Εσωτερική πρόσκρουση του ώμου | Διάγνωση & Θεραπεία

Η εσωτερική πρόσκρουση του ώμου είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια ομάδα συμπτωμάτων που εμφανίζονται όταν οι μαλακοί ιστοί του στροφικού πετάλου και της αρθρικής κάψουλας στον ώμο πιέζονται ή συμπιέζονται μεταξύ του γληνοειδούς (τμήμα της ωμοπλάτης) και του βραχιονίου (οστό του βραχίονα). Αυτό συμβαίνει συνήθως όταν ο ώμος βρίσκεται σε ορισμένη θέση, όπως όταν είναι απαγωγός (απομακρύνεται από το σώμα) και εξωτερικά περιστρεφόμενος (στρέφεται προς τα έξω). Διαφέρει από την εξωτερική πρόσκρουση, όπου η μανσέτα και ο θύλακας πιέζονται στις δομές του κορακοακρωμιαίου τόξου. Η ακριβής αιτία της εσωτερικής προσκρούσεως εξακολουθεί να συζητείται, αλλά φαίνεται να είναι ένα φυσιολογικό φαινόμενο σε ορισμένες θέσεις του ώμου. Τα απεικονιστικά ευρήματα στην εσωτερική προσκρούση μπορεί να περιλαμβάνουν ρήξεις μανσέτας μερικού πάχους, παθολογία του χείλους και οστικές μεταβολές.

Έχουν αναγνωριστεί δύο τύποι συνδρόμων εσωτερικής πρόσκρουσης: η οπίσθια πρόσκρουση και η πρόσθια πρόσκρουση. Η οπίσθια εσωτερική πρόσκρουση συμβαίνει όταν το οπίσθιο στροφικό πέταλο, κοντά στη συμβολή του υπερακάνθιου και του υπακάνθιου τένοντα, έρχεται σε επαφή με το οπίσθιο γληνοειδές. Η προσθιοπίσθια πρόσκρουση, από την άλλη πλευρά, περιλαμβάνει πρόσκρουση μεταξύ του πρόσθιου στροφικού πετάλου και του προσθιοπίσθιου γληνοειδούς. Οι καταστάσεις αυτές χαρακτηρίζονται από την πρόσκρουση των μαλακών ιστών του στροφικού πετάλου και της αρθρικής κάψας στο γληνοειδές ή μεταξύ του γληνοειδούς και του βραχιονίου.

Επιδημιολογία

Η συχνότητα εμφάνισης της συμπτωματικής εσωτερικής πρόσκρουσης είναι άγνωστη λόγω της ποικιλίας των σχετιζόμενων παθολογικών αλλοιώσεων, της διαγνωστικής δυσκολίας και της ελλιπούς αναφοράς της κατάστασης. Ωστόσο, παρατηρείται συνήθως σε νεότερους ασθενείς, συνήθως κάτω των 40 ετών, οι οποίοι συμμετέχουν σε δραστηριότητες που απαιτούν επαναλαμβανόμενη εξωτερική στροφή και απαγωγή. Ενώ οι δραστηριότητες ρίψης, όπως το μπέιζμπολ, συνδέονται κλασικά με συμπτωματική εσωτερική πρόσκρουση, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η πάθηση μπορεί να εμφανιστεί τόσο σε αθλητές όσο και σε μη αθλητές. Αν και η πάθηση μπορεί να εμφανιστεί και σε μη αθλητές, η πλειονότητα των ατόμων με συμπτωματική εσωτερική πρόσκρουση είναι αθλητές ρίψεων.

Κλινική εικόνα & εξέταση

Η εσωτερική πρόσκρουση του ώμου μπορεί να παρουσιαστεί με διάφορα σημεία και συμπτώματα. Οι ασθενείς με συμπτωματική εσωτερική πρόσκρουση συχνά εμφανίζουν χρόνιο, διάχυτο πόνο στον οπίσθιο ώμο. Ο πόνος αυτός συνήθως επιδεινώνεται από δραστηριότητες που απαιτούν απαγωγή και εξωτερική περιστροφή του ώμου. Στους αθλητές ρίψεων, μπορεί επίσης να παρατηρηθεί σταδιακή μείωση της ταχύτητας ρίψεων, της ακρίβειας και της συνολικής απόδοσης κατά τη διάρκεια μιας περιόδου μηνών. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι μη αθλητές μπορεί να αναφέρουν οξύ πόνο στον οπίσθιο ώμο και όχι χρόνιο πόνο.

Οι ασθενείς με εσωτερική πρόσκρουση μπορεί επίσης να παραπονούνται για δυσκαμψία του ώμου ή για ανάγκη παρατεταμένης προθέρμανσης. Μπορεί να περιγράφουν μια πτώση της απόδοσης, συμπεριλαμβανομένης της απώλειας ελέγχου ή της μείωσης της ταχύτητας ρίψης. Ο πόνος στον οπίσθιο ώμο, ειδικά κατά την όψιμη φάση της ρίψης, είναι ένα κοινό παράπονο.

Εξέταση

Κατά τη φυσική εξέταση, μπορεί να υπάρχει ευαισθησία στην οπίσθια γληνοβραχιόνια άρθρωση. Συχνά παρατηρείται αυξημένη εξωτερική στροφή και μειωμένη εσωτερική στροφή του ώμου, που περιγράφεται ως GIRD. Μπορεί επίσης να υπάρχουν συμπτώματα αστάθειας, όπως κλικ και εξάρθρωση, αν και η συνύπαρξη τόσο πρόσθιας αστάθειας όσο και συμπτωματικής εσωτερικής πρόσκρουσης είναι λιγότερο συχνή από ό,τι θεωρούνταν προηγουμένως. Στο βίντεο που ακολουθεί, σας δείχνουμε πώς να αξιολογείτε το έλλειμμα εσωτερικής περιστροφής γληνοβραχιόνιο:

Είναι σημαντικό να αποκλείονται άλλες παθήσεις, όπως η νόσος του στροφικού πετάλου, καθώς η συμπτωματική εσωτερική πρόσκρουση μπορεί να είναι μια κοινή αιτία βλαβών του στροφικού πετάλου σε νεαρούς αθλητές που αθλούνται πάνω από το κεφάλι. Για την ορθή διάγνωση της εσωτερικής προσκρούσεως πρέπει να διενεργείται λεπτομερές ιστορικό και φυσική εξέταση, συμπεριλαμβανομένης της ψηλάφησης της γληνοβραχιόνιας άρθρωσης και της αξιολόγησης του εύρους κίνησης.

Υπάρχουν διάφορες ορθοπεδικές εξετάσεις που μπορούν να βοηθήσουν στη διάγνωση της εσωτερικής πρόσκρουσης του ώμου. Αυτές οι εξετάσεις μπορούν να βοηθήσουν στον εντοπισμό συγκεκριμένων σημείων και συμπτωμάτων που σχετίζονται με αυτή την πάθηση. Ωστόσο, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η διαγνωστική ακρίβεια αυτών των εξετάσεων μπορεί να ποικίλλει και ότι απαιτείται περαιτέρω έρευνα για να καθοριστεί η κλινική τους αξία.
Μια δοκιμή που περιγράφηκε από τους Meister et al. (2004) είναι το σημείο οπίσθιας πρόσκρουσης. Σύμφωνα με τους συγγραφείς, η δοκιμασία αυτή έχει ευαισθησία 75,5% και ειδικότητα 85% στη διάγνωση της εσωτερικής πρόσκρουσης του ώμου σε αθλητές με πόνο στον οπίσθιο ώμο. Όταν ελήφθησαν υπόψη μόνο οι αθλητές με τραυματισμούς χωρίς επαφή (σταδιακή έναρξη του πόνου), η ευαισθησία ήταν 95% και η ειδικότητα 100%. Στο βίντεο που ακολουθεί, θα σας δείξουμε πώς να εκτελέσετε αυτό το τεστ:

Επιπλέον, απεικονιστικές μελέτες όπως η μαγνητική τομογραφία (MRI) και η αρθρογραφία μπορούν να παράσχουν πολύτιμες πληροφορίες για τη διάγνωση της εσωτερικής προσκρούσεως. Αυτές οι απεικονιστικές μέθοδοι μπορούν να βοηθήσουν στον εντοπισμό συγκεκριμένων ευρημάτων που σχετίζονται με την εσωτερική πρόσκρουση, όπως οι βλάβες Bennett (εξόγκωση του οπίσθιου κάτω γληνοειδούς χείλους), η σκλήρυνση του μείζονος κονδύλου, οι κύστεις της οπίσθιας κεφαλής του βραχιονίου, η στρογγυλοποίηση του οπίσθιου γληνοειδούς χείλους και οι ρήξεις του οπίσθιου χείλους.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η διαγνωστική ακρίβεια αυτών των εξετάσεων μπορεί να ποικίλλει και θα πρέπει να χρησιμοποιούνται σε συνδυασμό με ένα λεπτομερές ιστορικό, τη φυσική εξέταση και τις απεικονιστικές μελέτες για να γίνει ακριβής διάγνωση της εσωτερικής προσκρούσεως.

ΔΎΟ ΜΎΘΟΙ ΚΑΤΑΡΡΊΠΤΟΝΤΑΙ & 3 ΒΌΜΒΕΣ ΓΝΏΣΗΣ ΔΩΡΕΆΝ

• • Όνομα*
• • Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο*

Δ

Θεραπεία

Η μη χειρουργική αντιμετώπιση επικεντρώνεται σε πρωτόκολλα ανάπαυσης και διατάσεων, που στοχεύουν ιδιαίτερα στην οπίσθια κάψα του ώμου. Η εντατική μη χειρουργική αντιμετώπιση μπορεί να περιλαμβάνει τροποποίηση της δραστηριότητας, ξεκούραση από τις ρίψεις πάνω από το κεφάλι και αντιφλεγμονώδη φάρμακα.
Για την εσωτερική πρόσκρουση του ώμου, οι ασκήσεις αποκατάστασης παίζουν καθοριστικό ρόλο στη θεραπευτική διαδικασία. Σύμφωνα με τους Cools et al. (2007), η αποκατάσταση αποτελείται από 3 κύριους πυλώνες:

Αποκατάσταση της επίκτητης αστάθειας της γληνοβραχιόνιας άρθρωσης

Οι κύριοι στόχοι της θεραπείας της επίκτητης αστάθειας του ώμου είναι η αποκατάσταση της σταθερότητας, η βελτίωση της λειτουργίας και η μείωση των συμπτωμάτων. Οι συγκεκριμένοι στόχοι μπορεί να διαφέρουν ανάλογα με την κατάσταση του ατόμου και τη σοβαρότητα της αστάθειας. Ωστόσο, σε γενικές γραμμές, οι ακόλουθοι στόχοι επιδιώκονται συνήθως κατά τη θεραπεία της επίκτητης αστάθειας του ώμου:

• Αποκατάσταση της μυϊκής ισορροπίας: Η θεραπεία αποσκοπεί στην αποκατάσταση της ισορροπίας μεταξύ των μυών γύρω από την άρθρωση του ώμου, ιδίως του στροφικού πετάλου και των σταθεροποιητών της ωμοπλάτης. Η ενδυνάμωση αυτών των μυών συμβάλλει στην παροχή δυναμικής σταθερότητας στον ώμο και στη βελτίωση της συνολικής λειτουργίας του.
• Βελτίωση της ιδιοδεκτικότητας και του νευρομυϊκού ελέγχου: Η ιδιοδεκτικότητα αναφέρεται στην ικανότητα του σώματος να αντιλαμβάνεται τη θέση και την κίνηση των μερών του. Η ενίσχυση της ιδιοδεκτικότητας και του νευρομυϊκού ελέγχου της άρθρωσης του ώμου είναι σημαντική για την πρόληψη περαιτέρω επεισοδίων αστάθειας και τη βελτίωση της συνολικής σταθερότητας της άρθρωσης.
• Ενίσχυση του εύρους κίνησης: Η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει ασκήσεις και τεχνικές για τη βελτίωση του εύρους κίνησης της άρθρωσης του ώμου, ιδίως για την αντιμετώπιση τυχόν περιορισμών στο εύρος κίνησης της εσωτερικής περιστροφής που μπορεί να συμβάλλει στην εσωτερική πρόσκρουση.
• Μείωση του πόνου και της φλεγμονής: Ο πόνος και η φλεγμονή που σχετίζονται με την επίκτητη αστάθεια του ώμου συχνά αντιμετωπίζονται με διάφορες μεθόδους, όπως η παγοθεραπεία, τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα και η τροποποίηση της δραστηριότητας.
• Σταδιακή επιστροφή στη δραστηριότητα: Η αποκατάσταση αποσκοπεί στη σταδιακή επανένταξη του ατόμου στις επιθυμητές δραστηριότητες, όπως τα αθλήματα ή οι σωματικές δραστηριότητες, ενώ παράλληλα διασφαλίζεται ότι ο ώμος είναι επαρκώς σταθεροποιημένος και προστατευμένος.

Αποκατάσταση του GIRD

• Sleeper Stretch: Το τέντωμα του κοιμώμενου είναι μια δημοφιλής άσκηση για την αντιμετώπιση της εσωτερικής προσκρούσεως. Επικεντρώνεται στη διάταση της οπίσθιας κάψας του ώμου. Για να εκτελέσετε αυτή την άσκηση, ξαπλώστε στο πλάι με τον πάσχοντα ώμο στο κάτω μέρος. Λυγίστε τον αγκώνα σας στις 90 μοίρες και χρησιμοποιήστε το αντίθετο χέρι σας για να σπρώξετε απαλά το αντιβράχιο σας προς το κρεβάτι ή το πάτωμα. Κρατήστε τη διάταση για περίπου 30 δευτερόλεπτα και επαναλάβετε αρκετές φορές.
• Η διάταση σταυρωτού σώματος είναι μια άσκηση που συνιστάται συνήθως για την αντιμετώπιση της ανεπάρκειας εσωτερικής στροφής του γληνοβραχιονίου (GIRD). Πρόκειται για μια γωνιακή τεχνική διάτασης που περιλαμβάνει οριζόντια προσαγωγή του βραχίονα. Κατά τη διάρκεια της διάτασης σταυρωτού σώματος, ο βραχίονας μετακινείται κατά μήκος του σώματος σε οριζόντια προσαγωγή. Αυτή η διάταση βοηθά στη στόχευση των έσω στροφικών μυών του ώμου και μπορεί να βοηθήσει στη βελτίωση του εύρους κίνησης της γληνοβραχιόνιας άρθρωσης.Είναι σημαντικό να εκτελείτε και τις δύο διατάσεις με προσοχή και να δίνετε προσοχή στην αντίδραση του ασθενούς. Επιτρέπεται η αίσθηση διάτασης στο πίσω μέρος του ώμου, αλλά αν ο ασθενής αισθάνεται πόνο μπροστά (στο μπροστινό μέρος του ώμου), η ένταση της διάτασης πρέπει να μειωθεί.

Αποκατάσταση της δυσκινησίας της ωμοπλάτης

Για τη θεραπεία της δυσκινησίας της ωμοπλάτης, συνιστώνται συνήθως διάφορες ασκήσεις. Οι ασκήσεις αυτές αποσκοπούν στη βελτίωση της δύναμης, της σταθερότητας και του συντονισμού των μυών που ελέγχουν την κίνηση της ωμοπλάτης. Ακολουθούν ορισμένες ασκήσεις που συχνά περιλαμβάνονται σε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο θεραπείας για την δυσκινησία της ωμοπλάτης:

• Ανάκληση ωμοπλάτης: Αυτή η άσκηση επικεντρώνεται στην ενδυνάμωση των μυών που ανασύρουν την ωμοπλάτη, όπως ο μέσος και ο κάτω τραπεζοειδής. Μπορεί να εκτελεστεί με όρθια στάση ή κάθισμα και συμπίεση των ωμοπλάτων, παραμονή για λίγα δευτερόλεπτα και στη συνέχεια απελευθέρωση. Αυτή η άσκηση βοηθά στη βελτίωση της σταθερότητας της ωμοπλάτης και προάγει τη σωστή ευθυγράμμιση.
• Scapular Squeeze: Παρόμοια με την ανάσυρση της ωμοπλάτης, η άσκηση συμπίεσης της ωμοπλάτης στοχεύει στους μύες που ανασύρουν την ωμοπλάτη. Περιλαμβάνει τη συμπίεση μιας μικρής μπάλας ή πετσέτας ανάμεσα στις ωμοπλάτες, διατηρώντας παράλληλα καλή στάση του σώματος. Αυτή η άσκηση βοηθά στην ενεργοποίηση των μυών που είναι υπεύθυνοι για τη σταθερότητα και τον έλεγχο της ωμοπλάτης.
• Διαφάνειες τοίχου: Οι διαφάνειες τοίχου είναι αποτελεσματικές για τη βελτίωση της ανοδικής περιστροφής της ωμοπλάτης και την ενδυνάμωση του πρόσθιου σηραγγώδους μυός. Σταθείτε με την πλάτη σας σε έναν τοίχο, με τους αγκώνες λυγισμένους στις 90 μοίρες και τις παλάμες στραμμένες προς τα εμπρός. Σύρετε αργά τα χέρια σας προς τα πάνω στον τοίχο, διατηρώντας τις ωμοπλάτες σας κάτω και προς τα πίσω. Επιστρέψτε στην αρχική θέση και επαναλάβετε. Αυτή η άσκηση βοηθά στην προώθηση της σωστής κίνησης της ωμοπλάτης και στην ενεργοποίηση των μυών.
• Ασκήσεις Y-T-W-L σε ύπτια θέση: Αυτές οι ασκήσεις στοχεύουν στους μύες του άνω μέρους της πλάτης, συμπεριλαμβανομένων του τραπεζοειδούς και των ρομβοειδών. Ξαπλώστε μπρούμυτα σε ένα στρώμα ή έναν πάγκο με τα χέρια σας σε διαφορετικές θέσεις για να σχηματίσετε τα γράμματα Y, T, W και L. Σηκώστε τα χέρια σας από το έδαφος ενώ σφίγγετε τις ωμοπλάτες σας και κρατήστε τα για μερικά δευτερόλεπτα πριν τα κατεβάσετε. Οι ασκήσεις αυτές βοηθούν στην ενδυνάμωση των μυών που συμμετέχουν στη σταθεροποίηση της ωμοπλάτης και στη βελτίωση της στάσης του σώματος.

Αναφορές

Cools, A. M., Declercq, G., Cagnie, B., Cambier, D., & Witvrouw, E. (2008). Εσωτερική πρόσκρουση στον παίκτη του τένις: κατευθυντήριες γραμμές αποκατάστασης. British journal of sports medicine, 42(3), 165-171.

Corpus, K. T., Camp, C. L., Dines, D. M., Altchek, D. W., & Dines, J. S. (2016). Αξιολόγηση και θεραπεία της εσωτερικής πρόσκρουσης του ώμου σε αθλητές που αθλούνται πάνω από το κεφάλι. World Journal of Orthopedics, 7(12), 776.

Leschinger, T., Wallraff, C., Müller, D., Hackenbroch, M., Bovenschulte, H., & Siewe, J. (2017). Εσωτερική πρόσκρουση του ώμου: κίνδυνος ψευδώς θετικών αποτελεσμάτων στις εξετάσεις εξωτερικής πρόσκρουσης;. BioMed Research International, 2017.

Meister, K., Buckley, B., & Batts, J. (2004). Το σημείο της οπίσθιας πρόσκρουσης: διάγνωση των ρήξεων του στροφικού πετάλου και του οπίσθιου χείλους που οφείλονται σε εσωτερική πρόσκρουση σε αθλητές με υπερακανθήσεις. American journal of orthopedics (Belle Mead, NJ), 33(8), 412-415.

Spiegl, U. J., Warth, R. J., & Millett, P. J. (2014). Συμπτωματική εσωτερική πρόσκρουση του ώμου σε αθλητές που αθλούνται πάνω από το κεφάλι. Sports medicine and arthroscopy review, 22(2), 120-129.