Lumbar Motor Control Impairment (MCI) | Tekenen & Symptomen

Bij klinische lumbale instabiliteit stuiten we op twee problemen. Ten eerste is er geen duidelijke definitie van wat lumbale instabiliteit eigenlijk is, en meestal wordt het in verband gebracht met een vergrote neutrale zone, gebaseerd op het concept van Panjabi. En ten tweede is er geen gouden standaard om deze verhoogde neutrale zone te meten. Dus we hebben ook geen gevalideerde klinische tests om lumbale instabiliteit te bevestigen of te verwerpen.

Daarom is het beste instrument waarover wij beschikken een Delphi-studie van Cook et al. (2006) die deskundigen op dit gebied vroegen naar de belangrijkste klinische tekenen en symptomen van klinische lumbale instabiliteit.

De vijf belangrijkste subjectieve factoren, te beginnen met de meeste vermeldingen, zijn:

1. Het gevoel van weggeven of weggeven
2. Frequente zelfmanipulatie of de frequente behoefte om iemands rug te kraken of te knallen.
3. Frequente episodes van symptomen
4. Een voorgeschiedenis van pijnlijk vastgrijpen of vergrendelen tijdens draaiende bewegingen of buigende bewegingen van de wervelkolom.
5. Pijn tijdens overgangsactiviteiten, bijvoorbeeld van zitten naar staan.

Laten we nu eens kijken naar de top vijf objectieve factoren in klinische lumbale instabiliteit:

1. Slechte lumbale bekkencontrole, waaronder segmentaal scharnieren of pivoteren bij beweging, en slechte proprioceptieve functie.
2. Slechte coördinatie of neuromusculaire controle, inclusief schokken of trillen.
3. Verminderde kracht en uithoudingsvermogen van lokale spieren ter hoogte van de segmentale instabiliteit.
4. Afwijkende bewegingen, waaronder een veranderende laterale verschuiving tijdens de lumbale actieve beweging.
5. Pijn bij aanhoudende posities en houdingen.

Als u de hele lijst van alle genoemde tekenen en symptomen wilt zien, bekijk dan het artikel van Cook et al. (2006).

Denk er altijd aan geen nocebo te creëren en uw patiënt te vertellen dat hij een instabiele rug of iets dergelijks heeft. Je kunt hem beter vertellen dat je probeert uit te zoeken of een trainingsprogramma een optie voor hem kan zijn.

Logischerwijs zou je denken dat een patiënt die een groot deel van deze tekenen en symptomen vertoont, baat heeft bij een stabilisatieprogramma.

21 VAN DE NUTTIGSTE ORTHOPEDISCHE TESTS IN DE KLINISCHE PRAKTIJK

• • Naam*
• • E-mail*

Δ

Als u nieuwsgierig bent naar andere tests voor motorische controlestoornissen in de lumbale wervelkolom, bekijk dan de volgende berichten:

• Screening motorische stoornissen
• Beoordeling van lokale lumbale stabilisatoren

Er zijn verschillende orthopedische tests voor de diagnose van radiografische lumbale instabiliteit:

• Prone Instability Test
• Passieve lumbale extensie test
• Interspinous Gap Verandering
• Lage middellijn drempelbord

Cook, C., Brismée, J. M., & Sizer Jr, P. S. (2006). Subjectieve en objectieve descriptoren van klinische lumbale wervelkolominstabiliteit: een Delphi-studie. Manuele therapie, 11(1), 11-21.