Wprowadzenie

Ból jest często oceniany w skali od 0 do 10 lub za pomocą kwestionariuszy. Ale czy kiedykolwiek próbowałeś podsumować ból za pomocą liczby? Nie tak łatwo, co? Badanie to miało na celu zbadanie bólu podczas obciążania i rozciągania ścięgien, a więc bólu wywołanego ruchem. Badanie to miało na celu scharakteryzowanie bólu podczas zadań o różnej intensywności polegających na obciążaniu i rozciąganiu ścięgna Achillesa w porównaniu z bólem w spoczynku.

Metody

Ta wtórna analiza została przeprowadzona na podstawie badania przeprowadzonego przez Chimenti i in. (2023) w celu zbadania wpływu 2 różnych rodzajów edukacji i ćwiczeń na ból i funkcjonowanie w przewlekłej tendinopatii Achillesa. Doszli oni do wniosku, że dodanie edukacji biopsychospołecznej do ćwiczeń w przypadku tendinopatii Achillesa nie poprawiło bólu i funkcji w porównaniu z dodaniem edukacji opartej na biomedycynie. Przeanalizowaliśmy ten artykuł w zeszłym tygodniu i na podstawie wyników mogliśmy stwierdzić, że nie ma znaczenia, w jaki sposób wyjaśnisz tendinopatię Achillesa. Ważne jest, aby dodać, że wyjaśnienie w obu grupach było połączone z progresywnym programem ćwiczeń. Sprawdź naszą recenzję badań, aby dowiedzieć się więcej na ten temat.

W tej wtórnej analizie autorzy chcieli scharakteryzować wzorce bólu wywołanego ruchem podczas obciążania ścięgna i rozciągania ścięgna Achillesa oraz dokonać przeglądu związku między bólem wywołanym ruchem a rodzajem tendinopatii Achillesa, zmiennymi biomechanicznymi i psychologicznymi związanymi z bólem.

Zarówno osoby z tendinopatią ścięgna Achillesa w części środkowej, jak i z tendinopatią przyczepu ścięgna Achillesa mogły zostać włączone do badania, gdy ścięgno Achillesa było główną lokalizacją bólu. Objawy musiały być wywoływane przez czynności związane z obciążeniem i zwiększać się do co najmniej 3/10 podczas chodzenia, podnoszenia pięty lub podskakiwania.

Uczestnicy zostali zapytani o odczuwany ból w spoczynku (w pozycji siedzącej) i podczas 2 ćwiczeń obciążających ścięgna (szybki marsz i test wytrzymałościowy polegający na uniesieniu pięty jednej nogi) oraz 2 ćwiczeń rozciągających ścięgna (stanie z równym ciężarem na obu stopach i rozciąganie łydek na stojąco). Ich ból mierzono za pomocą NRS natychmiast po wykonaniu każdego zadania, aby określić ilościowo poziom bólu wywołanego ruchem.

Dane kinematyczne uzyskano podczas co najmniej 3 cykli chodu i zmierzono szczytowe zgięcie grzbietowe kostki, szczytowy wyprost kolana i szczytowy wyprost biodra pod koniec fazy stania. Szczytowa moc kostki została obliczona przy użyciu dynamiki odwrotnej jako iloczyn momentu kostki netto i prędkości kątowej kostki. Na koniec oceniono szczytowy kąt zgięcia grzbietowego kostki podczas wykroku w pozycji stojącej ze zgiętym i w pełni wyprostowanym kolanem. Każda pozycja była utrzymywana przez 3-5 sekund.

Aby uzyskać zmienne psychologiczne związane z bólem, uczestnicy wypełnili Skalę Kinezjofobii Tampa (TSK-17) i Skalę Katastrofizacji Bólu (PCS-13).

Opracowano dwa modele w celu scharakteryzowania zakresu bólu wywołanego ruchem podczas czynności obciążających i rozciągających ścięgno Achillesa.

Wyniki

W przypadku bólu wynikającego z obciążenia ścięgna Achillesa w stosunku do spoczynku, model wykazał najlepsze dopasowanie, gdy uwzględniał szczytowe zgięcie grzbietowe kostki podczas chodzenia, wynik TSK-17 i czas trwania porannej sztywności ścięgna, oprócz terminu zadania (odpoczynek, chodzenie, unoszenie pięty). Model ten wyjaśniał 47% wariancji intensywności bólu podczas 3 zadań. Nie było różnicy w przypadku osób z tendinopatią ścięgna Achillesa w części wewnętrznej lub środkowej.

Szczytowa moc kostki nie była powiązana z zadaniami obciążeniowymi, podczas gdy szczytowy kąt zgięcia grzbietowego był. Wykazał on najwyższy związek ze zmianami natężenia bólu we wszystkich wykonywanych zadaniach.

• Niższy o 10° szczytowy kąt zgięcia grzbietowego kostki wiązał się z większą o 1,9 punktu intensywnością bólu podczas zadań obciążeniowych.
• Wyższy o 12 punktów wynik w TSK-17 lub czas trwania porannej sztywności ścięgna wynoszący 50 minut wiązał się ze wzrostem natężenia bólu o 1 punkt.

Biorąc pod uwagę model rozciągania ścięgien, stwierdzono, że zmienne szczytowy kąt zgięcia grzbietowego kostki podczas chodzenia i szczytowy kąt rozciągnięcia łydki były uwzględnione w przewidywaniu intensywności bólu. W tym przypadku autorzy stwierdzili różnicę prawie 1 punktu zwiększonej intensywności bólu u osób z tendinopatią ścięgna Achillesa przy tych zadaniach. Model ten wyjaśniał 53% wariancji intensywności bólu w trzech zadaniach rozciągania.

• Model przewidywał 0,8-punktowy wzrost natężenia bólu podczas stania w stosunku do poziomu bólu spoczynkowego, a także 2,8-punktowy wzrost natężenia bólu podczas rozciągania łydek w stosunku do poziomu bólu spoczynkowego.
• Szczytowy kąt zgięcia grzbietowego kostki podczas chodzenia wykazał najsilniejszy związek z intensywnością bólu w różnych zadaniach, co sugeruje, że 10° mniejszy szczytowy kąt zgięcia grzbietowego kostki był związany z 2,7 punktu większym bólem związanym z rozciąganiem ścięgna.
• Ponadto, większy o 10° zakres rozciągania zgięcia grzbietowego kostki był związany z wyższym o 1 punkt natężeniem bólu we wszystkich zadaniach. Wszczepienie AT wiązało się z prawie 1-punktowym wyższym poziomem bólu podczas wykonywania zadań niż w przypadku AT w środkowej części.

Pytania i przemyślenia

Co pokazuje nam to badanie? Pokazuje nam, że ból zwiększa się wraz ze wzrostem intensywności ruchów. Oczywiście szybki marsz i unoszenie pięt są bardziej wymagające niż odpoczynek. Nie jest to nic nowego. Zadania związane z obciążeniem ścięgna były bardziej bolesne przy niższym szczytowym zgięciu grzbietowym i przy wyższej kinezjofobii lub 50-minutowej sztywności porannej.

Może to oznaczać, że ważne jest, aby informować osoby z tendinopatią Achillesa, że gdy obawiają się aktywności, może ona stać się bardziej bolesna. Gdy doświadczają porannej sztywności, możesz powiedzieć im, aby delikatnie zwiększali obciążenie ścięgna Achillesa w ciągu dnia. Być może delikatna rozgrzewka przed wstaniem z łóżka mogłaby wpłynąć na ich poranną sztywność i doprowadzić do zmniejszenia bólu. Próba poprawy zgięcia grzbietowego wydaje się rozsądna, ale może nie za pomocą rozciągania, ponieważ to również zwiększa ból. Ćwiczenia ekscentryczne mogą wydawać się najbardziej odpowiednie.

Biorąc pod uwagę zadania związane z rozciąganiem ścięgien, intensywność bólu wzrosła o około 1 punkt podczas chodzenia i prawie 3 punkty podczas rozciągania łydek. Tutaj również nic nowego. Szczególne było to, że niższy kąt zgięcia grzbietowego podczas chodzenia prowadził do prawie 3-punktowego wzrostu bólu, podczas gdy większy zakres ruchu zgięcia grzbietowego podczas rozciągania również zwiększał ból, średnio o 1 punkt. Wydaje się, że korzystanie z większego zakresu funkcjonalnego zgięcia grzbietowego podczas chodzenia może być korzystne. Wręcz przeciwnie, próba poprawy zgięcia grzbietowego za pomocą rozciągania nie wydaje się zbyt skuteczna.

Porozmawiaj ze mną

W tym badaniu zbadano powiązania między zmiennymi a intensywnością bólu wywołanego ruchem. Nie mówi nic o tym, jakie czynniki powodują różnice w odczuwanym bólu. Przewidywanie bólu, by wymienić tylko jeden przykład, może również mieć wpływ na intensywność bólu odczuwanego podczas zadania. W obecnym badaniu strach przed ruchem był bardziej związany z zadaniami dynamicznymi niż statycznymi, więc postrzegane "zagrożenie" związane z ruchem może być związane z odczuwaniem bólu.

Większe wykorzystanie zgięcia grzbietowego kostki w średnim zakresie podczas chodzenia wiązało się z mniej nasilonym bólem wywołanym ruchem zarówno podczas obciążania ścięgien, jak i rozciągania, co wskazuje, że ograniczone funkcjonalne wykorzystanie kąta zgięcia grzbietowego kostki wiąże się z silniejszym bólem. W związku z tym próba normalizacji chodu może mieć wpływ na intensywność bólu. Nie musi to oznaczać, że zmniejszony poziom zgięcia grzbietowego jest przyczyną bólu. Być może strzeżenie mięśni, które ogranicza zakres ruchu w odpowiedzi na oczekiwanie na ból, powoduje jego nasilenie.

Tendinopatia ścięgna Achillesa jest stanem, w którym ból zwykle wzrasta wraz ze wzrostem wymagań, jak wykazano w tym badaniu. W przeciwieństwie do tego, w badaniu, które recenzowaliśmy jakiś czas temu, Sancho i in. (2023) stwierdzili, że ból nie był skorelowany ze wzrostem obciążenia. Wniosek, jaki mogliśmy wyciągnąć z tego badania, był taki, że na poziomie grupy ból nie był zamiennikiem dla zadań związanych z obciążeniem, a zatem obciążenia można zwiększać na wczesnym etapie rehabilitacji, podczas gdy nie należy obawiać się wzrostu poziomu bólu.

Wiadomości do domu

Badanie to wykazało związek między obciążeniem ścięgna i rozciąganiem ścięgna Achillesa a bólem wywołanym ruchem. Ból wzrastał wraz z rosnącymi wymaganiami, ale zmienne biomechaniczne i psychologiczne również zostały uwzględnione w rosnących poziomach bólu. Wydaje się zatem, że interwencje powinny być ukierunkowane na inne elementy niż tylko łagodzenie bólu. Strach przed ruchem był związany z bólem odczuwanym podczas obciążania ścięgna Achillesa.

Odniesienie

Janowski AJ, Post AA, Heredia-Rizo AM, Mosby H, Dao M, Law LF, Bayman EO, Wilken JM, Sluka KA, Chimenti RL. Wzorce bólu wywołanego ruchem podczas obciążania i rozciągania ścięgna w tendinopatii Achillesa: Analiza wtórna randomizowanego badania kontrolowanego. Clin Biomech (Bristol, Avon). 2023 Aug 18; 109: 106073. doi: 10.1016/j.clinbiomech.2023.106073. Epub przed publikacją. PMID: 37657267.