Obecne testy badania biodra pod kątem uderzenia udowo-panewkowego (FAI) lub niestabilności biodra są testami pasywnymi wykonywanymi przez egzaminatora i mogą nie odtwarzać objawów związanych z aktywnością. Dlatego Ranawat i in. (2017) zaproponowali test chodu pod kątem progresji stopy. W ich badaniu diagnostycznym test został oceniony wraz z testem FADIR dla FAI i testem FABER dla niestabilności stawu biodrowego i dał czułość 61% i swoistość 56% w ocenie FAI, a także czułość 67% i swoistość 70% dla niestabilności stawu biodrowego, co przekłada się na raczej słabe współczynniki prawdopodobieństwa i dlatego do czasu dalszej walidacji przypisujemy również słabą wartość kliniczną temu testowi.

Aby przeprowadzić test, pacjent jest proszony o chodzenie w normalny sposób z neutralnym kątem nachylenia stopy. Następnie pacjent zostaje poinstruowany, aby wykonał chód pod wewnętrznym kątem progresji stopy, tak aby noga była wewnętrznie zrotowana. Jest to około 15° w stosunku do chodu neutralnego.

Następnie następuje chodzenie pod zewnętrznym kątem progresji stopy.

Wynik testu jest pozytywny, jeśli ból jest wywoływany przy zwiększonym kącie progresji stopy lub jeśli ból wyjściowy jest nasilony.

Ta dynamiczna ocena ma na celu odtworzenie lub zaostrzenie objawów poprzez manipulację chodem. Korzystając z FPAW, progresja stopy jest modyfikowana przez rotację wewnętrzną lub zewnętrzną, co przekłada się na ukierunkowane siły w biodrze, które modyfikują lub nasilają objawy. Przyczepność połączenia głowa-szyja z rotacją wewnętrzną prawdopodobnie byłaby związana z objawowym chodem u pacjentów z FAI, co zbiegło się ze stwierdzeniem dodatniego wewnętrznego FPAW w badanej grupie, u której potwierdzono morfologię FAI. Natomiast pacjenci z objawową niestabilnością stawu biodrowego wykazywali pozytywny wynik testu z zewnętrznym FPAW, który może odtwarzać niestabilność lub objawy niedostatecznego pokrycia.

21 NAJBARDZIEJ PRZYDATNYCH TESTÓW ORTOPEDYCZNYCH W PRAKTYCE KLINICZNEJ

• • Nazwa*
• • Email*

Δ