udarowy zamkniętej pięści
• Test udarowy rzepki (biodro)
• Test Fulcrum (kość udowa)
• Zasady dotyczące kolana w Ottawie (kolano)
• Zasady dotyczące kostki w Ottawie (kostka i stopa)

Mugunthan, K., Doust, J., Kurz, B., & Glasziou, P. (2014). Czy istnieją wystarczające dowody na skuteczność testów kamertonowych w diagnozowaniu złamań? Przegląd systematyczny. BMJ open, 4(8), e005238.

Toney, C. M., Games, K. E., Winkelmann, Z. K., & Eberman, L. E. (2016). Wykorzystanie testów widełkowych w diagnozowaniu złamań. Journal of athletic training, 51(6), 498-499.