Beoordeling van de oogzenuw | hersenzenuw II / CN II

De oogzenuw is de tweede van de 12 hersenzenuwen en maakt deel uit van het gezichtsvermogen. Het kan beschadigd raken door intracraniële hypertensie of een verscheidenheid aan stofwisselingsstoornissen, door vasculitis, en ziekten zoals MS. De oogzenuw heeft een sensorische en een reflexmatige functie, namelijk respectievelijk de gezichtsscherpte en de pupilreflex.

Er zijn vele manieren beschreven om de gezichtsscherpte te beoordelen en Kerr et al. (2010) evalueerden de diagnostische nauwkeurigheid van 7 ervan. De gevoeligheid varieerde van 25 tot 74% en de specificiteit van 27 tot 100%. Door hun lage gevoeligheid zijn ze een slechte screeningstest, maar het is het beste instrument dat we hebben, dus de klinische waarde is onbekend.

Gezichtsscherpte

U kunt de gezichtsscherpte testen met behulp van een Snellen- of LogMAR-kaart. Om te beginnen staat de patiënt op 3 of 6 meter afstand van de kaart, afhankelijk van welke kaart wordt gebruikt. Elk oog wordt afzonderlijk getest, dus de patiënt bedekt het andere oog met zijn hand. Als zij een bril of contactlenzen gebruiken, moeten deze tijdens de test worden gedragen. Daarna lezen ze de letters op de kaart hardop voor. Als de ongecorrigeerde gezichtsscherpte minder dan 20/20 of 6/6 is, kunt u een gaatjestest doen waarbij de patiënt door een gaatje van 2 mm in een stuk karton of een speciaal apparaat leest.

Visuele kwadranten

Andere manieren zijn het testen van de visuele kwadranten. Bijvoorbeeld, vraag de patiënt die voor u zit om u in de ogen te kijken. Plaats vervolgens de vingers in alle kwadranten op ongeveer 60° van de meridiaan. Vraag de patiënt dan om aan te geven welke vingers wiebelen. Bovendien kunt u van de periferie diagonaal naar de middellijn gaan en de patiënt vragen te reageren zodra de vingers in zijn gezichtsveld verschijnen.

Reflexfunctie

Om de reflexfunctie te testen, vraagt u de patiënt om met één hand een schild tussen de ogen te maken. Schijn vervolgens met een zaklamp licht in de pupil en let op vernauwing van de pupillen van de patiënt in beide ogen om te controleren op intacte directe en consensuele reflexen. Vergelijk dit met het andere oog. Beschadiging van de oogzenuw zou tot gevolg hebben dat er geen reflexmatige samentrekking van de pupillen optreedt wanneer het licht in het aangetaste oog schijnt. Verlichting van het andere oog resulteert in een normale reactie. Natuurlijk moet het licht in de kamer gedimd zijn.

21 VAN DE NUTTIGSTE ORTHOPEDISCHE TESTS IN DE KLINISCHE PRAKTIJK

• • Naam*
• • E-mail*

Δ

Hieronder vindt u meer informatie over de beoordeling van alle hersenzenuwen:

• Craniale zenuw I: Olfactorische Zenuw
• Craniale zenuw III: Oculomotorische zenuw.
• Craniale zenuw IV: Trochleaire zenuw
• Craniale zenuw V: Trigeminus Zenuw
• Craniale zenuw VI: Abducens zenuw
• Craniale zenuw VII: Gezichtszenuw
• Craniale zenuw VIII: Vestibulocochleaire zenuw
• Craniale zenuw IX: Glossopharyngeal Nerve
• Craniale zenuw X: nervus vagus
• Craniale Zenuw XI: Accessoire zenuw
• Craniale zenuw XII: Hypoglossale zenuw

Damodaran, O., Rizk, E., Rodriguez, J., & Lee, G. (2014). Craniale zenuwbeoordeling: een beknopte gids voor klinisch onderzoek. Klinische Anatomie, 27(1), 25-30.