Test uniesienia wyprostowanych nóg (SLR) w przypadku zespołu korzeniowego odcinka lędźwiowego kręgosłupa

Test prostego uniesienia nogi jest jednym z najbardziej znanych testów ortopedycznych stosowanych w ocenie zespołu korzeniowego odcinka lędźwiowego. To, co stanowi pozytywny test, różni się znacznie w literaturze, gdzie niektórzy autorzy porównują kąt biernego zgięcia biodra między dotkniętą i nie dotkniętą kończyną, a inni opisują odtworzenie znanego pacjentowi bólu nogi jako pozytywny wynik. Do dnia dzisiejszego nie ma zgody co do normatywnych wartości zgięcia biodra dla testu. Zgłaszanie wyniku jako reprodukcji znanego pacjentowi bólu nogi, który jest charakterystycznym objawem bólu korzeniowego odcinka lędźwiowego, ma większy sens z patoanatomicznego punktu widzenia, ponieważ celem testu jest napięcie nerwu kulszowego w celu wywołania takich objawów.

Przegląd Cochrane przeprowadzony przez van der Windt i wsp. w 2010 r. oraz przegląd systematyczny przeprowadzony przez Scaia i wsp. w 2012 r. wykazały ogólnie wyższą czułość niż swoistość testu w porównaniu z wynikami chirurgicznymi przepukliny dysku lędźwiowego, osiągając ujemne współczynniki prawdopodobieństwa do 0,27. Prawie wszystkie badania podstawowe mają pewien rodzaj stronniczości, a "reprodukcja bólu" również nie była dopasowana do aktualnych objawów pacjenta w wielu badaniach. Można więc powiedzieć, że test nie ma wartości diagnostycznej w potwierdzaniu bólu korzeniowego odcinka lędźwiowego spowodowanego przepukliną dysku lędźwiowego, ale może mieć co najmniej umiarkowaną wartość kliniczną w wykluczaniu jego obecności.

Aby przeprowadzić test, pacjent leży w pozycji leżącej płasko na ławce. Stojąc po uszkodzonej stronie, chwyć nogę pacjenta w taki sposób, aby zapewnić pełny wyprost kolana podczas testu. Następnie powoli unieś nogę, aby wywołać zgięcie biodra, utrzymując pełny wyprost kolana i uważnie obserwuj reakcję pacjenta.

Ponownie, wynik testu uznaje się za pozytywny, jeśli u pacjenta wystąpi znajomy ból przeszywający nogę. Ponieważ celem testu jest naprężenie nerwu kulszowego, do oceny odtwarzania objawów można zastosować stopniowe modyfikacje. Na przykład, dodanie zgięcia grzbietowego kostki w punkcie dyskomfortu w celu wzmocnienia objawów lub poproszenie pacjenta o zgięcie szyi w celu zwiększenia reakcji na objawy.

Podsumowując, specjalny test jest tylko tak dobry, jak twoje rozumowanie kliniczne, a wyniki muszą być oceniane w ramach całego obrazu klinicznego.

Inne często wykonywane badania w kierunku zespołu korzeniowego lędźwiowego to:

• Test unoszenia skrzyżowanych prostych nóg (bardziej szczegółowy)
• Test zginania kolana w pozycji leżącej (L2-L4)
• Test cięciwy
• Test opadu

21 NAJBARDZIEJ PRZYDATNYCH TESTÓW ORTOPEDYCZNYCH W PRAKTYCE KLINICZNEJ

• • Nazwa*
• • Email*

Δ

Van Der Windt DA, Simons E, Riphagen II, Ammendolia C, Verhagen AP, Laslett M, Devillé W, Deyo RA, Bouter LM, de Vet HC, Aertgeerts B. Physical examination for lumbar radiculopathy due to disc herniation in patients with low-back pain. Baza danych przeglądów systematycznych Cochrane. 2010(2).

Scaia V, Baxter D, Cook C. Test uniesienia wyprostowanej nogi oparty na prowokacji bólowej w diagnostyce przepukliny dysku lędźwiowego, radikulopatii lędźwiowej i/lub rwy kulszowej: systematyczny przegląd użyteczności klinicznej. Journal of back and musculoskeletal rehabilitation. 2012 Jan 1;25(4):215-23.