Test zgięcia czaszkowo-szyjnego | Upośledzenie kontroli motorycznej odcinka szyjnego kręgosłupa

 Dowody sugerują, że deficyty siły, koordynacji i wytrzymałości mięśni szyi są związane z bólem szyi i bólem głowy u pacjentów - szczególnie tych z szyjnym bólem głowy. 

De Koning i wsp. (2008) przeprowadzili systematyczny przegląd właściwości klinimetrycznych m.in. testu zgięcia czaszkowo-szyjnego, w skrócie CCFT. Stwierdzili wartości ICC od punktu sześćdziesiąt pięć do punktu dziewięćdziesiąt trzy dla wiarygodności wewnątrzobserwacyjnej. W jednym badaniu odnotowano wartości wiarygodności międzyobserwacyjnej z ICC wynoszącym 0,54. Na podstawie tych niespójnych wyników wartość kliniczna jest raczej słaba. 

Aby przeprowadzić test, pacjent leży w pozycji leżącej na plecach z głową w pozycji neutralnej. Linia twarzy powinna być pozioma. Opróżnione urządzenie do biofeedbacku jest następnie umieszczane za szyją, tak aby przylegało do potylicy pacjenta.
Napompuj mankiet do ciśnienia wyjściowego 20 mmHg.
Następnie test przeprowadzany jest w dwóch etapach.

Etap 1

W etapie 1 pacjent proszony jest o powolne wykonywanie ruchów głową, tak jakby tył jego głowy przesuwał się po ławce, aż do osiągnięcia wzrostu ciśnienia o 2 mmHg, czyli z 20 do 22 mmHg, i utrzymanie tej pozycji przez dwie do trzech sekund, zanim będzie mógł się zrelaksować i powrócić do pozycji wyjściowej.
W przypadku, gdy Twój pacjent ma szczytowy wzorzec oddychania, ukłon jest wykonywany przy wydechu.
Powtarzaj ten proces dla każdego przyrostu o 2 mmHg, aż osiągniesz 30 mmHg na urządzeniu do biofeedbacku. Łącznie jest to 5 etapów.
Etap, w którym pacjent jest w stanie osiągnąć i utrzymać ucisk przez 2 do 3 sekund przy prawidłowym zgięciu czaszkowo-szyjnym, jest pomiarem wyjściowym.

Podczas testu będziesz obserwować następujące elementy, aby upewnić się, że test został przeprowadzony prawidłowo:
Przeanalizuj ruch skinieniem głowy. Z każdym etapem kąt obrotu powinien się zwiększać. Pacjenci mogą wykonywać więcej ruchów cofania lub unoszenia głowy w celu zwiększenia ciśnienia. Co więcej, aktywność palpacyjna mięśni mostkowo-obojczykowo-sutkowych lub przednich mięśni łopatkowych powinna być minimalna do ostatniego 1 lub 2 etapu testu - jeśli w ogóle.
Ponadto, pacjent powinien być w stanie zrelaksować się i powrócić do wyjściowego ciśnienia 20 mmHg pomiędzy próbami.

Etap 2

Etap 2 jest wykonywany, jeśli pacjent jest w stanie osiągnąć etap 1 tego testu bez ruchów zastępczych.
Na tym etapie zamierzasz przetestować wytrzymałość izometryczną głębokich zginaczy szyjnych. Pacjent znajduje się w tej samej pozycji, co na etapie 1. Następnie wykonaj skłon głowy do najniższego poziomu, czyli 22 mmHg, i utrzymaj tę pozycję przez 10 sekund. Jeśli są w stanie wykonać 3 dziesięciosekundowe wstrzymania na tym poziomie, mogą przejść do następnego poziomu, który jest ponownie o 2 mmHg wyższy. 

Sprawdź, czy nie występują opisane wcześniej strategie kompensacyjne, a także szarpanie podczas wstrzymywania lub zmniejszenie ciśnienia podczas 10-sekundowego skurczu izometrycznego, co może wskazywać na osłabienie lub zmęczenie głębokich zginaczy szyjnych. 

Podczas oceny udokumentuj poziom ciśnienia, który pacjent może utrzymać stabilnie przez powtarzane 10-sekundowe przytrzymania przy minimalnej aktywności mięśni powierzchownych lub innych strategiach kompensacyjnych.

Inne powszechnie stosowane testy do oceny upośledzenia kontroli motorycznej odcinka szyjnego kręgosłupa to:

• Kliniczna niestabilność odcinka szyjnego kręgosłupa
• Test wytrzymałości zginaczy głębokich szyi / test Harrisa
• Test wytrzymałości prostowników odcinka szyjnego kręgosłupa

21 NAJBARDZIEJ PRZYDATNYCH TESTÓW ORTOPEDYCZNYCH W PRAKTYCE KLINICZNEJ

• • Nazwa*
• • Email*

Δ

de Koning, C. H., van den Heuvel, S. P., Staal, J. B., Smits-Engelsman, B., & Hendriks, E. J. (2008). Klinimetryczna ocena metod pomiaru funkcjonowania mięśni u pacjentów z niespecyficznym bólem szyi: przegląd systematyczny. BMC musculoskeletal disorders, 9(1), 1-9.

Jull, G. A., O'leary, S. P., & Falla, D. L. (2008). Kliniczna ocena głębokich mięśni zginaczy szyjnych: test zgięcia czaszkowo-szyjnego. Journal of manipulative and physiological therapeutics, 31(7), 525-533.