Test obezwładnienia | Ocena niestabilności przedniej części barku

Staw barkowy charakteryzuje się dużą ruchomością, co sprawia, że jest podatny na niestabilność. Podczas gdy siły mięśniowe kontrolują stabilność w środkowych zakresach ruchu, niestabilność kliniczna objawia się w końcowym zakresie ruchu. Niestabilność staje się widoczna, gdy pacjent odczuwa lęk lub strach przed podwichnięciem w końcowym zakresie ruchu.

Według Hegedusa i wsp. test lęku przed urazem barku ma czułość 65,6% i swoistość 95,4%. (2012) i ma dużą wartość kliniczną dla uwzględnienia lub potwierdzenia niestabilności przedniej.

Aby przeprowadzić test, pacjent znajduje się w pozycji leżącej na plecach, a badana strona znajduje się blisko krawędzi stołu. Następnie ramię pacjenta jest przywodzone pod kątem 90°. Pacjent jest poinstruowany, aby podczas badania zgłaszał badającemu wszelkie obawy lub strach przed podwichnięciem. Następnie egzaminator ostrożnie wprowadza bark w coraz większą rotację zewnętrzną i będzie szukał oznak zaniepokojenia ze strony pacjenta.

W pozytywnym teście pacjent zgłasza obawę przed zwichnięciem przy większych zakresach rotacji zewnętrznej.

Z biomechanicznego punktu widzenia bardziej sensowne jest poziome odwodzenie ramienia pacjenta, aby głowa kości ramiennej ślizgała się do przodu.

Inne powszechne testy do oceny niestabilności przedniego stawu ramienno-łokciowego to:

• Test relokacji
• Zwolnienie / test niespodzianka
• Test obciążenia i przesunięcia

21 NAJBARDZIEJ PRZYDATNYCH TESTÓW ORTOPEDYCZNYCH W PRAKTYCE KLINICZNEJ

• • Nazwa*
• • Email*

Δ

Hegedus EJ, Goode AP, Cook CE, Michener L, Myer CA, Myer DM, Wright AA. Które testy badania fizykalnego zapewniają klinicystom największą wartość podczas badania barku? Aktualizacja przeglądu systematycznego z metaanalizą poszczególnych testów. Brytyjskie czasopismo medycyny sportowej. 2012 Nov 1;46(14):964-78.