Zespół pasma biodrowo-piszczelowego | Diagnoza i leczenie dla fizjoterapeutów

Wprowadzenie

W literaturze można znaleźć różne definicje zespołu pasma biodrowo-piszczelowego (ITBS), który jest czasami określany jako Zespół tarcia pasma biodrowo-piszczelowego, runner's knee, lub zespół tractus iliotibialis (TITS). Jest to najczęstsza kontuzja biegowa bocznej strony kolana(Ellis i in. 2007) i drugim najczęstszym zespołem nadużywania stawu kolanowego, po zespole bólu rzepkowo-udowego(Aderem i in. 2015).

Istnieje wiele badań nad etiologią ITBS, ale nie można podać spójnej definicji patologicznego mechanizmu urazu. Najnowszym wyjaśnieniem jest połączenie uderzenia dystalnego odcinka kości biodrowo-piszczelowej w nadkłykieć boczny kości udowej podczas powtarzającego się zgięcia - szczególnie przy około 30 ° zgięcia kolana. Dodatkowo, ucisk silnie unerwionej poduszeczki tłuszczowej przyczynia się do nocycepcji(Baker i in. 2016, Taunton i in. 2002, Fredericson i in. 2000, van der Worp i in. 2012, Farrel i in. 2003, Ellis i in. 2007, Fairclough i in. 2006, Fairclough i in. 2007).

Pozostaje pytanie, dlaczego w ogóle pojawia się podrażnienie. W kilku badaniach zbadano rolę wewnętrznych czynników ryzyka, takich jak siła pośladków i siła prostowników / zginaczy kolana, a także czynników zewnętrznych, takich jak specyficzne aspekty treningu(van der Worp i in. 2012).
Aderem i wsp. (2015) donoszą o czynnikach modyfikowalnych i niemodyfikowalnych, gdzie wcześniej wymienione czynniki są modyfikowalne, a cechy takie jak anatomiczna różnica długości nóg lub bardziej wydatny nadkłykieć boczny kości udowej są niemodyfikowalne.

Epidemiologia

ITBS rzadko występuje u osób prowadzących siedzący tryb życia i jest najczęściej obserwowany u osób aktywnych fizycznie. Częstość występowania i rozpowszechnienie urazów związanych z bieganiem (RRI) występujących podczas wyścigów lub treningów waha się od 25% do 65%, z czego ITBS szacuje się na 5% - 14% przypadków. Szczegółowe i dokładne raportowanie częstości występowania jest trudne, ponieważ wiele badań nie tylko raportuje częstość występowania ITBS i charakterystykę tej grupy, ale także zgłasza częstość występowania wszystkich urazów kolana(van der Worp i in., 2012).

WYRÓWNAJ DIAGNOZĘ RÓŻNICOWĄ BÓLU BIODRA ZWIĄZANEGO Z BIEGANIEM - ZA DARMO!

• • Nazwa*
• • Email*

Δ

Obraz kliniczny i badanie

We wczesnej fazie ITBS pacjenci zazwyczaj zgłaszają ostry, piekący ból boczny kolana podczas biegu, który pojawia się po pewnym dystansie lub czasie. Objawy są odczuwalne głównie podczas uderzenia piętą i wczesnego zgięcia (20-30 °), które jest zmniejszone lub zniesione po zaprzestaniu aktywności(Orchard i in. 1996, Fredericson i in. 2000).
I odwrotnie, objawy te są wywoływane, gdy dana osoba ponownie zacznie biegać.

Jeśli ITBS nie jest kontrolowany i utrzymuje się przez dłuższy czas, prawdopodobne jest, że objawy nasilą się do punktu, w którym nawet zaprzestanie aktywności nie spowoduje ustąpienia objawów. Pacjent może nawet odczuwać znajomy ból podczas wykonywania czynności ADL, takich jak chodzenie, wchodzenie po schodach lub siedzenie przez długi czas ze zgiętym kolanem(Fredericson i in. 2000).

Klasyfikacja Lindenberga dzieli ITBS na 4 kategorie:

1. Ból pojawiający się po biegu, brak ograniczenia dystansu i prędkości
2. Ból pojawiający się podczas biegu, brak ograniczenia dystansu i prędkości
3. Ból pojawiający się podczas biegu, ograniczenie dystansu lub prędkości
4. Ból uniemożliwia bieganie

Badanie fizykalne

Twój wywiad powinien zawierać większość informacji wymaganych do sformułowania hipotezy ITBS (oznaki i objawy, momenty prowokujące, lokalizacja, początek itp.) Podczas oceny możesz ocenić obrzęk wokół nadkłykcia bocznego kości udowej i tkliwość przy badaniu palpacyjnym przewodu biodrowo-piszczelowego 2-3 cm proksymalnie do bocznej linii stawu. Statyczna i dynamiczna obserwacja kończyny dolnej może pomóc w identyfikacji modyfikowalnych czynników ryzyka, takich jak deficyty siły mięśnia pośladkowego lub czworogłowego. Prostą oceną, której możesz użyć, jest przysiad na jednej nodze i obserwacja jakości ruchu (skręcanie kości udowej, skręcanie kości piszczelowej, koślawość / szpotawość, ruch kompensacyjny stopy), ponieważ może to skutkować zwiększoną rotacją wewnętrzną lub momentami przywodziciela w przypadku słabych mięśni odwodziciela biodra / rotatora zewnętrznego. Ocena biegu na bieżni może pomóc w identyfikacji chodu skrzyżowanego lub nietypowo dużych kroków, które zwiększają obciążenie pasma biodrowo-piszczelowego.

Ponadto opisano dwa specjalne testy specjalnie dla ITBS:

Drugim powszechnie stosowanym testem jest test Renne'a:

Leczenie

Zanim więc omówimy, co możesz zrobić, aby zrehabilitować ITBS, przyjrzyjmy się najpierw temu, czego nie powinieneś robić: Ponieważ ITB nie może się wydłużyć, rozciąganie nie jest przydatną opcją leczenia. Nie jest to również rolowanie piankowe, które - wbrew powszechnemu przekonaniu - nie uwalnia ani nie rozbija zrostów. Biorąc pod uwagę, że ITBS jest prawdopodobnie urazem kompresyjnym, te 2 zabiegi mogą w rzeczywistości pogorszyć sytuację.

Co więc powinniśmy zrobić zamiast tego? Jeśli chodzi o rehabilitację biegaczy, będziemy musieli skupić się na następujących 3 głównych elementach, które zostały zaproponowane przez Willy & Meira (2016). Są to:

1. Obciążenia szczytowe, które będą rozwiązywane przez ciężki, powolny trening oporowy
2. Magazynowanie i uwalnianie energii, które będziemy trenować za pomocą ćwiczeń plyometrycznych i
3. Skumulowane obciążenia zostaną uwzględnione poprzez stopniowy powrót do biegania, w tym przekwalifikowanie do biegania.

Nasz kolega Tom Goom zasugerował następujące 5 etapów postępów w rehabilitacji ITB u biegaczy, które obejmują również 3 główne elementy rehabilitacji:

Etap 1 - Faza dominacji bólu: Zmniejsz drażliwość (bez poświęcania wydajności)

Skąd wiesz, że Twój pacjent znajduje się w stadium 1? Są to pacjenci, którzy często całkowicie zaprzestali biegania i odczuwają ból podczas schodzenia po schodach i szybkiego chodzenia.

W tej fazie pacjent powinien ograniczyć nadmierne przeciążenie czynnościami, które dodatkowo prowokują ITB. Jednocześnie nie chcemy całkowitego zaprzestania aktywności i utrzymujemy ich ogólny poziom aktywności na jak najwyższym poziomie.

Konkretnie, pacjent powinien zaprzestać biegania - zwłaszcza biegania po szlakach lub w dół - i przejść na szybki marsz na bieżni o nachyleniu około 8 do 10 stopni. Jeśli nie jest to możliwe, pacjent powinien sprawdzić, czy jazda na rowerze z niskim siodełkiem lub pływanie są bezbolesnymi alternatywami.

Poniższe ćwiczenia to opcje o niskim obciążeniu, które koncentrują się na wzmocnieniu odwodzicieli i prostowników bioder:

1. Muszle
2. Uprowadzenie w pozycji bocznej
3. Thomas Exercise / ITB Excursion Exercise: 10x10s trzyma

Etap 2 - Faza dominacji obciążenia

Faza dominacji obciążenia jest wprowadzana, gdy tylko pacjent jest w stanie bezboleśnie schodzić po schodach.

Etap 2: Szkolenie HSR w zakresie obsługi obciążeń szczytowych

Następnie przechodzą do etapu 2, który koncentruje się głównie na ciężkim, powolnym treningu oporowym. Podczas gdy chodzenie na bieżni pod górę jest kontynuowane, ćwiczenia z etapu 1 są dalej rozwijane:

1. Odwodzenie w leżeniu bokiem 🡪 Deski boczne
2. Ćwiczenie Thomasa 🡪 Mostki na jednej nodze
3. Hydranty przeciwpożarowe
4. Przysiady dzielone (noga treningowa jest nogą wykroczną, przenieś jak największy ciężar na tylną nogę)
5. Wykroki boczne z taśmą oporową

3 zestawy po 10-12 powtórzeń przeszły do 4 zestawów po 6-8 ze zwiększonym oporem / ciężarem i prawie niewydolnością mięśni przy ostatnim powtórzeniu. Te ciężkie i powolne ćwiczenia oporowe powinny być wykonywane 3 razy w tygodniu do momentu powrotu do biegania na etapie 5. To samo dotyczy chodzenia na bieżni pod górę, które można przerwać, gdy tylko można wznowić bieganie.

Etap 3: Plyometria w celu magazynowania i uwalniania energii podczas biegu

Podczas rehabilitacji pacjenta z ITBS ważne jest, aby zdać sobie sprawę, że ITB działa podobnie do ścięgna w sposób, w jaki magazynuje i uwalnia energię podczas biegu, jak wspomniano w badaniu Eng i wsp. (2015). Z tego powodu będziemy musieli trenować funkcję ITB, aby poradzić sobie z magazynowaniem i uwalnianiem energii bez skumulowanego obciążenia, które otrzymujemy podczas biegania. Fakt, że ITB działa jak ścięgno, powinien również skłonić nas do zastanowienia się, dlaczego wiele metod próbuje zmniejszyć sztywność i wydłużyć go. Jeśli jest jedna rzecz, którą wiemy o ścięgnach, to to, że muszą być sztywne, aby były wydajne jako sprężyna, a wydłużenie - jak w przypadku zerwania ścięgna Achillesa - czyni je nieefektywnymi. Aby to potwierdzić, badanie przeprowadzone przez Friede i in. (2020) wykazali, że fizjoterapia poprawiła wyniki u pacjentów z ITBS i faktycznie zwiększyła sztywność ITB o 14%. Przykłady ćwiczeń plyometrycznych od łatwych do bardziej zaawansowanych:

Plyometria dla początkujących

1. Mini przysiady z wyskokiem
2. Reverse Lunge + Hop
3. Łyżworolki boczne (z taśmami lub krokiem)
4. Bieg tempowy z elastycznymi taśmami

Plyometria zaawansowana

1. Skoki Split
2. Przysiad z wyskokiem do lądowania na jednej nodze
3. Podskoki na jednej nodze do przodu i do tyłu

Etap 3 jest używany jako raczej krótki (~1 tydzień) pomost z etapu 2 do etapu 4.

Etap 4: Powrót do biegania na poziomie + rehabilitacja chodu

Po wejściu w etap 4, ćwiczenia plyometryczne są stopniowo wycofywane w drugim lub trzecim tygodniu.

Bieganie powinno być wprowadzane stopniowo. Aby dać Ci konkretny plan, jak zbudować bieganie, pobierz za darmo nasz plan biegowy "Z kanapy na 5K". Ten plik PDF jest jednym z wielu przydatnych dokumentów z naszego internetowego kursu rehabilitacji biegowej.

Dobrym pomysłem jest stopniowe zmniejszanie kąta nachylenia bieżni z 8-10 stopni do 5 stopni, aż biegacz będzie w stanie ponownie biegać po równym terenie lub na zewnątrz. Istnieje kilka czynników biomechanicznych, na które może być ukierunkowany trening lustrzany. Pamiętaj, że modyfikacje chodu powinny być dostosowane do konkretnego biegacza i nie mają zastosowania w każdym przypadku:

• Zwiększona szerokość kroku: Podczas gdy chód w poprzek zwykle bardziej obciąża ITB, bieganie z szerszym chodem zmniejsza kompresję. Możesz to wytrenować, dając pacjentowi wskazówki takie jak "Nie przekraczaj linii" po narysowaniu linii kredą na środku bieżni.
• Zwiększ okno kolana: Oznacza to, że między kolanami jest przestrzeń, gdy analizujesz ich sposób biegania z perspektywy tylnej. Wskazówką do osiągnięcia większego okna kolanowego może być powiedzenie pacjentowi "Nie pozwól, aby kolana się całowały" lub możesz umieścić taśmę na zewnętrznej stronie obu kolan i powiedzieć pacjentowi, aby "rozsuwał znaczniki".
• Jeśli u pacjenta występuje opadanie miednicy, zwane również objawem Trendelenburga, możesz umieścić znaczniki na grzebieniu biodrowym i poprosić go, aby "utrzymywał znaczniki w poziomie".
• Zwiększ kadencję: Zwiększ kadencję o około 5-10%, co można osiągnąć na przykład za pomocą metronomu i zmniejsza szczytowe obciążenie kolana, a także szczytowe przywodzenie biodra.

Trening biegowy jest szczególnie ważny, ponieważ badanie przeprowadzone przez Willy'ego i in. (2012) wykazali, że wzmocnienie pośladków zmienia mechanikę biegu. W tym samym badaniu potwierdzono, że lustrzane odbicie chodu jest skuteczne w poprawie mechaniki biegu.

Etap 5: Powrót do biegów zjazdowych i trailowych

W ostatnim etapie 5 biegacz powinien stopniowo zwiększać objętość biegu. Biegi trailowe i zjazdowe mogą być stopniowo dodawane w oddzielne dni, zanim zostaną połączone w jedną sesję.

Po pierwsze, chciałbym podziękować ekspertom od biegania - Richowi Willy'emu, Tomowi Goomowi i Benoyowi Mathew - za cenny wkład w przygotowanie tego wpisu.

Chcesz dowiedzieć się więcej o zespole pasma biodrowo-piszczelowego? Następnie sprawdź następujące zasoby:

• Zespół pasma biodrowo-piszczelowego - fakty czy fikcja?
• Konferencja sportowa online 2022
• Foam Rolling - sens i bezsens
• Przebiegnięcie półmaratonu z bólem stawu biodrowego
• Udany powrót do biegania - webinarium

Referencje

Aderem, Jodi i Quinette A. Louw. "Biomechaniczne czynniki ryzyka związane z zespołem pasma biodrowo-piszczelowego u biegaczy: przegląd systematyczny". BMC musculoskeletal disorders 16.1 (2015): 356.

Baker, Robert L. i Michael Fredericson. "Zespół pasma biodrowo-piszczelowego u biegaczy: implikacje biomechaniczne i interwencje treningowe". Physical Medicine and Rehabilitation Clinics27.1 (2016): 53-77.

Ellis, Richard, Wayne Hing i Duncan Reid. "Zespół tarcia pasma biodrowo-piszczelowego - przegląd systematyczny". Terapia manualna 12.3 (2007): 200-208.

Farrell, Kevin C., Kim D. Reisinger i Mark D. Tillman. "Siła i powtórzenia w kolarstwie: możliwe implikacje dla zespołu tarcia pasma biodrowo-piszczelowego". The Knee 10.1 (2003): 103-109.

Fairclough, John i in. "Anatomia funkcjonalna pasma biodrowo-piszczelowego podczas zgięcia i wyprostu kolana: implikacje dla zrozumienia zespołu pasma biodrowo-piszczelowego". Journal of Anatomy208.3 (2006): 309-316.

Fairclough, John i in. "Czy zespół pasma biodrowo-piszczelowego jest rzeczywiście zespołem tarcia?". Journal of Science and Medicine in Sport10.2 (2007): 74-76.

Fredericson, Michael, Marc Guillet i Len Debenedictis. "Szybkie rozwiązania dla zespołu pasma biodrowo-piszczelowego". The Physician and sportsmedicine 28.2 (2000): 52-68.

Friede, M. C., Klauser, A., Fink, C., & Csapo, R. (2020). Sztywność pasma biodrowo-piszczelowego i powiązanych mięśni w kolanie biegacza: Ocena efektów fizjoterapii za pomocą elastografii ultradźwiękowej fali ścinającej. Physical Therapy in Sport, 45, 126-134.

Orchard, John W. i in. "Biomechanika zespołu tarcia pasma biodrowo-piszczelowego u biegaczy". Amerykańskie czasopismo medycyny sportowej 24.3 (1996): 375-379.

Taunton, Jack E. i in. "Retrospektywna analiza kliniczno-kontrolna urazów biegowych z 2002 roku". Brytyjskie czasopismo medycyny sportowej36.2 (2002): 95-101.

Van der Worp, Maarten P., et al. "Zespół pasma biodrowo-piszczelowego u biegaczy". Medycyna sportowa 42.11 (2012): 969-992.

Willett GM, Keim SA, Shostrom VK, Lomneth CS. Anatomiczne badanie testu Obera. Am.J.Sports Med. 2016;44(3):696-701.er Test

Willy, R. W., Scholz, J. P., & Davis, I. S. (2012). Mirror retraining chodu w leczeniu bólu rzepkowo-udowego u biegaczek. Biomechanika kliniczna, 27(10), 1045-1051.

Willy, R. W., & Meira, E. P. (2016). Aktualne koncepcje biomechanicznych interwencji w przypadku bólu rzepkowo-udowego. International Journal of Sports Physical Therapy, 11(6), 877.

Ilustracja zaadaptowana z: http: //www.bodyheal.com.au/blog/iliotibial-band-syndrome-symptoms-causes-treatment