Posterolateralna niestabilność rotacyjna łokcia (PLRI) | Diagnoza i leczenie

Wprowadzenie i epidemiologia

Nasilenie PLRI można podzielić na trzy etapy(Camp i in. 2017):
1. Oderwanie lub rozerwanie kompleksu LCL
2. Zwichnięcie: Większe przemieszczenie przednie, progresja rozerwania tkanek w kierunku przednim i tylnym wokół łokcia do strony przyśrodkowej.
3. Pełna dyslokacja: Uszkodzenie tkanki obejmuje więzadło poboczne przyśrodkowe, które zwykle jest odrywane od kości

Przy dalszym przemieszczeniu, siły zwichnięcia nadal odrywają lub rozrywają wspólne pochodzenie zginaczy i prostowników, powodując rażącą niestabilność łokcia (opisaną jako stadium 3c).
Oprócz urazu, PLRI może być również związany z łokciem tenisisty lub urazem jatrogennym spowodowanym wcześniejszą operacją łokcia bocznego. Może również występować jako opóźniony PLRI spowodowany koślawością kości łokciowej w wyniku zrostu złamania nadkłykciowego kości ramiennej w dzieciństwie(Camp i in. 2017).

W literaturze nie ma obecnie danych dotyczących częstości występowania niestabilności stawu łokciowego.

Prezentacja kliniczna i badanie

Oznaki i objawy

Historia pacjenta często ujawnia wcześniejszy uraz łokcia z podwichnięciem lub zwichnięciem lub wcześniejszą operację łokcia bocznego(Singleton i in. 2004).
Pacjenci często skarżą się na boczny ból łokcia podczas wykonywania czynności, które powodują wyprost i supinację łokcia. Może to być na przykład naciskanie na podłokietniki w celu wstania z krzesła lub wykonywanie pompek na brzuchu. Ponadto bólowi łokcia mogą towarzyszyć objawy mechaniczne, takie jak klikanie, blokowanie lub trzaskanie, które są najbardziej widoczne przy około 40° zgięcia podczas wyprostu ramienia(Fedorka i in. 2016).
W przeciwieństwie do tego, pacjenci z przewlekłym PLRI zwykle mają pełny zakres ruchu bez bólu.

Camp et al. (2017) wymieniają trzy szerokie kategorie prezentacji PLRI:

1. 1. Większość pacjentów: Mechaniczne objawy niestabilności po urazie łokcia ze zwichnięciem, podwichnięciem lub złamaniem ze zwichnięciem. Pacjenci ci skarżą się na klikanie, trzaskanie lub stukot. Pacjenci mogą zauważyć guzek i/lub wgłębienie, jeśli łokieć ma tendencję do podwichnięcia na dłużej niż kilka sekund. Niektórzy pacjenci mogą nawet być w stanie podwichnąć promień z własnej woli.
   2. Pacjenci zgłaszają się z bólem łokcia bocznego, często bez objawów mechanicznych, oraz z historią łokcia tenisisty lub operacji łokcia bocznego. Często pacjenci ci otrzymywali zastrzyki z kortyzonu z powodu łokcia tenisisty, co może mieć związek przyczynowy z rozwojem niestabilności.
   3. Tardy PLRI: Zmieniona mechanika łokcia powoduje stopniowe osłabienie kompleksu LCL. Taka sytuacja może często występować u pacjentów z koślawością kości łokciowej spowodowaną zrostem nadkłykciowym w dzieciństwie oraz u pacjentów z dysplazją lub hipoplazją kości strzałkowej.

Badanie fizykalne

Aby rozpocząć ocenę, należy zbadać mechanikę i ustawienie łokcia, zwłaszcza pod kątem varitus cubitus. Według Camp i in. (2017), test szuflady rotacyjnej tylno-bocznej jest najbardziej wiarygodnym i czułym testem dla PLRI, ponieważ można go wykonać u pacjentów znieczulonych i przytomnych. Jednak żadne badanie nie potwierdziło jeszcze tego twierdzenia.

Test Pivot-Shift może być trudny do wykonania u przytomnych pacjentów z powodu niewystarczającego rozluźnienia lub dyskomfortu. Z tego powodu wynik testu jest pozytywny w przypadku Apprehension.
Z tego powodu test ten nazywany jest również testem bocznej reakcji na zmianę kierunku ruchu (Lateral Pivot-Shift Apprehension Test). Test Pivot-Shift został zweryfikowany przez Regan i in. (2006) , którzy stwierdzili czułość 100% u osób znieczulonych i 37,5% u pacjentów wybudzonych przy nieznanych wartościach swoistości.
Niepokój (przytomnego) pacjenta wskazuje zatem na pozytywny wynik testu i zwykle występuje przy około 20-40° zgięcia łokcia.
Podwichnięcie można zredukować za pomocą uderzenia (u pacjentów, którzy mogą się całkowicie zrelaksować).

Inne powszechne testy ortopedyczne służące do oceny niestabilności rotacyjnej tylno-bocznej stawu łokciowego to:

• Test pompek na brzuchu
• Test relokacji na stole
• Test wstawania z krzesła

OBEJRZYJ DWA W 100% BEZPŁATNE WEBINARIA NA TEMAT BÓLU BARKU I BÓLU NADGARSTKA PO STRONIE ŁOKCIOWEJ

• • Nazwa*
• • Email*

Δ

Leczenie

Leczenie nieoperacyjne jest często nieskuteczne w przewlekłych przypadkach PLRI. Powodem jest to, że pacjentom trudno jest uniknąć grawitacyjnych pozycji szpotawych z odwodzeniem barku lub połączonym ruchem wyprostu i supinacji łokcia, czego wymaga wiele codziennych czynności(Fedorka i in. 2016).
Większość pacjentów wymaga leczenia chirurgicznego, w którym więzadło poboczne łokciowe boczne jest albo zszywane (u pacjentów z ostrym PLRI), albo w którym stosuje się autoprzeszczep lub alloprzeszczep (w populacji przewlekłej)(Fedorka i in. 2016).

Reuter i in. (2016) opublikowali koncepcje rehabilitacji po operacji PLRI. Stwierdzili oni, że usztywnienie i ograniczenie zakresu ruchu do 30° wyprostu po operacji PLRI jest powszechne. Zakres ruchu był ograniczony od jednego dnia do sześciu tygodni. W większości badań wzmacnianie rozpoczynano w 6-8 tygodniu.
Powrót do sportu trwał od trzech do dwunastu miesięcy. Obecnie nie ma zgody co do rehabilitacyjnych i zachowawczych metod leczenia pacjentów z objawowym PLRI.

Chcesz dowiedzieć się więcej o schorzeniach łokcia? Następnie sprawdź nasze inne zasoby:

• Urazy nadgarstka i łokcia w sportach walki z Ianem Gattem
• Urazy nadgarstka i łokcia w sporcie z Ianem Gattem (webinar)

Referencje

Docking, S., Rosengarten, S., Daffy, J., & Cook, J. (2014). Lecz pączek, a nie dziurę: patologiczne ścięgno Achillesa i rzepki ma wystarczającą ilość normalnej struktury ścięgna. Journal of Science and Medicine in Sport, 18, e2.

Arvind CH, Hargreaves DG. Test relokacji blatu stołu - nowy test kliniczny niestabilności rotacyjnej tylno-bocznej stawu łokciowego. Journal of shoulder and elbow surgery. 2006 Jul 1;15(4):500-1.

Camp CL, Smith J, O'Driscoll SW. Posterolateralna niestabilność rotacyjna łokcia: Część I. Mechanizm urazu i test szuflady rotacyjnej tylno-bocznej. Techniki artroskopii. 2017 Apr 1;6(2):e401-5.

Camp CL, Smith J, O'Driscoll SW. Posterolateralna niestabilność rotacyjna łokcia: Część II. Badanie uzupełniające i techniki obrazowania dynamicznego. Techniki artroskopii. 2017 Apr 1;6(2):e407-11.

Fedorka CJ, Oh LS. Posterolateralna niestabilność rotacyjna łokcia. Aktualne przeglądy w medycynie mięśniowo-szkieletowej. 2016 Jun 1;9(2):240-6.

Regan W, Lapner PC. Prospektywna ocena dwóch diagnostycznych objawów zatrzymania dla tylno-bocznej niestabilności łokcia. Journal of shoulder and elbow surgery. 2006 May 1;15(3):344-6.

Reuter S, Proier P, Imhoff A, Lenich A. Rehabilitacja, wyniki kliniczne i powrót do aktywności sportowej po niestabilności tylno-bocznej stawu łokciowego: przegląd systematyczny. Europejskie czasopismo medycyny fizycznej i rehabilitacyjnej. 2016 Jan.

Rodriguez MJ, Kusnezov NA, Dunn JC, Waterman BR, Kilcoyne KG. Wyniki funkcjonalne po rekonstrukcji więzadła pobocznego łokciowego z powodu objawowej tylno-bocznej niestabilności rotacyjnej łokcia w populacji sportowców. Journal of shoulder and elbow surgery. 2018 Jan 1;27(1):112-7.

Singleton SB, Conway JE. PLRI: tylno-boczna niestabilność rotacyjna łokcia. Kliniki medycyny sportowej. 2004 Oct 1;23(4):629-42.