AB-HEER Test | Heup Microinstabiliteit Beoordeling

Ga naar

Vind deze wiki op het Fysiotutors platform Lid worden

Leer

AB-HEER Test | Heup Microinstabiliteit Beoordeling | Heuppathologie

Microinstabiliteit van de heup is een relatief nieuwe klinische entiteit van heuppathologie bij jonge patiënten.

Normale heupstabiliteit is, net als bij andere gewrichten zoals de schouder, afhankelijk van de relatie tussen botstructuren, spieren en ligamenten. In het heupgewricht zijn dat het acetabulum, het labrum, het ligamentum teres, het capsuloligamenteuze complex en diverse spieren rond het gewricht.

Hoewel niet altijd een directe oorzaak voor microinstabiliteit van de heup kan worden vastgesteld, worden in de literatuur zowel traumatische als atraumatische oorzaken beschreven. Aangenomen wordt dat het pathofysiologische mechanisme verband houdt met herhaalde axiale en/of rotatiebelasting van de heup in aanwezigheid van anatomische afwijkingen van de eerder genoemde structuren.

Gangbare beoordelingen naast een grondige anamnese van de patiënt omvatten de beoordeling van de hyperlaxiteit met behulp van de Beighton Score, en de laatste tijd zijn speciale tests voor de aandoening beschreven en op hun geldigheid beoordeeld:

Volgens Hoppe et al. (2017), De AB-HEER test heeft een sensitiviteit van 80,6% en een specificiteit van 89,4%. Dit is de eerste studie waarin deze test op zijn geldigheid wordt beoordeeld en er zijn enkele beperkingen, zodat de resultaten met voorzichtigheid moeten worden gebruikt totdat verdere validatie heeft plaatsgevonden.

Om de test uit te voeren ligt de patiënt op de niet-aangedane zijde. Het aangedane been wordt geabduceerd tot 30° tot 45° graden, gestrekt en extern geroteerd terwijl u met uw hand een anterieur gerichte kracht uitoefent op de posterieure grote trochanter. Een positieve test is anterieure heuppijn.

Andere orthopedische tests die de microinstabiliteit van de heup beoordelen zijn: