Wyjaśnienie nadwyrężenia barku

Przejdź do

Znajdź tę wiki na platformie Physiotutors Zostań członkiem

Dowiedz się

Uraz barku - wyjaśnienie | Ocena urazu barku

Uderzenie barku to przestarzały termin (jeśli chodzi o przestrzeń podbarkową), który kiedyś był opisywany jako diagnoza, ale pogląd na ten stan zmienił się w kierunku uznania go za zespół objawów, a nie samą patologię. Jeśli jesteś zainteresowany zaktualizowanym podejściem do "uderzenia barku", obejrzyj nasz film na temat obalania mitów dotyczących uderzenia barku.

Wyjaśnijmy jednak dalej podstawową teorię stojącą za tym terminem. uderzenie barku. Różne badania zidentyfikowały podstawowe mechanizmy patologiczne, takie jak patologia stożka rotatorów, dyskineza łopatki, niestabilność barku, patologia bicepsa, zmiany SLAP i deficyt rotacji wewnętrznej stawu ramiennego, który jest skracany jako GIRD. Sugeruje się, że stany te mogą powodować objawy uderzeniowe. W literaturze opisano dwa rodzaje uderzenia: uderzenie podbarkowe lub zewnętrzne oraz uderzenie wewnętrzne. Uderzenie podbarkowe to mechaniczne naruszenie struktur tkanek miękkich, takich jak kaletka maziowa lub ścięgna mankietu rotatorów, w przestrzeni podbarkowej między głową kości ramiennej a łukiem akrometrycznym. Pacjenci często odczuwają ból w środkowym zakresie ruchu podczas aktywnego odwodzenia, powodując tak zwany bolesny łuk.

Uderzenie wewnętrzne opisuje naruszenie ścięgien mankietu rotatorów między głową kości ramiennej a obrzeżem glenoidu. W oparciu o lokalizację tego wkroczenia wyróżnia się dwa typy uderzenia przednio-górnego i tylno-górnego. Uderzenie przednio-górnej części panewki występuje po głębokim rozerwaniu powierzchni podłopatkowej, która następnie zostaje uwięziona między przednio-górną krawędzią panewki a głową kości ramiennej. Ból jest zwykle wywoływany podczas zginania barku z rotacją wewnętrzną. Uderzenie tylno-górne glenoidu polega głównie na wkraczaniu ścięgien supra- i infraspinatus między guzek większy kości ramiennej a tylno-górną krawędź glenoidu. Ból jest zwykle wywoływany przy maksymalnej rotacji zewnętrznej, uprowadzeniu poziomym i pewnej ilości uprowadzenia. Wyobraź sobie pozycję do rzutu znad głowy.

Oprócz rozróżnienia opartego na miejscu naruszenia, uderzenie barku jest dalej klasyfikowane w oparciu o przyczynę problemu, dzieląc je na pierwotne i wtórne uderzenie. W pierwotnym uderzeniu źródłem bólu i dysfunkcji jest strukturalne zwężenie przestrzeni podbarkowej występujące z powodu artropatii stawu obojczykowo-barkowego, z powodu akromionu typu I lub III, który jest odpowiednio płaskim akromionem opóźnionym w stosunku do naturalnej krzywizny lub zahaczonym akromionem lub z powodu obrzęku tkanek miękkich w przestrzeni podbarkowej. We wtórnym uderzeniu nie występują nieprawidłowości strukturalne powodujące dysfunkcję, ale raczej problemy funkcjonalne występujące w określonych pozycjach. Może występować w przestrzeni podbarkowej, a także wewnętrznie w stawie ramienno-łokciowym.

Biorąc pod uwagę wszystkie te informacje, możesz zadać sobie pytanie, jak prawidłowo zidentyfikować podstawowy mechanizm patologiczny u pacjenta z objawami uderzenia. Cools i wsp. (2008) opracowali algorytm dla klinicystów, który powinien pomóc Ci w ocenie pacjentów z impingementem. Na podstawie wyników różnych testów klinicznych możesz zawęzić je do jednego z wyżej wymienionych mechanizmów patologicznych: patologii stożka rotatorów, dyskinezy łopatki, niestabilności barku, patologii bicepsa, zmian SLAP i deficytu rotacji wewnętrznej stawu ramiennego.