Test oporu zgięcia w pozycji leżącej

Przejdź do

Znajdź tę wiki na platformie Physiotutors Zostań członkiem

Dowiedz się

Test oporu zgięcia w pozycji leżącej | Uszkodzenia SLAP | Ocena barku

Gismervik i wsp. w 2017 r. przeprowadzili rygorystyczną metaanalizę testów barku pod kątem zmian SLAP i stwierdzili, że test kompresji-rotacji jest najdokładniejszym testem z czułością 43% i swoistością 89%. Chociaż test jest nadal raczej słaby, aby wykluczyć zmiany SLAP, ma umiarkowaną wartość kliniczną, aby potwierdzić rozdarcie SLAP.

Test oporu zgięcia w pozycji leżącej na plecach jest wykonywany, gdy pacjent znajduje się w pozycji leżącej na plecach. Pacjent jest proszony o oparcie ramienia nad głową w pełnym uniesieniu, z dłońmi skierowanymi do góry. Egzaminator stoi na badanym ramieniu i chwyta ramię pacjenta tuż za łokciem. Następnie pacjent jest proszony o wykonanie zgięcia ramienia do przodu, tak jakby symulował ruch rzucania.

Ten test jest uznawany za pozytywny tylko wtedy, gdy ból jest wywoływany głęboko wewnątrz stawu barkowego lub na grzbietowej stronie barku wzdłuż linii stawu podczas ruchu z oporem. Wykonanie testu na barku nieobciążonym nie powinno wywoływać bólu.

W badaniu przeprowadzonym przez Ebinger i in. Test Supine Flexion Resistance charakteryzował się wyższą swoistością niż test O'Briena i Speeda oraz wyższą czułością w grupie pacjentów z dolegliwościami barku i izolowanym uszkodzeniem SLAP bez uszkodzeń stożka rotatorów. Ograniczeniem testu jest jednak to, że można go stosować tylko u pacjentów ze swobodnym zakresem ruchu zaangażowanego barku, ponieważ pacjenci z częściową sztywnością barku odczuwają ból podczas próby osiągnięcia pełnej pozycji badania zgięcia w wyniku zrostów torebkowych.