Verschillende soorten letsel vereisen een verschillende aanpak. Dit artikel gaat in op hamstring blessure classificatie en revalidatie.
Inleiding
De British Athletics Muscle Injury Classification beschrijft een MRI-classificatiesysteem met duidelijk afgebakende anatomisch gerichte klassen op basis van de plaats en de omvang van het letsel. Macdonald et al koppelden de specifieke spierblessurediagnose aan een gericht revalidatieprogramma. Wilt u meer weten over hamstringblessureclassificatie en -revalidatie? Lees verder!
Plaats van het letsel en revalidatie
1. Myofasciale Letsels
Klinische presentatie
Myofasciale letsels treden meestal op met een plotseling of geleidelijk begin van pijn achteraan in het bovenbeen tijdens of na sportactiviteiten. Pijn bij manuele spiertesten kan aanwezig zijn, maar kracht en ROM blijven vaak behouden.
Genezingsproces
De genezing verloopt via een initiële ontstekingsreactie, gevolgd door een fibrotische fase. Na ongeveer 3 weken bereikt het genezende littekenweefsel maximale sterkte.
Loopprogressies
Het lopen kan relatief snel vorderen en kan worden ondersteund door orale analgesie of manuele therapie. Loopoefeningen gaan vooraf aan het lopen op hoge snelheid en kunnen worden opgevoerd bij matige pijn (4-5/10 op VAS).
Krachttraining progressies
Aangezien het contractiele element intact is, wordt geen prioriteit gegeven aan specifieke hamstringbelasting, maar moet de nadruk liggen op een terugkeer naar het normale krachttrainingsprogramma van de atleet.
2. Musculotendineuze letsels
Klinische presentatie
Musculotendineuze letsels ontstaan meestal plotseling tijdens sprinten of springen met hoge snelheid. De krachtopwekkende capaciteit van de spieren is aangetast en bijgevolg kunnen krachtgebreken worden vastgesteld bij manuele spiertesten, samen met pijn en verminderde ROM.
Genezingsproces
De genezing van het weefsel neemt 4 tot 8 weken in beslag, aangezien collageen van type 1 wordt gesynthetiseerd om de regeneratie van de spiervezels mogelijk te maken.
Loopprogressies
Als het lopen pijnvrij wordt, kan met loopoefeningen worden begonnen. De progressies zijn wat conservatiever in vergelijking met de progressies bij myofasciale letsels. De pijn moet onder 3 op 10 van de VAS blijven en er kan worden begonnen met meer dynamische oefeningen naarmate de kracht en ROM verbeteren.
Krachttraining progressies
Krachttraining moet isometrische en excentrische heup- en kniedominante oefeningen omvatten. Aanvankelijk worden oefeningen voorgeschreven met een hoger volume en een lagere belasting, met een geleidelijke verhoging van de belasting tijdens de revalidatie naarmate de weefseltolerantie verbetert. Een verhoogde belasting gaat gepaard met een vermindering van het volume van de krachttraining naarmate de loopintensiteit/het loopvolume toeneemt om meer prestatiegerichte doelen te bereiken. Hardlopen op hoge snelheid wordt niet aanbevolen onmiddellijk of de dag na een zware krachttraining voor de hamstring.
3. Intratendineuze letsels
DE GROTE 3 - GEAVANCEERDE REVALIDATIE VAN HAMSTRING-, QUADRICEPS- EN KUITSPIER- EN PEESBLESSURES
Revalidatie- en prestatiedeskundige Enda King onthult zijn geheimen voor de 3 meest voorkomende spier- en peesblessures.
Klinische presentatie
Blessures aan pezen treden, net als spier- en peesblessures, op bij een plotseling begin en grote kracht. De patiënt kan zich presenteren met een antalgische gang en aanzienlijk verlies van kracht en ROM.
Genezingsproces
De genezing van de pees verloopt trager omdat de synthese van collageen en de hermodellering moeten plaatsvinden.
Loopprogressies
Door de tragere peesaanpassing is een langere tijd nodig om het hardlopen te bevorderen. Een geleidelijke verhoging van het trainingsvolume en de intensiteit met voldoende tijd in elke fase is vereist.
Krachttraining progressies
Excentrische belasting moet worden uitgesteld om overmatige belasting van de genezende pees te voorkomen. Aanbevolen wordt de trainingen 36-72 uur uit elkaar te houden om ervoor te zorgen dat de weefselsynthese plaatsvindt in plaats van weefselafbraak. In geval van een proximaal letsel moet worden begonnen met knie-dominante oefeningen in plaats van heup-dominante oefeningen om overbelasting van de proximale blessureplaats te voorkomen; later kan worden overgegaan op heup-dominante oefeningen.
In geval van een proximaal intratendineus letsel moet worden begonnen met kniedominante oefeningen in plaats van heupdominante oefeningen om overbelasting van de proximale letselplaats te voorkomen; later kan worden overgegaan op heupdominante oefeningen.
Terug naar volledige training
De complexiteit van de tests neemt toe met de complexiteit van de schade. RTFT bij myofasciale letsels kan relatief snel zijn en is gebaseerd op klinisch onderzoek van ROM, kracht, palpatiepijn en Askling H-test, naast de succesvolle progressie van hardlopen zonder exacerbatie. Musculotendineuze letsels vereisen dezelfde RTFT-tests als myofasciale letsels, maar moeten worden aangevuld met een grondige beoordeling van de excentrische krachttraining. In het geval van peesblessures moet een biomechanische analyse worden gemaakt om de grondcontacttijden en de staplengte te vergelijken met de waarden van vóór de blessure. Een herhaalde MRI kan nuttig zijn om aanvullende informatie over het genezingsproces te verschaffen. In alle gevallen moet het besluit tot RTFT samen met de coach en de sporter worden genomen.
Wij hopen dat u genoten heeft van deze lezing over de hamstring blessure classificatie en revalidatie!
Ellen
Referentie
Macdonald et al. (2019): https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/31300391/
