Somatische en viscerale verwijspijn uitgelegd | Pijnneurofysiologie

Voordat u deze video gaat bekijken, raden wij u ten zeerste aan ons artikel over somatische en viscerale referred pain te lezen, waarin wij het fundamentele onderliggende mechanisme van referred pain uitleggen. Ken je de basis al? Oké, laten we meteen beginnen:

Bij referred pain wordt pijn waargenomen in een ander gebied dan de plaats van de pijnlijke prikkel. Druk of belasting op de plaats waar de pijn wordt gevoeld, leidt dus meestal niet tot een toename van de pijnintensiteit. Druk of belasting op de plaats van de gesensibiliseerde nociceptoren leidt echter tot een toename van de pijnintensiteit in het verwezen gebied. Bij cervicogene hoofdpijn leidt nociceptie in de structuren van de nek tot referred pain naar het hoofd. Maar hoe gebeurt dit?

Als we de convergentie-projectietheorie volgen die we in ons andere bericht beschreven, hebben we eerst een structuur nodig die verantwoordelijk is voor nociceptie in het hoge cervicale gebied dat een lage dichtheid van nociceptieve afferente innervatie heeft. Dit zijn meestal structuren die diep liggen, zoals de facetgewrichten met hun gewrichtskapsels bij C2/C3 of de alarbanden die zich uitstrekken van de dens van C2 tot het achterhoofd bijvoorbeeld. De afferente innervatie van die structuren convergeert op het neuron van de tweede orde in de dorsale hoorn ter hoogte van C1/C2.

Tegelijkertijd heeft ons gezicht een zeer hoge dichtheid van afferente nociceptieve innervatie en ontvangt het sensorische innervatie van hersenzenuw nummer V - de nervus trigeminus. De nervus trigeminus convergeert op zijn beurt naar het neuron van de tweede orde in de nervus trigeminus, de grootste hersenzenuw. Het strekt zich helemaal uit van de middenhersenen, naar de pons en medulla in het ruggenmerg tot C1/C2. Dus de innervatie van de nervus trigeminus en de innervatie van diepe structuren van de bovenste halswervelkolom komen samen in hetzelfde ruggengraatsegment.

Dus wanneer de afferente nociceptieve prikkel uit de nek naar het neuron van de tweede orde in de dorsale hoorn op segment C1/C2 reist en uiteindelijk de somatosensorische cortex bereikt, moet dit deel van de hersenen uitzoeken waar de prikkel vandaan komt. In dit geval maken de hersenen een projectiefout en besluiten ze dat de nociceptieve stimulus afkomstig moet zijn van het gebied met de hogere nociceptieve afferente innervatie, namelijk het gezicht, en niet van het slecht geïnnerveerde bovenste deel van de hals. Met andere woorden, de hersenen projecteren pijn in het fronto-orbitale gebied van het hoofd.

Als het hele gezicht wordt gevoed door de nervus trigeminus, waarom voelen we dan alleen hoofdpijn in het fronto-orbitale gebied en niet in de wang en de kaak? De nervus trigeminus splitst zich in 3 verschillende takken, namelijk:- De oogzenuw die onder andere de hoofdhuid, het voorhoofd en de oogkassen voedt. De kaakzenuw voedt onder meer de wang, de bovenlip en de boventanden. En de mandibulaire zenuw voedt de onderlip, kin en kaak tot aan het slaapgebied...

VERGROOT GRATIS JE KENNIS OVER LAGE RUGPIJN

• • Naam*
• • E-mail*

Δ

Wanneer die 3 zenuwtakken de nervus trigeminus bereiken, zijn ze in feite omgekeerd. Vergeet niet dat de nervus trigeminus groot is en uit drie verschillende subdelen bestaat. De mandibulaire en maxillaire zenuwen komen samen in respectievelijk de pars oralis en pars interpolaris van de nervus trigeminus, die beide niet zo ver caudaal reiken als het ruggenmerg. Alleen de oogzenuw convergeert op de pars caudalis van de nervus trigeminus die zich in het ruggenmerg bevindt ter hoogte van C1/C2, precies waar de afferenten van structuren in de bovenste halswervelkolom convergeren.

Het is belangrijk te vermelden dat we het hebben over eenzijdig geïnnerveerde structuren van de hals en het gezicht. Dus verwezen pijn vanuit de structuren van de nek aan de rechterkant bijvoorbeeld zal altijd leiden tot hoofdpijn aan de rechterkant en de linkerkant zal verwijzen naar de linkerkant.

Referenties:

Johnston, M. M., Jordan, S. E., & Charles, A. C. (2013). Pijnreferentiepatronen van de zenuwen C1 tot C3: implicaties voor hoofdpijnaandoeningen. Annalen van neurologie, 74(1), 145-148.

Johnston, M. M., Jordan, S. E., & Charles, A. C. (2013). Pijnreferentiepatronen van de zenuwen C1 tot C3: implicaties voor hoofdpijnaandoeningen. Annalen van neurologie, 74(1), 145-148.