Ischiofemorale Impingement Test | Ischiofemorale Heup Impingement

Ga naar

Vind deze wiki op het Fysiotutors platform Lid worden

Leer

Ischiofemorale Impingement Test | Ischiofemorale Heup Impingement

Pijn in de heup blijft een uitdaging voor clinici. De volgende grafiek uit een artikel van Gomez-Hoyos et al. (2018) toont een overzicht van mogelijke concurrerende diagnoses:

Oorzaken van pijn in de heup — Gómez-Hoyos et al. (2018)

Zoals u ziet, is de differentiële diagnose in het posterolaterale heupgebied niet zo eenvoudig.

In 1977 werd ischiofemoraal impingement, afgekort IFI, voor het eerst beschreven door Johnson en het blijft een betwiste entiteit. In tegenstelling tot femoroacetabulair impingement dat u kent van de CAM en tangvervorming, is IFI een extra-articulaire vorm van impingement. Torriani et al. (2009) hebben het syndroom gedefinieerd als een afname van de ischiofemorale ruimte tussen het laterale ischium en de kleine trochanter en een afname van de quadratus femoris ruimte tussen de kleine trochanter en de proximale hamstringpezen.

Ischiofemorale heup impingement — Martin et al. (2016)

Patiënten klagen vaak over pijn bij het lopen over lange afstanden. De pijn wordt lateraal van het ischium gevoeld tijdens de teen-/voorwaartse loopfase met de heup in terminale extensie, in welke positie de kleine trochanter tegen de laterale rand van het ischium of de oorsprong van de semimembranosuspees schuurt. Sommige patiënten klagen ook over uitstralende pijn in het ipsilaterale been, die kan ontstaan wanneer de nervus ischiadicus bekneld raakt in de ischiofemorale ruimte.

Goméz-Hoyos et al. (2016) evalueerden de nauwkeurigheid van de ischiofemorale impingementtest en vonden een sensitiviteit van 82% en een specificiteit van 85%. De gouden standaard die zij gebruikten was een combinatie van posterieure heuppijn, abnormale MRI-bevindingen waaronder een verkleinde ischiofemorale ruimte of quadratus femoris ruimte) en ten minste 60% pijnverlichting na een decompressieoperatie. Dit is het enige onderzoek tot nu toe en het is uitgevoerd in een retrospectieve studieopzet, waardoor mogelijk patiënten zijn gemist die geen injectie of operatie hebben ondergaan. Bovendien werd in de studie de intra- en interobserver betrouwbaarheid van deze test niet bepaald. Daarom blijft de klinische waarde van deze test vooralsnog twijfelachtig.

Om de test uit te voeren, ligt de patiënt in zijligging op de niet-aangedane zijde. De onderzoeker palpeert het laterale zitbeen met één hand terwijl de andere hand de aangetaste heup in maximale extensie brengt met de heup in adductie of neutrale positie in een poging om symptomen uit te lokken. Indien de bekende pijn in de heup achteraan wordt gereproduceerd, wordt de test herhaald met de heup in abductie, die geen symptomen zou moeten reproduceren. Deze test is positief als de bekende achterste heuppijn wordt gereproduceerd in de eerste positie en niet kan worden gereproduceerd in de tweede testpositie.