Wprowadzenie

Edukacja na temat bólu jest wszędzie i to dobrze. Wykazano, że zmniejsza poziom lęku i niepokoju w różnych schorzeniach układu mięśniowo-szkieletowego. Kiedy dobrze informujesz (lub edukujesz, co jest w nazwie) swojego pacjenta, masz już przewagę, niezależnie od rodzaju leczenia, na które się zdecydujesz. Coraz więcej dowodów wskazuje na znaczenie samodzielnego zarządzania. W związku z tym fizjoterapia odchodzi od "leczenia" pacjentów i przechodzi do prowadzenia kogoś przez określoną patologię. W tym aspekcie zdecydowałem się przeanalizować to RCT, ponieważ łączyło ono oba te aspekty. Zastosowanie edukacji w zakresie bólu i ćwiczeń w zespole cieśni nadgarstka za pośrednictwem telerehabilitacji.

Metody

W tym badaniu RCT porównano edukację przeciwbólową i ćwiczenia w zespole cieśni nadgarstka z samymi ćwiczeniami. Obie interwencje zostały przeprowadzone za pośrednictwem telerehabilitacji.

Uczestnicy byli w wieku od 18 do 60 lat i mieli umiarkowany lub ciężki zespół cieśni nadgarstka. Definicja ta została ustalona zgodnie z wytycznymi praktyki klinicznej Academy of Orthopaedic Physical Therapy oraz Academy of Hand and Upper Extremities Physical Therapy. Omówiliśmy te praktyczne wytyczne na naszym kanale YouTube, który możesz obejrzeć tutaj. Ponadto ich objawy występowały przez co najmniej 3 miesiące i mogły być jednostronne lub obustronne.

Włączeni uczestnicy zostali losowo przydzieleni w stosunku 1: 1 do otrzymywania tylko ćwiczeń w porównaniu z edukacją w zakresie bólu i ćwiczeniami w zespole cieśni nadgarstka. Obie grupy otrzymały program terapii ruchowej za pośrednictwem telerehabilitacji. Trzy sesje telerehabilitacji były nadzorowane przez fizjoterapeutów co 15 dni.

W grupie ćwiczącej uczestnicy wykonywali ćwiczenia aerobowe, ślizganie ścięgna zginacza palców, ćwiczenia neurodynamiczne w domu i samodzielne rozciąganie.

Ćwiczenia te wykonywano trzy razy w tygodniu przez 6 tygodni, z 48-godzinną przerwą między każdą sesją. Każda sesja ćwiczeń trwała około 30 minut. Łącznie przeprowadzono 15 samodzielnych i 3 nadzorowane sesje.

W grupie otrzymującej edukację w zakresie bólu i ćwiczenia na zespół cieśni nadgarstka uczestnicy otrzymali 3 dodatkowe sesje edukacji neurobiologicznej w zakresie bólu. Poniższa tabela przedstawia szczegółowy program dla obu grup.

Intensywność bólu była głównym wynikiem zainteresowania i została zmierzona za pomocą NPRS po 6 tygodniach i 12 tygodniach. Inne miary wyników obejmowały Skalę Katastrofizacji Bólu (PCS), Skalę Kinezjofobii Tampa-11, Bostoński Kwestionariusz Tunelu Nadgarstka (BCTQ), Szpitalną Skalę Lęku i Depresji (HADS), EuroQol5-wymiary (EQ-5D) oraz Skalę Globalnego Wrażenia Zmiany Pacjenta (PGICS).

Wyniki

Analiza cech wyjściowych nie wykazała znaczących różnic między grupami na początku badania.

Badanie miało na celu ustalenie, czy edukacja w zakresie bólu w połączeniu z ćwiczeniami była lepsza niż same ćwiczenia. Próbowali więc ocenić efekty międzygrupowe.

W artykule stwierdzono, że nie było efektu interakcji ani efektu głównego dla grupy, ale zaobserwowano efekt główny dla czasu. Ponadto stwierdzają oni: "Znaczące i klinicznie istotne różnice w NPRS zaobserwowano w 6. tygodniu w grupie PNE + ćwiczenia (MD: 2,0 punktu, 95% CI: -3,8 do -0,2). Grupa ćwicząca nie wykazała poprawy w żadnym punkcie czasowym".

Pytania i przemyślenia

• Badanie to obejmowało uczestników, którzy oczekiwali na operację i skarżyli się przez długi czas. Nie zaobserwowano żadnych różnic pomiędzy grupą, w której stosowano edukację przeciwbólową i ćwiczenia fizyczne, a grupą, w której stosowano wyłącznie ćwiczenia fizyczne. Jednak pacjenci otrzymujący połączoną interwencję byli bardziej zadowoleni niż grupa ćwicząca po 6 tygodniach. Efekt ten ustąpił po 12 tygodniach. Mogło to być wynikiem większej uwagi i otrzymanej opieki, stronniczości odpowiedzi... a nie rzeczywistej różnicy. Co więcej, wynik ten nie był głównym wynikiem, a badanie nie miało mocy do wykrycia takiej różnicy.
• W bieżącym badaniu wykorzystano wiele miar wyników zgłaszanych przez pacjentów. Zastanawiam się nawet, jak udało im się je wszystkie zapełnić uczestnikami. W praktyce z pewnością nie użyłbym tak wielu z nich u mojego pacjenta. Skupiłbym się raczej na jednym lub dwóch wynikach, które uznają za istotne.
• Drugorzędne wyniki ujawniły znaczące efekty interakcji dla kinezjofobii. Analiza danych pokazuje, że w 6. i 12. tygodniu średnia różnica między grupami wynosiła -5,2 punktu [95% CI: 9,7 do -0,6; p = 0,028] i -5,7 punktu [95% CI: 10,8 do -0,5; p = 0,034], odpowiednio. Może to wskazywać, że edukacja w zakresie bólu w połączeniu z ćwiczeniami w przypadku zespołu cieśni nadgarstka jest skuteczna w zmniejszaniu lęku przed ruchem w tej populacji, ale ponieważ jest to wynik drugorzędny, należy zachować ostrożność w interpretacji tego wyniku.
• Biorąc pod uwagę nasilenie objawów, znaczący efekt interakcji wykazał różnicę między grupami, ale nie miało to znaczenia klinicznego. Ponieważ jest to zmienna drugorzędna, dla której badanie nie miało mocy, różnica ta mogła wystąpić przypadkowo.

Porozmawiaj ze mną

• Nie zaobserwowano żadnych różnic wyjściowych między grupami, co oznacza, że autorom udało się stworzyć jednorodną próbę
• W pierwotnej analizie nie stwierdzono różnicy między grupami w odniesieniu do pierwotnego wyniku intensywności bólu. Jednak badanie podkreśliło korzyści płynące z włączenia PNE do interwencji telerehabilitacyjnych dla pacjentów z CTS. Jest to sprzeczne i mylące.
• Badanie przyniosło znaczącą poprawę w obrębie grupy po 6 tygodniach, która była klinicznie istotna w grupie otrzymującej edukację w zakresie bólu i ćwiczenia na zespół cieśni nadgarstka.
• Jednak celem tego badania była ocena korzyści płynących z dodania edukacji w zakresie bólu do ćwiczeń poprzez porównanie jej z samymi ćwiczeniami.
• Ponieważ nie było różnic między grupami, uważam, że artykuł wprowadza w błąd, podkreślając znaczenie edukacji w zakresie bólu w połączeniu z ćwiczeniami. Sposób, w jaki to sformułowano, wygląda na to, że grupa otrzymująca połączenie edukacji i ćwiczeń uzyskała lepszą poprawę po 6 tygodniach w porównaniu z grupą ćwiczącą. Zamiast tego jest to różnica wewnątrz grupy, ale nie o tym powinno być to badanie. Jest to mylące i nieprawidłowe. Zostało to jasno wyjaśnione w badaniu przeprowadzonym przez Altman et al. w 2011 roku.

Wiadomości do domu

Edukacja przeciwbólowa i ćwiczenia w zespole cieśni nadgarstka nie były bardziej skuteczne niż same ćwiczenia w zmniejszaniu intensywności bólu. Chociaż zostało to wspomniane i podkreślone, odzwierciedla to interpretację poprawy w obrębie grupy, w której badanie miało na celu porównanie efektów międzygrupowych. Badanie wykazało, że przestrzeganie programu było wysokie, a uczestnicy byli zadowoleni ze sposobu otrzymywania telerehabilitacji. Połączenie edukacji w zakresie bólu i ćwiczeń może być przydatne w zmniejszaniu kinezjofobii, ale był to wynik drugorzędny i powinien być dalej badany.

Odniesienie

Núñez-Cortés R, Cruz-Montecinos C, Torreblanca-Vargas S, Tapia C, Gutiérrez-Jiménez M, Torres-Gangas P, Calatayud J, Pérez-Alenda S. Skuteczność dodania edukacji neurobiologicznej w zakresie bólu do telerehabilitacji u pacjentów z zespołem cieśni nadgarstka: Randomizowane badanie kontrolowane. Musculoskelet Sci Pract. 2023 Jul 28;67:102835. doi: 10.1016/j.msksp.2023.102835. Epub przed publikacją. PMID: 37572618.

Dodatkowe odniesienie

Bland JM, Altman DG. Porównania z poziomem wyjściowym w grupach randomizowanych są często stosowane i mogą być bardzo mylące. Próby. 2011 Dec 22;12:264. doi: 10.1186/1745-6215-12-264. PMID: 22192231; PMCID: PMC3286439.