Εισαγωγή

Όταν τα άτομα που αντιμετωπίζουν πόνο διαγιγνώσκονται με οστεοαρθρίτιδα του γόνατος (ΟΑ), συχνά λαμβάνουν μια βιοϊατρική εξήγηση ότι ο χόνδρος τους έχει υποστεί βλάβη. Ορισμένες φορές χρησιμοποιούνται μηνύματα "φθοράς" ή "οστό στο οστό", τα οποία μπορεί να δημιουργήσουν ή και να αυξήσουν τον φόβο για περαιτέρω φόρτιση του γόνατος. Η συμμετοχή των ατόμων σε καθημερινές δραστηριότητες και αθλήματα αναψυχής μπορεί να μειωθεί, καθώς φοβούνται ότι θα προκαλέσουν περαιτέρω βλάβη και στη συνέχεια θα επιδεινωθεί ο πόνος. Ωστόσο, γνωρίζουμε ότι η άσκηση είναι ασφαλής και συνιστάται ιδιαίτερα σε αυτούς τους ανθρώπους. Για να τους καθοδηγήσουμε όμως στη συμμετοχή τους στην άσκηση, πρέπει να κατανοήσουμε τι συμβαίνει στην άρθρωση του γόνατος κατά τη διάρκεια αυτών των καθημερινών δραστηριοτήτων. Αυτή η μελέτη εξέτασε τη φόρτιση της άρθρωσης του γόνατος στην οστεοαρθρίτιδα σε άτομα με varus ευθυγράμμιση του γόνατος κατά την εκτέλεση τριών κοινώς χρησιμοποιούμενων ασκήσεων.

Μέθοδοι

Αυτή η μελέτη είχε διασταυρούμενο σχεδιασμό, όπου οι συγγραφείς συμπεριέλαβαν συμμετέχοντες με οστεοαρθρίτιδα γόνατος και ευθυγράμμιση varus. Υπολογίστηκαν οι μυϊκές δυνάμεις του γόνατος κατά τη διάρκεια ενός βυθίσματος, ενός καθίσματος και μιας ανύψωσης της φτέρνας με ένα πόδι και συγκρίθηκαν με τις δυνάμεις που παράγονται κατά το περπάτημα.

Οι συμμετέχοντες που συμπεριλήφθηκαν ήταν άνω των 50 ετών και είχαν πόνο στο γόνατο με το περπάτημα τουλάχιστον 4/10 NRS. Αντιμετώπιζαν πόνο τις περισσότερες ημέρες του προηγούμενου μήνα και αυτό συνεχιζόταν για περισσότερο από 3 μήνες. Στην κλίμακα Kellgren και Lawrence, είχαν βαθμό 2 ή περισσότερο, που αντιπροσωπεύει ήπια στένωση του αρθρικού διαστήματος και παρουσία οστεοφύτων. Το γόνατό τους είχε varus ευθυγράμμιση, η οποία ορίστηκε ως "ανατομική γωνία άξονα <183° για τους άνδρες και <181° για τις γυναίκες, μετρούμενη σε ακτινογραφίες πρόσθιου-οπίσθιου άξονα με βάρος".

Ξυπόλητοι ολοκλήρωσαν 5 δοκιμασίες για κάθε άσκηση με βάρη. Αυτές περιλάμβαναν την ανύψωση φτέρνας με ένα πόδι, το κάθισμα με δύο πόδια και το πρόσθιο διάσκελμα. Κάθε άσκηση χωρίστηκε σε 3 φάσεις για την ανάλυση.

• άνοδος/κάθοδος από την αρχική στάση έως το τέλος του αυτοεπιλεγμένου εύρους (φάση 1),
• ισομετρική στάση 3-s, με προφορική καταμέτρηση από τον ερευνητή (φάση 2),
• ανάβαση/κατάβαση πίσω στην αρχική αρχική αρχική στάση (φάση 3).

Στη συνέχεια, πραγματοποιήθηκαν 5 δοκιμασίες περπατήματος με γυμνά πόδια σε μονοπάτι 10 μέτρων. Η δοκιμή εκτελέστηκε με την ταχύτητα που προτιμούσε ο συμμετέχων. Οι ασκήσεις συγκρίθηκαν με τη δοκιμασία βάδισης για να αναλυθούν οι δυνάμεις στην άρθρωση του γόνατος. Για να συνοψιστούν τα φορτία στην άρθρωση του γόνατος κατά τη διάρκεια αυτών των ασκήσεων, υπολογίστηκε η δύναμη επαφής της μέσης κνήμης με το μηριαίο.

Η ανάλυση της δύναμης επαφής της έσω κνημομηριαίας άρθρωσης έγινε με την ενσωμάτωση των δεδομένων που ελήφθησαν από το ΗΜΓ, τους δερματικούς δείκτες και την πλάκα δύναμης με τα δεδομένα από τις εικόνες μαγνητικής τομογραφίας του γόνατος. Οι μυϊκές δυνάμεις του γόνατος χρησιμοποιήθηκαν ως είσοδοι σε έναν επίπεδο μηχανισμό γόνατος για την εκτίμηση της MTCF κανονικοποιημένης για το σωματικό βάρος του συμμετέχοντα. Εξήχθη η μέγιστη δύναμη για κάθε μυϊκή ομάδα και η μέγιστη κανονικοποιημένη MTCF. Οι μέσες συνεισφορές των μυών και του εξωτερικού φορτίου λήφθηκαν και εκφράστηκαν ως σχετικό ποσοστό της συνολικής φόρτισης επαφής που υφίσταται το έσω κνημομηριαίο διαμέρισμα.

Αποτελέσματα

Συμπεριλήφθηκαν είκοσι οκτώ συμμετέχοντες. Ήταν υπέρβαροι κατά μέσο όρο με μέσο ΔΜΣ 29,6 kg/m2. Η μέση ηλικία των συμμετεχόντων ήταν 63 έτη. Η μέση διάρκεια των συμπτωμάτων τους ήταν 44 μήνες και τα μέσα επίπεδα πόνου ήταν 6/10. Οι περισσότεροι από αυτούς είχαν ΟΑ βαθμού 2 ή 3.

Η ανάλυση της φόρτισης της άρθρωσης του γόνατος στην οστεοαρθρίτιδα αποκάλυψε ότι κατά τη διάρκεια της κίνησης του καθίσματος, οι μέγιστες δυνάμεις έκτασης και κάμψης του γόνατος ήταν υψηλότερες από ό,τι κατά τη διάρκεια του βαδίσματος. Το κάθισμα οδήγησε σε χαμηλότερη μέγιστη δύναμη απαγωγής του ισχίου. Δεν βρέθηκε διαφορά μεταξύ των μέγιστων δυνάμεων που παράγονται με πελματιαία κάμψη ενός ποδιού κατά το κάθισμα ή το περπάτημα.

Το βύθισμα αποκάλυψε υψηλότερες μέγιστες δυνάμεις κάμψης και έκτασης του γόνατος από αυτές που παράγονται κατά τη διάρκεια του βαδίσματος. Δεν βρέθηκαν διαφορές μεταξύ των δυνάμεων απαγωγής του ισχίου και της πελματιαίας κάμψης που παράγονται κατά τη διάρκεια του βαδίσματος και της εκτέλεσης του βυθίσματος.

Κατά την ανύψωση της φτέρνας με ένα πόδι, η μέγιστη δύναμη των απαγωγών του ισχίου ήταν χαμηλότερη σε σύγκριση με το περπάτημα. Δεν βρέθηκε διαφορά στις δυνάμεις μεταξύ του βαδίσματος και αυτής της άσκησης για τη μέγιστη δύναμη κάμψης και έκτασης του γόνατος, ούτε για τη μέγιστη δύναμη πελματιαίας κάμψης.

Το κάθισμα παρήγαγε χαμηλότερη μέγιστη δύναμη επαφής του γόνατος σε σύγκριση με το περπάτημα. Οι ανυψώσεις της φτέρνας με ένα πόδι παρήγαγαν χαμηλότερες μέγιστες δυνάμεις επαφής του γόνατος σε σύγκριση με το περπάτημα, ενώ η εκτέλεση ενός βυθίσματος δεν οδήγησε σε καμία διαφορά στη μέγιστη δύναμη επαφής του γόνατος σε σύγκριση με το περπάτημα.

Ερωτήσεις και σκέψεις

Οι συμμετέχοντες προσλήφθηκαν από μια μεγαλύτερη κλινική δοκιμή που διερευνούσε την επίδραση της χρήσης ενός βραχίονα για το γόνατο. Ωστόσο, το παρόν δείγμα δεν φορούσε επιγονατίδα πριν ή κατά τη διάρκεια της περιόδου μελέτης.

Η χρήση του επιφανειακού ΗΜΓ έχει τους περιορισμούς της, για παράδειγμα, δεν μπορεί να αποφευχθεί η διασταυρούμενη συνομιλία από παρακείμενους μύες.

Οι ασκήσεις εκτελέστηκαν με τη στρατηγική που προτιμούσαν οι συμμετέχοντες. Αυτό είναι καλό, καθώς δεν υπάρχει καλή ή κακή απόδοση για μια καθημερινή εργασία, ωστόσο αυτό μπορεί να έχει δημιουργήσει μεταβλητότητα στα αποτελέσματα. Κάθε συμμετέχων μπορεί να έχει τη δική του στρατηγική κίνησης και να έχει κάνει την άσκηση με διαφορετικό τρόπο. Για παράδειγμα, παρατηρήθηκε μετατόπιση του σωματικού βάρους στο αντίθετο πόδι. Φαίνεται ότι οι συμμετέχοντες απέφυγαν να φορτώσουν πλήρως το γόνατο. Η ταχύτητα κίνησης μπορεί επίσης να επηρέασε τα αποτελέσματα.

Μίλα μου για σπασίκλες

Επιλέχθηκε ο σχεδιασμός μιας διατομεακής μελέτης. Αυτό σημαίνει ότι η παρούσα μελέτη μας είπε μόνο κάτι για τις μετρήσεις σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Δεν μπορεί να πει τίποτα για αλλαγές με την πάροδο του χρόνου (για παράδειγμα αύξηση της δύναμης). Η φόρτιση της άρθρωσης του γόνατος στην οστεοαρθρίτιδα μελετήθηκε σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή.

Η σειρά των ασκήσεων δεν ήταν τυχαιοποιημένη και αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε κόπωση, η οποία μπορεί να επηρέασε τις τελευταίες δοκιμές των ασκήσεων. Η δίκη με τα πόδια γινόταν πάντα στο τέλος.

Προσπαθήσαμε να διασφαλίσουμε ότι θα καταγραφεί μια αξιοπρεπής δίκη. Όταν ο συμμετέχων έχανε την ισορροπία του, η δοκιμή αυτή αποκλείστηκε από τα αποτελέσματα. Με αυτόν τον τρόπο, αναλύθηκαν μόνο οι δοκιμές με καλή εκτέλεση. Αυτό θα μπορούσε να δημιουργήσει μεγαλύτερη ομοιογένεια στα αποτελέσματα.

Υπαινίσσονται ορισμένες προσεγγίσεις για την τυποποίηση των κινήσεων. Για την άσκηση squat χρησιμοποιήθηκε σφήνα 15°, ώστε να ελαχιστοποιηθεί η επίδραση των πιθανών περιορισμών στο εύρος κίνησης του ισχίου ή/και του αστραγάλου. Για το βύθισμα, η απόσταση μεταξύ των ποδιών κανονικοποιήθηκε στο 70% του μήκους του ποδιού, το οποίο μετρήθηκε από το πλευρικό σφυρό έως τον μείζονα τροχαντήρα. Οι δυνάμεις αντίδρασης του εδάφους που παραλείφθηκαν μέσω της καρέκλας που οι συμμετέχοντες είχαν τη δυνατότητα να λάβουν κάποια υποστήριξη για την ισορροπία τους κατά τη διάρκεια της ανύψωσης της φτέρνας με ένα πόδι εξετάστηκαν για να διαπιστωθεί εάν οι συμμετέχοντες βασίζονταν υπερβολικά στα χέρια τους για την ισορροπία τους. Εάν αυτό συνέβαινε, η δίκη αυτή αποκλείστηκε.

Μηνύματα για το σπίτι

Αν το περπάτημα θεωρείται ασφαλής εναλλακτική λύση άσκησης για άτομα με οστεοαρθρίτιδα γόνατος, τότε το να κάνετε βυθίσματα, καθίσματα και ανυψώσεις φτέρνας με ένα πόδι είναι πιθανώς ακόμη πιο ασφαλές. Παρήγαγαν υψηλότερες ή ίσες μυϊκές δυνάμεις του γόνατος αλλά χαμηλότερες ή παρόμοιες δυνάμεις επαφής της άρθρωσης του γόνατος με την κνήμη. Ως εκ τούτου, δεν θα πρέπει να φοβάστε αυτές τις ασκήσεις για να τις χρησιμοποιήσετε στην αποτοξίνωση. Μπορείτε να προωθήσετε την ασφάλεια της άσκησης. Καθώς αυτές οι ασκήσεις παράγουν υψηλότερες μυϊκές δυνάμεις, είναι πιθανό να βοηθήσουν στην αύξηση της μυϊκής δύναμης γύρω από την άρθρωση του γόνατος. Ωστόσο, το τελευταίο δεν ελέγχθηκε, καθώς επρόκειτο για μια διατομεακή μελέτη, η οποία κατέγραφε τα δεδομένα σε μια χρονική στιγμή.

Αναφορά

Starkey SC, Diamond LE, Hinman RS, Saxby DJ, Knox G, Hall M. Μυϊκές δυνάμεις κατά τη διάρκεια ασκήσεων με βάρη σε οστεοαρθρίτιδα του έσω γόνατος και κακή ευθυγράμμιση Varus: Μια διασταυρούμενη μελέτη. Med Sci Sports Exerc. 2022 Sep 1;54(9):1448-1458. doi: 10.1249/MSS.0000000000002943. Epub 2022 May 12. PMID: 35551169.