Badania
Lędźwiowy/SIJ
13 czerwca 2023 r.
Leczenie przewlekłego bólu pleców za pomocą poznawczej terapii funkcjonalnej w porównaniu ze zwykłą opieką
Wprowadzenie
Ból w dolnej części pleców jest dolegliwością, która dotyka prawie każdą osobę raz w życiu. Nawet u 1 na 5 (niektóre badania mówią nawet o 1 na 3) osób rozwija się przewlekła choroba. Leczenie bólu pleców w większości przypadków przynosi niewielkie lub umiarkowane efekty i, niestety, nawroty pozostają problemem. Ponieważ jest to stan, na który wpływa wiele czynników, w leczeniu należy uwzględnić cały model biopsychospołeczny. Prawdopodobnie brak uwzględnienia czynników psychologicznych w leczeniu bólu krzyża prowadzi do niewielkich lub umiarkowanych efektów leczenia, które nie utrzymują się w dłuższej perspektywie. Dlatego wytyczne zalecają włączenie go do standardowej opieki nad przewlekłym bólem krzyża. Poznawcza terapia funkcjonalna ma na celu ułatwienie pacjentom samodzielnego radzenia sobie z przewlekłym bólem pleców poprzez zajęcie się ich indywidualnymi czynnikami psychologicznymi. Wydaje się, że istnieją pewne wstępne dowody na to, że poznawcza terapia funkcjonalna może być przydatna w leczeniu przewlekłego bólu pleców. Aby to zbadać, przeprowadzono rygorystyczne, randomizowane, kontrolowane badanie z pytaniem: "Czy poznawcza terapia funkcjonalna może być skuteczną metodą leczenia przewlekłego bólu pleców?".
Metody
To randomizowane, kontrolowane badanie obejmowało trzy równoległe grupy. Zastosowanie poznawczej terapii funkcjonalnej z biofeedbackiem z czujnikiem ruchu i bez niego porównano ze zwykłą opieką. Kwalifikujący się uczestnicy mieli co najmniej 18 lat i cierpieli na przewlekły ból pleców (trwający dłużej niż 3 miesiące). W ciągu ostatnich 6 tygodni korzystali oni z opieki lekarza podstawowej opieki zdrowotnej. Co więcej, mieli oni intensywność bólu wynoszącą co najmniej 4/10 w numerycznej skali oceny i co najmniej umiarkowane zakłócenia związane z bólem w normalnej pracy lub codziennych czynnościach, mierzone w pozycji 8 36-punktowego krótkiego formularza ankiety dotyczącej zdrowia.
Poznawcza terapia funkcjonalna (CFT) ma na celu pomóc pacjentom w samodzielnym radzeniu sobie z uporczywym bólem krzyża poprzez zajęcie się konkretnymi psychologicznymi poznaniami, emocjami i zachowaniami związanymi z bólem, które przyczyniają się do ich bólu i niepełnosprawności. Obejmują one na przykład unikanie strachu, postrzeganie bólu jako zagrożenia, ochronę mięśni itp.
Siedem sesji terapeutycznych CFT rozłożonych na 12 tygodni oraz sesja "wspomagająca" po 26 tygodniach zostaną przeprowadzone w obu grupach terapeutycznych CFT z taką samą częstotliwością (pierwsza konsultacja): 60 minut; działania następcze: 30-40 minut). W obu grupach CFT pracownicy służby zdrowia stosowali zorganizowaną strategię, aby zająć się ważnymi aspektami funkcjonalnymi i stylem życia (behawioralnymi, emocjonalnymi i poznawczymi), które uznano za istotne dla prezentacji danej osoby. Jedyna różnica polegała na tym, że jedna z grup CFT nosiła również czujnik ruchu. Było to dostępne dla fizjoterapeutów w celu wykorzystania danych z czujnika ruchu do oceny, przekwalifikowania ruchu i biofeedbacku.
Te dwie grupy zostały porównane ze zwykłą opieką, która została zdefiniowana jako "ścieżka opieki zalecona przez świadczeniodawców lub wybrana przez uczestnika, na przykład fizjoterapia, masaż, chiropraktyka, leki, zastrzyki lub interwencje chirurgiczne". Uczestnicy z grupy kontrolnej zostali poinformowani, że "jeśli zostaniesz przydzielony do grupy zwykłej opieki, Twoje opcje leczenia mogą być dowolne z tych oferowanych przez pracowników służby zdrowia, do których zwykle chodzisz w społeczności. Innymi słowy, wybierzesz leczenie, ale nie jest ono określone przez badanie ani przez nie finansowane". Otrzymali oni zwrot kosztów za czas poświęcony na wypełnienie wymaganych kwestionariuszy.
Pierwszorzędowym wynikiem było ograniczenie aktywności fizycznej związane z bólem, mierzone za pomocą 0-24 Roland Morris Disability Questionnaire (RMDQ) po 13 tygodniach. Wyższe wyniki oznaczają wyższy poziom niepełnosprawności związanej z bólem. Minimalna klinicznie istotna różnica to zmniejszenie wyniku wyjściowego o 30%.
Wyniki
Łącznie 492 uczestników zostało zrekrutowanych i randomizowanych, 165 do zwykłej opieki, 164 tylko do CFT i 163 do CFT z biofeedbackiem. Mieli oni średnio 47,3 lat i nieco więcej kobiet (59%). Na początku badania mediana czasu trwania bólu wynosiła 260 tygodni (5 lat), a średnia RMDQ wynosiła 13,5.
W grupie zwykłej opieki ponad połowa pacjentów przyjmowała leki na przewlekły ból pleców. Trzydzieści osiem procent szukało opieki u lekarza. Mediana liczby konsultacji wynosiła 3, ale wahała się od 1-22 (IQR: 2-7). W obu grupach CFT liczba konsultacji była zindywidualizowana, a mediana liczby konsultacji wynosiła siedem (IQR: 4-8).
Spośród 492 uczestników 85% ukończyło 13-tygodniowy okres obserwacji. W poniższej tabeli możesz zobaczyć, że w obu grupach CFT RMDQ spadł prawie o połowę. Oznacza to, że obie grupy CFT znacznie przekroczyły MCID. Nie zaobserwowano różnic między grupą CFT z i bez biofeedbacku z czujnika ruchu do noszenia, co sprawia, że samo CFT jest bardzo przydatnym podejściem do leczenia przewlekłego bólu pleców.
Pytania i przemyślenia
Jak zastosować CFT? Przede wszystkim fizjoterapeuta dał pacjentom przestrzeń do opowiedzenia swoich historii. W tej historii pojawiły się obawy pacjenta, które zostały potwierdzone. Zapytali, dlaczego szukają opieki i określili, które elementy ich historii są dla nich ważne. Następnie wyniki zostały wykorzystane do stworzenia spersonalizowanego planu leczenia. Zaczęło się od nadania sensu bólowi za pomocą historii i doświadczeń pacjenta. W ten sposób celem była rekonceptualizacja bólu pleców z perspektywy biopsychospołecznej. W ten sposób uchwycono wszystkie aspekty historii i zidentyfikowano poznanie związane z bólem (np. przekonania o uszkodzeniu tkanek), emocje (np. strach i niepokój związany z bólem), czynniki społeczne (np. stresory życiowe) i reakcje behawioralne (np. ochrona, unikanie aktywności, zły sen). W przypadku, gdy były one modyfikowalne, stawały się "celami zmian w celu przerwania cyklu bólu i niepełnosprawności".
W drugim etapie pacjenci byli narażeni na wykonywanie czynności, których się obawiali oraz ruchów i czynności, które oceniali jako bolesne lub których unikali. Poprzez stopniowaną ekspozycję, to doświadczalne uczenie się stworzyło okazję do zmniejszenia bólu i zwiększenia pewności siebie. W tym przypadku zastosowano techniki relaksacji ciała, zniesienie zachowań ochronnych i bezpieczeństwa oraz kontrolę ruchu i modyfikacje postawy.
Trzecim elementem programu CFT było szkolenie pacjentów w zakresie zdrowego stylu życia. W tym przypadku, na przykład, skupiono się na rozplanowaniu aktywności, zdrowym śnie i nawykach żywieniowych, radzeniu sobie ze stresem i zaangażowaniu społecznym.
Szczególnie interesująca była trwała skuteczność CFT po 1 roku. Zwłaszcza, że badanie to obejmowało pacjentów z przewlekłym bólem pleców, którzy uskarżali się na dolegliwości przez 5 lat. Są to głównie pacjenci, którzy są wykluczani z badań RCT. Czapki z głów!
Porozmawiaj ze mną
Analiza wykazała, że CFT jest bardziej opłacalne niż zwykła opieka, co odzwierciedla poniższy rysunek.
Program CFT wykorzystuje spersonalizowane podejście w celu ukierunkowania indywidualnych czynników ryzyka, o których wiadomo, że są ważnymi predyktorami wyników. Leczenie to ma na celu budowanie poczucia własnej skuteczności i umiejętności samokontroli oraz zmniejszenie katastrofizowania bólu i unikania strachu. Celem jest uodpornienie osoby cierpiącej na przewlekły ból pleców. Odbyła się tylko jedna sesja przypominająca po 6 miesiącach, więc fakt, że te efekty z 13-tygodniowego punktu czasowego utrzymały się po roku, wskazuje, że pacjenci rzeczywiście stali się bardziej odporni.
Fizjoterapeuci przeszli bardzo intensywny kurs CFT, ale mieli różną wiedzę kliniczną i minimalne wcześniejsze doświadczenie lub szkolenie w zakresie CFT. Dlatego wdrożenie CFT w podstawowej opiece zdrowotnej wydaje się wykonalne. Jednakże, kiedy patrzę na szczegóły CFT, osobiście uważam, że te koncepcje przeformułowania bólu, ukierunkowania na nieprzydatne przekonania i tworzenia nowych pomocnych reakcji poznawczych i behawioralnych (funkcjonalnych i związanych ze stylem życia) są już stosowane przez wielu praktyków fizjoterapii. Centralne uczulenie, w odniesieniu do przewlekłego bólu, jest na przykład nauczane przez Jo Nijsa na jego kursie.
Wiadomości do domu
Terapia poznawczo-funkcjonalna okazała się skuteczniejsza niż zwykła opieka w zakresie ograniczeń aktywności po 13 tygodniach. Rozmiary efektu tego leczenia przewlekłego bólu pleców zostały utrzymane w 52-tygodniowej obserwacji. Fizjoterapeuci zostali bardzo rygorystycznie przeszkoleni, aby pomagać pacjentom z przewlekłym bólem krzyża w rekonceptualizacji bólu i radzeniu sobie z prowokującymi ból wzorcami ruchowymi. Zastosowano elastyczne podejście do rozumowania klinicznego w oparciu o prezentację i historię danej osoby. Wyniki wykazały, że CFT było w stanie spowodować duże różnice w ograniczeniach aktywności, przy niskiej liczbie potrzebnych do leczenia (NNT = 2,4). Co ważne, wszystkie drugorzędne wyniki osiągnęły podobną poprawę do wyniku pierwotnego i były one również utrzymywane do rocznej obserwacji. Ponad osiemdziesiąt procent uczestników wskazało, że są bardzo zadowoleni ze stosowania CFT.
Odniesienie
Dodatkowe odniesienie
JAK ODŻYWIANIE MOŻE BYĆ KLUCZOWYM CZYNNIKIEM DLA UWRAŻLIWIENIA OŚRODKOWEGO - WYKŁAD WIDEO
Obejrzyj ten BEZPŁATNY wykład wideo na temat odżywiania i centralnej sensytyzacji prowadzony przez europejskiego badacza nr 1 w dziedzinie przewlekłego bólu, Jo Nijsa. Prawdopodobnie zaskoczy Cię, jakich pokarmów pacjenci powinni unikać!
