Het doel van deze blog is om de belangrijkste aspecten samen te vatten waarom we er niet in slagen om optimale resultaten te bereiken na een ACL blessure en/of ACL reconstructie. Let wel, deze samenvatting is niet bedoeld om iemand de schuld te geven. Maar gewoon om ervoor te zorgen dat we het in de toekomst beter kunnen doen.
1) Gebrek aan klinisch toepasbare richtsnoeren
De eerste beperking waar we momenteel mee te maken hebben is dat er slechts een beperkt aantal of een gebrek is aan klinisch toepasbare richtlijnen voor revalidatie na ACL letsel en ACL reconstructie. Er zijn enkele richtsnoeren gepubliceerd, maar deze blijven zeer algemeen en niet-specifiek.
2) Kloof tussen onderzoek en praktijk
Ten tweede is er duidelijk een kloof tussen wat we uit onderzoek weten en wat er in de klinische praktijk gewoonlijk wordt gedaan. Dit kan vele oorzaken hebben. Voor veel van ons fysiotherapeuten kan het bijvoorbeeld een hele uitdaging zijn om op de hoogte te blijven. Aangezien veel onderzoek achter een paywall blijft en wij vaak weinig tijd hebben om in de afzonderlijke studies te graven terwijl wij de hele dag in de kliniek werken. Onze online cursus ACL Rehab kan natuurlijk een goede gelegenheid zijn om weer helemaal bij te zijn. Bovendien zijn de onderzoeksresultaten, zoals in mijn eerste punten vermeld, vaak te aspecifiek om rechtstreeks in de klinische praktijk te kunnen worden toegepast.
3) De meeste patiënten zijn niet klaar wanneer RTS
Een derde belangrijke belemmering voor het bereiken van optimale resultaten na een ACL-letsel is dat veel patiënten er niet klaar voor zijn wanneer zij weer gaan sporten. Veel patiënten komen gewoon terug omdat ze denken dat ze kunnen terugkeren op basis van geen test, geen criteria, of gewoon op basis van tijd na de blessure of reconstructie. Zij missen vaak de fysieke, psychologische en fysiologische capaciteiten om met succes terug te keren naar sport en prestaties. Hierdoor neemt de kans op een tweede ACL blessure of andere blessures aan de onderste ledematen of verminderde prestaties en een lagere kwaliteit van leven toe.
4) Geen op criteria gebaseerde progressie
Nummer vier is eigenlijk gerelateerd aan het vorige punt. Veel therapeuten laten de atleten tijdens het revalidatieproces vooruitgaan op basis van criteria die wellicht niet voldoende zijn om aan de eisen van de volgende fase of de terugkeer naar de sport te voldoen. Een revalidatie op basis van op criteria gebaseerde progressies kan zeer nuttig zijn om duidelijke doelen te stellen en uw oefenvoorschrift aan te passen aan het functionele niveau van uw patiënt.
5) Revalidatie van lage kwaliteit
Punt 5 is ook echt essentieel en is gericht op de kwaliteit van de revalidatie. Zonder optimale revalidatie zult u niet de resultaten boeken die u bereikt of wenst te bereiken. Wij zien echter dat de kwaliteit van de rehabilitatie in het algemeen vaak vrij slecht is (Dingenen et al. 2021), niet voor iedereen, maar in het algemeen. En ook al is het heel moeilijk om een definitie te geven van revalidatie van hoge kwaliteit, toch zijn er enkele belangrijke punten om op te letten. Ten eerste denk ik dat we er vaak niet in slagen het volledige potentieel van een atleet te bereiken. Dit kan te wijten zijn aan het feit dat er in het algemeen niet genoeg kennis is over alle aspecten die moeten worden opgeleid. Of een gebrek aan kennis en vaardigheden om alle aspecten te kunnen aanpakken die in uw revalidatieprogramma moeten worden aangepakt om weer te kunnen sporten en presteren. Bovendien zijn we vaak niet specifiek genoeg in ons bewegingsvoorschrift. Een gedetailleerd oefeningsvoorschrift is belangrijk om de gewenste trainingsdoelen te bereiken. Een van de punten hier die we ook in deze online cursus hebben behandeld, is het feit dat revalidatie vaak onderbelast is. We moeten hard en slim trainen om de resultaten te bereiken die we willen bereiken, vooral als we echt weer sportprestaties willen leveren.
6) Revalidatie is vaak gehaast
In punt zes wil ik u eraan herinneren dat u zich niet hoeft te haasten tijdens het afkicken. Het mag niet zo zijn dat je een paar stappen of fasen overslaat om het herstel te bespoedigen. Maar in werkelijkheid gaan we vaak te snel vooruit tijdens het afkicken. Wij weten dat je zowel vanuit functioneel als vanuit biologisch oogpunt tijd nodig hebt om het maximale potentieel te bereiken na dit soort ernstig letsel. In mijn online cursus gebruiken we een combinatie van criteria gericht op de functionele status van de patiënten in combinatie met de tijd na het letsel en mogelijk ook de reconstructie.
De boodschap van dit zesde punt is dus: haast je niet. Heb geduld. Neem je tijd om te verbeteren en je doelen te bereiken. Vanuit het perspectief van een patiënt kan revalidatie na een ACL-letsel een heel zwaar traject zijn.
7) Slechte naleving en motivatie
Uit studies is gebleken dat de naleving van het revalidatieprogramma door de patiënt en zijn motivatie om te revalideren van doorslaggevend belang zijn voor de prognose van het resultaat. Je kunt het beste revalidatieprogramma ter wereld hebben, maar een oefentherapieprogramma kan alleen effectief zijn als het effectief wordt uitgevoerd. Patiënten met een lagere therapietrouw en patiënten die het programma niet volgen zoals het hoort en patiënten die minder gemotiveerd zijn om te revalideren, hebben doorgaans minder optimale resultaten na ACL-letsel en -reconstructie. Wij als fysiotherapeuten spelen een sleutelrol bij het motiveren van de patiënten en het zo hoog mogelijk houden van de therapietrouw. Bijvoorbeeld door realistische verwachtingen te stellen, open te communiceren met uw patiënten en doelen te stellen op zowel korte als lange termijn. Geef feedback en betrek de patiënt bij het revalidatieprogramma. Vergeet niet uw programma te ontwikkelen, maak het uitdagend, en vergeet niet wat plezier te maken.
8) Rehabilitatie is niet gericht op het individu
Een scoping review van Linda Truong et al in 2020 meldde dat veel psychologische, sociale en contextuele factoren aanwezig zijn en alle stadia van herstel na een traumatisch sportgerelateerd letsel beïnvloeden. Een beter begrip van deze factoren, zowel op het moment van het letsel, maar ook tijdens de gehele revalidatie, zou kunnen bijdragen tot een optimale behandeling van het letsel. Of om de gewenste resultaten voor de patiënt te bereiken, bijvoorbeeld het bevorderen van de terugkeer naar sport, maar ook het bevorderen van de levenskwaliteit en de gezondheid van de gewrichten op lange termijn. Wat we vaak fout doen is dat we de interventie niet genoeg richten op de individuele persoon voor ons. Geen twee revalidaties zullen precies hetzelfde zijn. Niet alleen vanwege de fysieke beperkingen die gepaard gaan met een ACL-letsel of -reconstructie, maar ook vanwege de psychologische, sociale en contextuele factoren die het herstelproces sterk beïnvloeden.
De boodschap: behandel de persoon en niet alleen de knie.
9) Slechte communicatie
Tijdens het hele rehabilitatieproces is een duidelijke en open communicatie tussen alle betrokken belanghebbenden van cruciaal belang. Afhankelijk van het niveau en de leeftijd van de atleten kunnen er verschillende personen bij betrokken zijn. Eerst denken we natuurlijk aan de persoon zelf. We gebruiken een patiëntgerichte aanpak. Het is niet jij als fysiotherapeut die belangrijk moet zijn. Het gaat allemaal om de patiënt. Je werkt gedurende een lange periode met deze patiënt, dus zorg ervoor dat je een sterke patiënt-therapeut relatie opbouwt. Daarnaast is communicatie met de orthopedisch chirurg in geval van een operatie met de arts, de atletiektrainer, de ouders, misschien kracht- en conditietrainers in sommige gevallen; alle andere mensen die mogelijk betrokken zijn, zijn belangrijk. Iedereen die bij het proces betrokken is, moet op dezelfde lijn zitten. Zij moeten allemaal weten wat de specifieke doelen en fasen zijn en wat de patiënt wel en niet kan doen. Persoonlijk denk ik dat wij als fysiotherapeuten een leidende rol kunnen spelen in dit hele proces. Dit kan in de loop van de tijd echter ook veranderen, bijvoorbeeld wanneer kracht- en conditietrainers de taak overnemen om de patiënt terug te leiden naar prestatietraining en herscholing op het veld. Vooral op een hoger niveau, een speler weer aan de praat krijgen is echt teamwork. Op een lager niveau kan het zijn dat de fysiotherapeut de leiding neemt over het hele revalidatieproces.
Take-home messages: Werk samen. Deel beslissingen en gebruik open communicatie met een patiënt in het centrum.
ACL Rehab: Van theorie naar praktijk
Deze eerste online cursus in zijn soort biedt een geweldige mogelijkheid tot permanente educatie voor clinici die patiënten met ACL-letsel behandelen.
10) Regelgeving en beperkingen van het gezondheidszorgsysteem
Ook de voorschriften en beperkingen van het zorgstelsel spelen een rol. Afhankelijk van de provincie waar u werkt, de verzekeringsmaatschappij van de patiënt, of de financiële situatie van uw patiënt. Het aantal fysiotherapiebezoeken kan aanzienlijk variëren. Sommige patiënten hebben misschien maar een paar sessies om dit hele revalidatieprogramma te voltooien, wat natuurlijk ook de kwaliteit van het programma kan belemmeren. En dit kan ook leiden tot moeilijkere progressies op alle niveaus die nodig zijn om weer te kunnen presteren. In dit geval zal het nog belangrijker zijn dat de patiënt zeer duidelijk wordt voorgelicht over het oefenprogramma en dat wordt getracht een zeer hoge mate van therapietrouw en motivatie voor het revalidatieprogramma bij de patiënt te bereiken.
Als u op deze link klikt, vindt u ook een samenvatting van deze 10 punten in de infografiek die ik voor u heb gemaakt. Ik hoop dat u veel leesplezier beleeft en uit deze punten lering kunt trekken om de kwaliteit van uw revalidatieprogramma te verbeteren.
Bedankt voor het lezen!
Bart
