Zapalenie pochewki ścięgna De Quervaina | Diagnostyka i leczenie
Zapalenie pochewki ścięgna De Quervaina | Diagnostyka i leczenie
Wprowadzenie
Choroba de Quérvaina lub zwężające zapalenie pochewki ścięgna de Quérvaina obejmuje podrażnienie ścięgien odwodziciela pollicis longus (APL) i prostownika pollicis brevis (EPB) w pierwszym przedziale grzbietowym ręki, gdy przechodzą one przez obrzęk retinaculum prostownika(Adams i in. 2015).
Powszechnie przyjmuje się, że przyczyną choroby jest powtarzające się przeciążenie nadgarstka i kciuka. Obejmuje to czynności związane z powtarzającym się odchyleniem łokciowym, takie jak uderzanie młotkiem, narciarstwo biegowe lub podnoszenie ciężarów(Moore 1997, Adams i in. 2015).
Czynniki ryzyka tego schorzenia obejmują:
- Płeć żeńska
- Wiek 35-55 lat
- Ciąża lub okres poporodowy i laktacja
- Zmiany zwyrodnieniowe pierwszego śródręcza
- Cukrzyca, reumatoidalne zapalenie stawów, dna moczanowa
Epidemiologia
Częstość występowania choroby w populacji ogólnej szacuje się na 5/1000 osób u mężczyzn i 13/1000 osób u kobiet. Występuje głównie u kobiet w wieku od 35 do 55 lat i najczęściej w czasie ciąży lub po jej zakończeniu. To ostatnie może mieć związek z wyższą ekspresją receptora estrogenowego-β(Shen i in. 2015).
Ponadto wydaje się, że istnieje korelacja między stanami zwyrodnieniowymi, takimi jak zapalenie stawów pierwszego śródręcza i choroba de Quérvainsa(Stahl i in. 2013, Andreu i in. 2011).
Prezentacja kliniczna i badanie
Oznaki i objawy
Charakterystycznym objawem jest ból po promieniowej stronie nadgarstka. Pogarsza się to podczas czynności wymagających odchylenia łokciowego (z zamkniętą pięścią). Funkcja kciuka jest również ograniczona z powodu bólu. Ponadto wokół wyrostka rylcowatego kości promieniowej może występować obrzęk(Goel i in. 2015).
Badanie
Zazwyczaj wywiad i obraz fizyczny choroby zapewniają wystarczającą wartość diagnostyczną. W literaturze opisano dwa testy diagnostyczne.
Test Finkelsteina jest charakterystycznym testem do diagnozowania zapalenia pochewki ścięgna de Quervaina, chociaż nie są znane jego wartości i ważność. Tak więc wartość kliniczna tego testu jest wątpliwa.
Aby przeprowadzić test Dawson et al. (2010) zalecają trzyetapowy proces, który jest dobrze tolerowany i umożliwia dokładne zdiagnozowanie zapalenia ścięgna de Quervaina. Aby wykonać test, wyciągnij dotkniętą kończynę pacjenta tak, aby nadgarstek pozostał na krawędzi stołu terapeutycznego, ramię jest ułożone tak, aby łokciowa część przedramienia znajdowała się na stole, a łokciowa część dłoni zwisała z krawędzi. Przedramię jest utrzymywane w pozycji neutralnej.
W pierwszym etapie ból pacjenta jest oceniany za pomocą wspomaganego grawitacją delikatnego aktywnego odchylenia łokciowego w nadgarstku. Ta wersja jest odpowiednia dla pacjentów w ostrej fazie choroby. Wynik testu jest pozytywny, jeśli pacjent zgłasza nasilenie bólu na końcu wyrostka rylcowatego.
Jeśli wersja pierwsza nie wywołuje bólu, delikatnie przyłóż siłę odchylenia do ręki, co spowoduje zwiększone bierne rozciągnięcie w pierwszym przedziale grzbietowym. Również w tym przypadku wynik testu jest pozytywny, jeśli pacjent zgłasza nasilenie bólu nad wyrostkiem rylcowatym.
Jeśli drugi krok nadal nie jest prowokujący, wykonamy oryginalną wersję opisaną przez Finkelsteina i wsp., która jest odpowiednia dla pacjentów w fazie przewlekłej, którzy prawdopodobnie nie doświadczą znacznego bólu w pierwszych dwóch krokach. W trzecim kroku chwyć kciuk, a następnie biernie zegnij go w dłoni.
Pozytywny wynik testu jest rejestrowany, jeśli pacjent odczuwa zwiększony ból nad końcówką wyrostka rylcowatego. Zakłada się, że wykonanie testu w ten sposób powoduje mniej wyników fałszywie dodatnich, ponieważ jest on mniej prowokujący niż test Eichhoffa, który jest często mylony z testem Finkelsteina.
W literaturze istnieje wiele nieporozumień dotyczących oryginalnej wersji testu Finkelsteina. Elliot i in. (1992) stwierdzają, że w ciągu ostatnich trzech dekad błąd w przeprowadzaniu testu Finklesteina wkradł się do literatury anglojęzycznej w podręcznikach i czasopismach. Błąd ten może dawać wynik fałszywie dodatni, a jeśli się na nim oprzeć, można postawić błędną diagnozę prowadzącą do niewłaściwej operacji. Błąd, który wkradł się do literatury, to w rzeczywistości test Eichhoffa. Ponieważ nigdy nie przeprowadzono badań ważności tego testu, jego zastosowanie kliniczne jest wątpliwe.
Aby wykonać ten test, poproś pacjenta o wyprostowanie chorej kończyny i oparcie jej na stole terapeutycznym, tak aby nadgarstek zwisał ze stołu. Następnie poproś go o zaciśnięcie pięści z kciukiem wewnątrz pięści, ustabilizowanie przedramienia na stole i delikatne odchylenie nadgarstka w kierunku strony łokciowej.
Wynik testu jest pozytywny, jeśli Twój pacjent odczuwa ból ścięgien prostownika policzkowego krótkiego i odwodziciela policzkowego długiego, które tworzą przyśrodkową podstawę anatomicznej tabakierki.
Ze względu na swój bardzo prowokacyjny charakter, test Eichhoffa może powodować wiele fałszywie pozytywnych wyników, dlatego zalecamy raczej wykonanie oryginalnej wersji testu Finkelsteina.
OBEJRZYJ DWA W 100% BEZPŁATNE WEBINARIA NA TEMAT BÓLU BARKU I BÓLU NADGARSTKA PO STRONIE ŁOKCIOWEJ
