Test Phalena na zespół cieśni nadgarstka

Tradycyjnie, samodzielne testy nie mają wartości dodanej w porównaniu z dokładnym wywiadem w procesie diagnostycznym zespołu cieśni nadgarstka. Test Phalena został również wykluczony w klinicznej regule predykcyjnej Wainnera, ponieważ jego zdolność predykcyjna była zbyt niska. W prawym górnym rogu możesz znaleźć film na temat reanimacji Wainnera. Ponadto Valdes i wsp. z 2013 r. podają dodatni współczynnik prawdopodobieństwa wynoszący 2,68 i ujemny współczynnik prawdopodobieństwa wynoszący 0,54 dla testu, co sprawia, że jego wartość kliniczna jest raczej słaba.

Aby przeprowadzić test, pacjent znajduje się w pozycji stojącej lub siedzącej i jest proszony o maksymalne zgięcie obu nadgarstków podczas dociskania grzbietowej strony obu dłoni do siebie i utrzymanie tej pozycji przez jedną minutę.

W pozytywnym teście parestezja pacjenta w dystrybucji nerwu pośrodkowego zostanie odtworzona, a mianowicie mrowienie w kciuku, palcu wskazującym i środkowym i/lub przyśrodkowej połowie palca serdecznego.

Inne powszechnie stosowane testy do oceny zespołu cieśni nadgarstka to:

• Objaw Tinela na nadgarstku
• Znak Flick
• Kliniczna reguła predykcyjna dla CTS
• Test ucisku nadgarstka
• Test neurodynamiczny kończyn górnych 1 (ULTT1)
• Test uniesienia ręki

21 NAJBARDZIEJ PRZYDATNYCH TESTÓW ORTOPEDYCZNYCH W PRAKTYCE KLINICZNEJ

• • Nazwa*
• • Email*

Δ

Valdes K, LaStayo P. Wartość testów prowokacyjnych dla nadgarstka i łokcia: przegląd literatury. Journal of Hand Therapy. 2013 Jan 1;26(1):32-43.

Wainner RS, Fritz JM, Irrgang JJ, Delitto A, Allison S, Boninger ML. Opracowanie klinicznej reguły predykcyjnej do diagnozowania zespołu cieśni nadgarstka. Archiwum Medycyny Fizykalnej i Rehabilitacji. 2005 Apr 1;86(4):609-18.