Test Copelanda | Ocena zerwania/naderwania ścięgna Achillesa

Przejdź do

Znajdź tę wiki na platformie Physiotutors Zostań członkiem

Dowiedz się

Test Copelanda | Ocena zerwania/naderwania ścięgna Achillesa

66% przypadków zerwania ścięgna Achillesa to zerwania bezobjawowe. Oznacza to, że u tych pacjentów nigdy nie występowała tkliwość, sztywność, ból lub dysfunkcja Achillesa. Jednak w ścięgnie musi występować jakaś patologia, ponieważ 98% zerwanych ścięgien ma patologię zwyrodnieniową, podczas gdy 2% ma inną patologię. Jeśli chcesz poznać więcej faktów na temat ścięgien, sprawdź link w opisie do naszego bloga na temat 7 prawd o ścięgnach, które powinieneś znać.

Reiman i in. (2014) przeprowadzili systematyczny przegląd z metaanalizą badań badających dokładność diagnostyczną różnych ocen klinicznych w celu zdiagnozowania zerwania ścięgna Achillesa bez konieczności wykonywania rezonansu magnetycznego. Wśród innych testów, takich jak test ściskania łydki, który omówiliśmy już tutaj na Physiotutors, w literaturze opisano test Copelanda. Zgodnie z artykułem Reimana i in. (2014), czułość tego testu wynosi 78% i jest to jedyna wartość statystyczna, którą można wyodrębnić z artykułu źródłowego Maffulli i in. Badanie było również obarczone wysokim ryzykiem błędu systematycznego, dlatego wartość kliniczną testów należy uznać za raczej słabą.

Badanie wymaga użycia sfigmomanometru lub mankietu do pomiaru ciśnienia krwi. Pacjent znajduje się w pozycji leżącej na brzuchu z chorą nogą umieszczoną nad krawędzią stołu terapeutycznego.

Mankiet sfigmomanometru jest umieszczany wokół środka łydki i napełniany do 100 mmHg, podczas gdy kostka jest w pasywnym zgięciu podeszwowym. Następnie kostka pacjenta zostaje zgięta grzbietowo. Jeśli ścięgno jest nienaruszone, powinieneś odczuwać wzrost ciśnienia od 35 do 60 mmHg. Jeśli ścięgno zostanie zerwane, wzrost ciśnienia będzie niewielki lub żaden.