Pasywny zakres ruchu barku

Przejdź do

Znajdź tę wiki na platformie Physiotutors Zostań członkiem

Dowiedz się

Pasywny zakres ruchu barku | Ocena PROM

Celem oceny biernego zakresu ruchu jest ocena ruchów osteokinematycznych stawu, ocena zakresu ruchu w stopniach, a jeśli ruch jest ograniczony, ocena odczucia końcowego. Zbiór różnych odczuć końcowych można zobaczyć w tej tabeli. Często zobaczysz różnice między stroną dominującą i niedominującą, co jest całkowicie normalne i nie musi korelować z objawami.

Zgodnie z badaniem przeprowadzonym przez Wernera i wsp. w 2014 r., ocena biernego zakresu ruchu barku wykazała znaczną wiarygodność międzyosobową u zdrowych osób i znaczną wiarygodność międzyosobową u osób z objawami, przy czym innowacyjne podejście wykorzystujące inklinometr w smartfonie działało najlepiej. (pokaż wartości w tabeli):

Przyjrzyjmy się najpierw zgięciu do przodu w stawie ramiennym.

Gdy pacjent siedzi na ławce, połóż jedną rękę na łopatce i obojczyku, aby unieruchomić oba elementy. Następnie chwyć kość ramienną pacjenta tak dystalnie, jak to możliwe i przesuń ją do zgięcia do przodu, które powinno być ograniczone do około 80-90° dla czystego zgięcia stawu ramiennego.
Jeśli puścimy fiksację, a tym samym pozwolimy na ruch obojczyka i łopatki, powinniśmy być w stanie podnieść ramię nad głowę do około 180 stopni.

W przypadku wyprostu obowiązują te same zasady, ale ramię jest standardowo przesuwane do tyłu do około 60°.

Przyjrzyjmy się teraz odwodzeniu i przywodzeniu. W przypadku odwodzenia pacjent ponownie znajduje się w pozycji siedzącej i zastosujemy tę samą stabilizację proksymalną, co w przypadku zgięcia. Następnie odciągnij ramię do około 90°. Jeśli puścimy fiksację, powinniśmy być w stanie przesunąć ramię dalej, ale ostatecznie będziemy musieli je lekko obrócić na zewnątrz, aby osiągnąć zakres końcowy.

Przywodzenie i odwodzenie może odbywać się nie tylko w płaszczyźnie czołowej, ale także w płaszczyźnie poprzecznej. Następnie odnosimy się do poziomego odwodzenia i przywodzenia.
W przypadku przywodzenia poziomego rozpocznij z ramieniem odwodzonym pod kątem 90°. Zamocuj łopatkę na bocznej granicy i przesuń ramię w kierunku linii środkowej ciała.
Przy prawidłowym zamocowaniu łopatki, powinieneś osiągnąć zakres końcowy przy około 110°. Puszczenie łopatki pozwoli Ci poruszać się dalej.
Odwodzenie poziome jest minimalne i wynosi około 15°. Możesz unieruchomić obojczyk i łopatkę ciałem i ręką, a następnie przejść do wyprostu poziomego.

Na koniec przyjrzyjmy się rotacjom w stawie ramiennym. W przypadku rotacji zewnętrznej pacjent powinien znajdować się w wyprostowanej pozycji siedzącej. Aby unieruchomić obręcz barkową, a tym samym odizolować ruch w stawie ramiennym, połóż udo na łopatce, a przeciwległe ramię na klatce piersiowej pacjenta. Dłoń tego samego ramienia obejmuje łokieć pacjenta, aby ustabilizować go w pozycji anatomicznej. Następnie użyj drugiej ręki, aby wywołać rotację zewnętrzną, chwytając nadgarstek ramienia pacjenta i przesuwając go na zewnątrz o około 60°.
Aby uzyskać rotację wewnętrzną, pacjent może usiąść na końcu ławki. Mocowanie obręczy barkowej będzie wtedy odwrotne do tego, które widzieliśmy dla rotacji zewnętrznej. W ten sposób twoje udo unieruchamia obręcz barkową z przodu względem obojczyka, a ramię opiera się o łopatkę.
Następnie ramię pacjenta jest przenoszone za plecy i unoszone z klatki piersiowej. Zwykle jest to około 100° w stosunku do pozycji anatomicznej.
Obie rotacje mogą być również oceniane przy 90° uprowadzenia.

Sprawdź również nasz post na temat oceny aktywnego zakresu ruchu barku.