Schouder Impingement Uitgelegd | Schouder Impingement Beoordeling

Schouderimpingement is een verouderde term (als het gaat om de subacromiale ruimte) die vroeger werd beschreven als een diagnose, maar de kijk op de aandoening is verschoven in de richting van het beschouwen van het als een cluster van symptomen in plaats van een pathologie zelf. Als je geïnteresseerd bent in een nieuwe kijk op "schouder impingement", bekijk dan onze video over Shoulder Impingement Myth Busting.

Maar laten we de onderliggende theorie achter de term verder uitleggen. schouder impingement. Verschillende studies hebben onderliggende pathologische mechanismen geïdentificeerd zoals rotator cuff pathologie, scapulaire dyskinesie, schouder instabiliteit, biceps pathologie, SLAP letsels, en glenohumerale interne rotatie deficiëntie, wat wordt afgekort als GIRD. Deze aandoeningen zouden impingement symptomen kunnen veroorzaken. In de literatuur worden twee vormen van impingement beschreven: subacromiaal of extern impingement en intern impingement. Subacromiaal impingement is de mechanische aantasting van weke delen structuren zoals slijmbeurs of rotator cuff pezen in de subacromiale ruimte tussen de humeruskop en de acromiale boog. Patiënten hebben vaak pijn in het middenbereik van de beweging tijdens actieve abductie, waardoor een zogenaamde pijnboog ontstaat.

Intern impingement beschrijft een insnijding van de rotator cuff pezen tussen de humeruskop en de glenoid rand. Op basis van de plaats van deze inkeping zijn er twee soorten: anterosuperieure en posterosuperieure glenoid impingement. Anterosuperior glenoid impingement ontstaat na diepe oppervlaktescheuren van de subscapularis retract die vervolgens bekneld raakt tussen de anterosuperior glenoid rand en de humeruskop. De pijn wordt typisch uitgelokt bij flexie van de schouder met interne rotatie. Een posterieur glenoid impingement bestaat meestal uit het klemmen van de supra- en infraspinatuspezen tussen de grote knobbel van de humerus en de posterieure rand van het glenoid. De pijn wordt typisch uitgelokt bij maximale externe rotatie, horizontale abductie en een zekere mate van abductie. Stel je een bovenwaartse werppositie voor.

Naast het onderscheid op basis van de plaats van de inklemming, wordt schouderimpingement verder ingedeeld op basis van de oorzaak van het probleem, waarbij het verdeeld wordt in primair en secundair impingement. Bij primair impingement is de bron van pijn en disfunctie een structurele vernauwing van de subacromiale ruimte die optreedt ten gevolge van acromioclaviculaire artropathie, ten gevolge van een type I of III acromion, d.w.z. een plat acromion dat achterblijft bij de natuurlijke kromming, respectievelijk een gehoekt acromion, of ten gevolge van zwelling van weke delen binnen de subacromiale ruimte. Bij secundair impingement zijn er geen structurele afwijkingen die de disfunctie veroorzaken, maar wel functionele problemen die zich in specifieke posities voordoen. Het kan voorkomen in de subacromiale ruimte, maar ook inwendig in het glenohumerale gewricht.

Met al deze informatie kunt u zich afvragen hoe u het onderliggende pathologische mechanisme correct kunt vaststellen bij een patiënt die zich met impingementklachten presenteert. Cools et al.(2008) hebben een algoritme voor clinici ontwikkeld dat u zou moeten helpen bij de beoordeling van patiënten met een impingement. Op basis van de resultaten van verschillende klinische tests kan men het beperken tot één van de bovenvermelde pathologische mechanismen: rotator cuff pathologie, scapulaire dyskinesie, schouderinstabiliteit, biceps pathologie, SLAP letsels, en glenohumeraal inwendig rotatietekort.

TWEE MYTHES ONTKRACHT & 3 KNOWLEDGE BOMBS GRATIS

• • Naam*
• • E-mail*

Δ

Cools AM, Cambier D, Witvrouw EE. Screening van de schouder van de atleet op impingement symptomen: een klinisch redeneeralgoritme voor vroege detectie van schouderpathologie. Brits tijdschrift voor sportgeneeskunde. 2008 Aug 1;42(8):628-35.