Klaster MCL | Diagnozowanie urazów więzadła pobocznego przyśrodkowego

Kastelein i in. (2008) przeprowadzili badanie w celu zbadania dokładności diagnostycznej elementów wywiadu z pacjentem, a także testów ortopedycznych w celu oceny integralności MCL. W sumie w modelu uwzględniono 36 zmiennych z historii pacjenta, mechanizmu urazu, oznak urazu, obecnych objawów podczas pierwszej konsultacji, a także wyników badania fizykalnego. Ostatecznie do modelu wprowadzono cztery zmienne - 2 ustalenia z wywiadu z pacjentem, a mianowicie uraz spowodowany siłą zewnętrzną na nogę i uraz rotacyjny, oraz 2 z badania fizykalnego: Ból podczas testu obciążeniowego koślawości przy 30°, a także wiotkość podczas testu.

W przypadku obecności co najmniej 1 z 2 wyników wywiadu z pacjentem ORAZ odtworzenia bólu podczas testu obciążeniowego koślawości pod kątem 30°, dodatni współczynnik prawdopodobieństwa uszkodzenia MCL potwierdzonego podczas MRI wynosi 4,8. W przypadku, gdy luźność jest również zwiększona podczas testu obciążeniowego koślawości, dodatni współczynnik prawdopodobieństwa wzrasta do 6,4. W przypadku obecności tylko jednej zmiany w wywiadzie od pacjenta i braku pozytywnych wyników badania fizykalnego, można racjonalnie wykluczyć obecność zmiany MCL i zmniejszyć liczbę niepotrzebnych skierowań na badania obrazowe. Nawet jeśli podejrzewa się uszkodzenie, w przypadku braku blokady kolana lub podejrzenia złamania, zaleceniem opartym na wytycznych praktyki klinicznej pozostaje podejście zachowawcze.

21 NAJBARDZIEJ PRZYDATNYCH TESTÓW ORTOPEDYCZNYCH W PRAKTYCE KLINICZNEJ

• • Nazwa*
• • Email*

Δ

Jeśli chcesz dowiedzieć się, jak wykonać test Valgus Stress, o którym mowa w klastrze, kliknij nazwę testu.

Kastelein M, Wagemakers HP, Luijsterburg PA, Verhaar JA, Koes BW, Bierma-Zeinstra SM. Ocena uszkodzeń więzadła pobocznego przyśrodkowego kolana w praktyce ogólnej. Amerykańskie czasopismo medyczne. 2008 Nov 1;121(11):982-8.