Badanie neurologiczne kończyn górnych i obwodowych mięśnia sercowego

Przejdź do

Znajdź tę wiki na platformie Physiotutors Zostań członkiem

Dowiedz się

Badanie neurologiczne kończyn górnych i obwodowych mięśnia sercowego

Ocena miotomii jest istotną częścią badania neurologicznego w przypadku podejrzenia radikulopatii, ponieważ zmiany siły mięśniowej w obrębie określonego miotomu mogą pomóc w zidentyfikowaniu patologicznego poziomu dysku.

W przypadku kręgosłupa szyjnego najczęstszymi przyczynami patologii korzeni nerwowych są przepukliny dysków, które stanowią około 20-25% przypadków, oraz choroba zwyrodnieniowa dysków, która stanowi 70-75%. Podczas gdy przepukliny dysków, znane również jako miękkie uszkodzenia dysków, występują raczej u młodszych pacjentów, choroba zwyrodnieniowa dysków lub twarde uszkodzenia dysków występują głównie w starszej populacji, a największą częstość występowania patologii korzeni nerwów szyjnych stwierdza się w segmentach kręgosłupa C5-6 i C6-7, co wpływa głównie na biceps i prostowniki nadgarstka lub triceps i zginacze nadgarstka.

W swoim przeglądzie systematycznym z 2017 r. Lemeunier i wsp. podają, że pełne obwodowe badanie neurologiczne w przypadku podejrzenia radikulopatii szyjnej ma czułość 83% i swoistość 28%. Pozytywne i negatywne współczynniki prawdopodobieństwa wyniosły odpowiednio 1,15 i 0,6, dlatego przypisujemy tej ocenie raczej słabą wartość kliniczną, ale nadal jest to najlepsze narzędzie, jakie mamy.

>Badanie miotomiczne kończyny górnej wykonywane jest z pacjentem w pozycji siedzącej. Podobnie jak w przypadku każdej innej oceny, porównaj wyniki po obu stronach.

C4/5: naramienny (24% Sn, 89% Sp)

Gdy pacjent znajduje się w pozycji siedzącej, poproś go o odwodzenie ramion do około 90°, a następnie wywieraj nacisk w dół na ramiona. Zwróć uwagę na różnice między nimi.

C5/6: Bicepsramienny (24% Sn, 94% Sp)
C5/6: prostowniki nadgarstka (12% Sn, 90% Sp)

Aby przetestować biceps, zegnij przedramię do 90° i poproś pacjenta o przeciwstawienie się przyłożonej przez Ciebie sile rozciągającej. Sprawdź, czy występują zauważalne różnice w sile. Aby jak najlepiej przetestować prostowniki nadgarstka, umieść pronowane przedramię pacjenta na stole i ustaw zamkniętą pięść w pozycji lekkiego wyprostu i przyłóż do niej siłę zgięcia nadgarstka. Poproś pacjenta, aby stawił opór i sprawdź, czy nie jest osłabiony i porównaj z drugą stroną.

C6/7: triceps brachii (12% Sn, 94% Sp)
C6/7: zginacze nadgarstka (6% Sn, 89% Sp)

Aby przetestować triceps, zegnij przedramię do 90° i poproś pacjenta, aby oparł się sile zgięcia przyłożonej przez Ciebie.
Aby najlepiej przetestować zginacz nadgarstka, umieść supinowane przedramię pacjenta na stole i ustaw zamkniętą pięść w lekkim zgięciu, a następnie przyłóż do niej siłę wyprostu nadgarstka. Poproś pacjenta, aby stawił opór i sprawdź, czy nie jest osłabiony i porównaj z drugą stroną.

C7/C8: odwodziciel pollicis (6% Sn, 84% Sp)
T1: międzykostny grzbietowy (3% Sn, 93% Sp)

W przypadku przywodziciela pollicis brevis podeprzyj supinowane przedramię i otwartą dłoń, a następnie poproś pacjenta o przeciwstawienie się przywodzeniu kciuka. Porównaj oba kciuki i sprawdź różnice.
W przypadku mięśni międzykostnych grzbietowych spleć palce między palcami pacjenta i poproś go, aby ścisnął je tak mocno, jak to możliwe. Sprawdź, czy różnice są zauważalne.