• Przyśrodkowy aspekt kolana

Profil pacjenta

• Młody sportowiec
• Zazwyczaj jest to pojedynczy uraz
• Uraz łączony w 95% przypadków z urazem ACL, z czego 78% to urazy ACL z urazem MCL stopnia III.

Patofizjologia

Mechanizm obrażeń

• Bezpośrednie obciążenie koślawe ze stopą opartą +/- kość piszczelowa w rotacji zewnętrznej
• Często wspominany dźwięk "trzaskania"

Źródło
Ostre:

• Zanik lub osłabienie; deficyty plyometryczne
• Uszkodzenie lub zwyrodnienie torebki/więzadła
• Naprężenie koślawe; Stopa osadzona

Stopnie

• Klasa I: Szczelina 0-5 mm, bolesna w dotyku, brak niestabilności
• Stopień II: Szczelina 6-10 mm, bolesna w dotyku, brak niestabilności
• Stopień III: >10 mm szczelina w zgięciu 0° i 30°, często niestabilność koślawości i rotacji

Kurs

Urazy MCL stopnia I i II można z powodzeniem leczyć zachowawczo, stosując ortezę i fizjoterapię. Urazy stopnia I i II mają dobre rokowania krótkoterminowe z wczesnym powrotem do gry. Długoterminowe rokowanie jest dobre, a >90% odzyskuje normalną funkcję kolana podczas uprawiania sportu w przypadku izolowanych urazów MCL stopnia I i II.

Historia

Uraz kolana w wywiadzie. Kolano narażone na duże obciążenia w pracy, sporcie, ADL zwykle uraz. Starsi pacjenci również z nieodpowiednimi urazami (zwyrodnieniowe rozdarcie)

• "Ustępowanie" na bok (przyśrodkowo i w rotacji wewnętrznej)
• Uczucie niestabilności w kierunku przyśrodkowym i rotacji wewnętrznej
• Ostre: Obrzęk po przyśrodkowej stronie kolana, ograniczony zakres ruchu, ból miejscowy/piekący/od powierzchownego do głębokiego
• Przewlekłe: Uczucie niestabilności, "ustępowania" pomimo całkowitego zagojenia się rany

Badanie fizykalne

Inspekcja
Ostry: Objawy zapalenia po stronie przyśrodkowej, możliwa hemarthrosis, postawa ochronna
Przewlekłe: Zanik mięśnia czworogłowego / brzuchatego łydki, prawie żaden obrzęk

Ocena funkcjonalna
Ostre: niemożliwe z powodu objawów
Przewlekłe: Głęboki przysiad, wchodzenie po schodach, ruch tnący, "ustępowanie" raczej opisane niż zademonstrowane.

Aktywne badanie
Ostre: ograniczony zakres ruchu w Flex/Ext/Rot i ból przy niewielkim obciążeniu
Przewlekłe: ograniczenie na końcu zakresu w Flex/Ext; duże obciążenia w połączeniu z tymi ruchami są bolesne

Badanie bierne
Ostre: PROM ograniczony, obrzęk
Przewlekłe: Końcowy lub zakres ROM może być ograniczony, widoczna niestabilność strukturalna

Testy specjalne

 Diagnostyka różnicowa

1. Uraz podchrzęstny
2. Uszkodzona chrząstka
3. Gonartroza
4. Złamanie bicepsa kości udowej z przemieszczeniem
5. Złamanie plateau kości piszczelowej
6. Nieszczęśliwa triada
7. Podrażnienie pes anserinus
8. Zwichnięcie rzepki
9. PFPS
10. Zerwanie ścięgna mięśnia czworogłowego
11. Zerwanie ścięgna rzepki
12. Osgood Schlatter

Strategia

Zachowawcza: operacja, izolowany uraz, >45 lat, sporty linioweChirurgiczna: nieoperacyjna, uraz wielokierunkowy, <45 lat, sporty wysokiego ryzyka

Interwencje

Po operacji: Osiągnij kamienie milowe każdego etapu rehabilitacji przed przejściem dalej. Dostosuj się do faz gojenia tkanek

Konserwatywny: Zidentyfikuj deficyty siły, kontroli nerwowo-mięśniowej, struktur pasywnych.

Zasady: koncentryczny przed ekscentrycznym, powolny do szybkiego, małe obciążenie + duża liczba powtórzeń do dużego obciążenia + mała liczba powtórzeń, dwunożny do jednonożnego, zwróć uwagę na specyficzne wymagania sportowe.

1. Adams, D., Logerstedt, D. S., Hunter-Giordano, A., Axe, M. J., Snyder-Mackler, L. (2012). Aktualne koncepcje rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego: progresja rehabilitacji oparta na kryteriach. J Orthop Sports Phys Ther, 42(7), 601-614. doi:10.2519/jospt.2012.3871.
2. Derscheid, G. L., & Garrick, J. G. (1981). Urazy więzadła pobocznego przyśrodkowego w piłce nożnej. Nieoperacyjne leczenie skręceń I i II stopnia. Am J Sports Med, 9(6), 365-368.
3. Elliott, M., & Johnson, D. L. (2015). Postępowanie w przyśrodkowo-bocznych urazach kolana.Orthopedics, 38(3), 180-184. doi: 10.3928/01477447-20150305-06
4. Hewett, T. E., Di Stasi, S. L., & Myer, G. D. (2013). Aktualne koncepcje zapobiegania urazom u sportowców po rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego. Am J Sports Med, 41(1), 216-224. doi: 10.1177/0363546512459638
5. Lundberg, M., Messner, K. (1996). Długoterminowe rokowanie w izolowanych częściowych zerwaniach więzadła pobocznego przyśrodkowego. Dziesięcioletnia ocena kliniczna i radiograficzna prospektywnie obserwowanej grupy pacjentów. Am J Sports Med, 24(2), 160-163.
6. Powers, C. M. (2010). Wpływ nieprawidłowej mechaniki biodra na urazy kolana: perspektywa biomechaniczna. J Orthop Sports Phys Ther, 40(2), 42-51. doi: 10.2519/jospt.2010.3337
7. Snyder-Mackler, L., Risberg, M. A. (2011). Kto potrzebuje operacji ACL? Pytanie otwarte. J Orthop Sports Phys Ther, 41(10), 706-707. doi: 10.2519/jospt.2011.0108
8. Zazulak, B. T., Hewett, T. E., Reeves, N. P., Goldberg, B., Cholewicki, J. (2007). Deficyty kontroli nerwowo-mięśniowej tułowia przewidują ryzyko urazu kolana: prospektywne badanie biomechaniczno-epidemiologiczne. Am J Sports Med, 35(7), 1123-1130. doi: 10.1177/0363546507301585