Aktywny zakres ruchu ramion

Przejdź do

Znajdź tę wiki na platformie Physiotutors Zostań członkiem

Dowiedz się

Aktywny zakres ruchu ramion | Ocena AROM

Podczas AROM oceniasz, ile stopni swobody ma pacjent w kompleksie barkowym. Ponadto szukasz rekompensaty i jakości ruchu. Jeśli pacjent odczuwa silny ból lub przychodzi do gabinetu bezpośrednio po operacji, wybierz raczej pozycję leżącą na plecach zamiast siedzącej. W przypadku jakiego rodzaju patologii możemy więc zastosować ocenę AROM w barku? Przyjrzyjmy się najważniejszym z nich:

1) Zamrożony bark: W przypadku zamrożonego barku spodziewasz się znacznego zmniejszenia AROM, a także PROM (jutro) przy minimalnym bólu, szczególnie w rotacji zewnętrznej w 0 ° uprowadzenia i uniesienia.

2) Patologia mankietu rotatorów: W takim przypadku możesz na przykład zaobserwować bolesny łuk między 60-120° uprowadzenia, a także dyskinezę łopatki - chociaż dowody na dyskinezę łopatki i jej udział w bólu barku są sprzeczne.

Podczas oceny aktywnego zakresu ruchu ocenisz następujące ruchy: Po pierwsze, następuje podniesienie poprzez uprowadzenie. Poproś pacjenta, aby ułożył ramiona w pozycji anatomicznej, co oznacza, że dłonie skierowane są do przodu, a kciuki do boku. Następnie poproś pacjenta o powolne odwodzenie ramion tak daleko, jak to możliwe. Poproś pacjenta o wykonanie tego samego ruchu, ale teraz patrzysz na niego od tyłu.

Aby ocenić ruch, wykorzystaj rytm łopatkowo-ramienny. Zbadasz ruchy kości ramiennej, łopatki i obojczyka. Drugim ruchem jest uniesienie poprzez zgięcie do przodu. Poproś pacjenta, aby stanął prosto, a kciuki skierował do przodu, a następnie powoli zgiął oba ramiona do przodu.

Aby przedłużyć, poproś pacjenta, aby stanął prosto, a następnie poinstruuj go, aby cofnął ramiona tak daleko, jak to możliwe. Upewnij się, że ruch wykonywany jest w barku, a pacjent nie kompensuje go poprzez pochylenie się do przodu lub cofnięcie łopatki.

W przypadku rotacji bocznej lub zewnętrznej poproś pacjenta o zgięcie łokcia do 90° i oparcie ramion o klatkę piersiową. Następnie pacjent jest proszony o wyciągnięcie nadgarstka na zewnątrz tak daleko, jak to możliwe, bez odwodzenia ramienia. Ruch ten należy wykonywać ostrożnie u pacjentów, którzy doznali zwichnięcia barku.

W przypadku rotacji przyśrodkowej lub wewnętrznej istnieją dwa sposoby oceny tego ruchu. Po pierwsze, jest kciuk autostopowicza. Poproś pacjenta o wyprostowanie kciuka i sięgnięcie nim jak najdalej w górę pleców. Wyrostki kolczyste T5 i T10 reprezentują normalne stopnie rotacji wewnętrznej. Drugim sposobem oceny rotacji przyśrodkowej lub wewnętrznej jest poproszenie pacjenta o odwodzenie ramion do 90°, a następnie wykonanie rotacji wewnętrznej.

Następnym krokiem jest przywodzenie. Poinstruuj pacjenta, aby wyciągnął ramiona jak najdalej przed ciało. Następnym krokiem jest przywodzenie poziome lub zgięcie krzyżowe. Poproś pacjenta o odwodzenie ramion do 90°, a następnie wyciągnij ramiona jak najdalej przed ciało.

W przypadku protrakcji łopatki poproś pacjenta o maksymalne zbliżenie barków do siebie w kierunku przednim. Aby wykonać retrakcję łopatki, poproś pacjenta o ściśnięcie łopatek razem i w ten sposób wykonaj retrakcję.

Aby unieść ramiona, poinstruuj pacjenta, aby wzruszył ramionami. W przypadku wciśnięcia barków poinstruuj pacjenta, aby zbliżył barki do podłogi tak daleko, jak to możliwe.

Przeczytaj poniższy post, aby dowiedzieć się, jak ocenić pasywny zakres ruchu w barku.