Cuboid Syndroom na laterale enkelverstuiking | Diagnose & Behandeling

Het cuboïd-syndroom wordt in de literatuur ook wel aangeduid als subluxed cuboid, locked cuboid, dropped cuboid, cuboid fault syndrome, lateral plantar neuritis, en peroneal cuboid syndrome (Patterson et al. 2006)

Pathomechanisme

De hypothese voor het cuboïd-syndroom is gebaseerd op de voorgeschiedenis, clusters van tekenen en symptomen, differentiële diagnose, klinische expertise, en natuurlijk het letselmechanisme.  Aangenomen wordt dat bij een ernstig inversietrauma de torsie tussen het os cuboideum en het os naviculare en de calcaneus het os cuboideum in een relatief supinatiepositie laat staan.

Klinisch beeld en onderzoek

Deze dispositie blijft pijnlijk, specifiek over het calcaneocuboide gewricht, terwijl de tenderness over de laterale enkelbanden afneemt.
Patiënten vertonen een antalgische gang met een toename van pijn tijdens de afzetfase en Als de pijn het mogelijk maakt de mobiliteit te testen, is er geen gewrichtsspeling.

Examen

Zoals eerder vermeld is een differentiële diagnose noodzakelijk en de eerste stap bij de beoordeling van een enkelverstuiking is het uitsluiten van een fractuur aan de hand van de Ottawa-enkelregels.
Het testen van de mobiliteit van de middenvoet in supinatie en adductie kan de symptomen van de patiënt reproduceren. Volgens Jennings et al. (2005) kunnen ook pronatie en abductie af en toe pijn veroorzaken. Het Cuboid is uniek omdat het het enige bot in de voet is dat articuleert met zowel het tarsometatarsale gewricht (Lisfranc-complex) als het midtarsale gewricht (gewricht van Chopart), en het is het enige bot dat de laterale kolom verbindt met de transversale plantaire boog (Patterson et al. 2006). Daarom is het zinvol om zowel de Lisfranc-lijn als de Chopart-lijn te beoordelen tijdens mobiliteitstests.

Voorts bevelen dezelfde auteurs aan aanvullende functionele tests uit te voeren in de vorm van hiel/teenverhogingen of hinkelen met één been. Deze activiteiten zijn vaak moeilijk of onmogelijk uit te voeren door de pijn.
Helaas lijkt radiologische evaluatie geen toegevoegde waarde te hebben bij de diagnose van het Cuboid-syndroom(Mooney et al. 1994).

Jennings et al. (2005) vatten de klinische bevindingen als volgt samen:

Subjectieve bevindingen

• Mechanisme van het letsel (plantaire flexie/inversie)
• Plaats van de pijn (laterale middenvoet/enkel)

Objectieve bevindingen

• Pijn bij palpatie van het os Cuboid
• Positieve midtarsale mobiliteitstest (symptoomreproductie)
• Positieve dorsale/plantaire en/of plantaire/dorsale mobiliteitstests (pijn)
• Antalgische gang (meest prominent tijdens de afzetfase)
• Manuele spiertesten - inversie/omkering (pijn en mogelijke zwakte)
• Functionele testen (hiel/teenverhoging of enkelvoudige beentest) Differentiële diagnoses
• Radiologisch/beeldvormend onderzoek om andere pathologieën uit te sluiten.

5 ESSENTIËLE MOBILISATIE / MANIPULATIE TECHNIEKEN DIE ELKE FYSIO MOET BEHEERSEN

• • Naam*
• • E-mail*

Δ

Behandeling

Een techniek die in de literatuur wordt beschreven is de repositiemanipulatie in relatieve pronatie. Naar verluidt waren de patiënten na de manipulatie de volgende dag pijnvrij en konden zij hun activiteiten hervatten.

Herpositionering manipulatie

De patiënt ligt op de rug met de benen gestrekt en de voet hangend over de rand van de bank.
U gaat mediaal van de voet staan en plaatst de hypothenar van uw heteronieme hand op het laterale en plantaire aspect van het os Cuboideum, net proximaal van de basis van het vijfde middenvoetsbeentje.
De hypothenar van de andere hand is dorsaal en mediaal geplaatst op het cuboid dat lateraal en proximaal van de lijn tussen de derde en vierde teen ligt.
In deze positie vormen de onderarmen een rechte lijn. Nadat u de handen in elkaar hebt gevouwen, maakt de patiënt een actieve maximale dorsiflexie die het os Cuboideum in submaximale eversie voorspant.
Bouw compressie op via je ellebogen en verhoog de voorspanning in pronatierichting.
Vraag de patiënt de voet te ontspannen en een pronatieswing uit te voeren met beide ellebogen in combinatie met een compressie-impuls van beide hypothenars.
Laat dan langzaam de voet los.

Cuboid zweep manipulatie

Een andere techniek beschreven door Jennings et al. (2005) is de kubusvormige zweepmanipulatie:

De cuboïdmanipulatie wordt uitgevoerd met de patiënt in buikligging, te beginnen met de knie gebogen tot 70° en de enkel vrijwel neutraal (A). De knie wordt dan passief gestrekt terwijl de enkel plantair wordt gebogen met lichte supinatie van het subtalaire gewricht (B). Met beide duimen wordt een duwkracht uitgeoefend op het plantaire aspect van het os Cuboideum (C).
Deze techniek wordt ook in detail geïllustreerd in onze Manuele Therapie App.

Andere methoden van conservatieve behandeling, waaronder diverse therapeutische modaliteiten, therapeutische oefeningen, het tapen van lage kleurstofbogen en opvulling, vormen een aanvulling op de cuboïd-manipulatietechnieken (Patterson et al. 2006).

Referenties

Jennings, J., & Davies, G. J. (2005). Behandeling van het cuboid syndroom secundair aan laterale enkelverstuikingen: een case serie. Tijdschrift voor orthopedische & sportfysiotherapie, 35(7), 409-415.

Marshall, P., & Hamilton, W. G. (1992). Cuboid subluxatie bij balletdansers. The american journal of sports medicine, 20(2), 169-175.

Mooney, M., & Maffey-Ward, L. (1994). Cuboid plantaire en dorsale subluxaties: beoordeling en behandeling. Journal of Orthopaedic & Sports Physical Therapy, 20(4), 220-226.

Newell, S. G., & Woodle, A. (1981). Cuboid syndroom. De Arts en Sportgeneeskunde, 9(4), 71-76.

Patterson, S. M. (2006). Cuboid syndroom: een overzicht van de literatuur. Journal of Sports Science & Medicine, 5(4), 597.