Οστεοαρθρίτιδα ισχίου | Διάγνωση & θεραπεία για φυσικοθεραπευτές

Εισαγωγή

Σύμφωνα με τους Felson et al. (2005 ) Ένα κλασικό χαρακτηριστικό της οστεοαρθρίτιδας είναι οι ιστολογικές αλλαγές στην ποιότητα και το πάχος του αρθρικού χόνδρου. Η μείωση του αρθρικού χόνδρου οδηγεί σε υπερτροφία του υποχόνδρινου οστού και σχηματισμό οστεοφύτων στα άκρα των αρθρικών επιφανειών. Μια άλλη συνέπεια είναι η χρόνια φλεγμονή του αρθρικού ιστού. Όλες αυτές οι αλλαγές οδηγούν σε ακανόνιστες αρθρικές επιφάνειες, οστική διόγκωση, πιθανή πάχυνση της αρθρικής κάψας, και τελικά σε ύδρωπα. Η προκύπτουσα μείωση του αρθρικού χώρου είναι ορατή στις ακτινογραφικές εικόνες, γι' αυτό και μιλάμε επίσης για "ακτινολογική οστεοαρθρίτιδα".

Ο πόνος είναι ο πιο εμφανής περιοριστικός παράγοντας στην οστεοαρθρίτιδα. Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, η παθοφυσιολογία περιγράφει την απώλεια του χόνδρου, αλλά οι νοσηροϋποδοχείς λείπουν από τον αρθρικό χόνδρο.

Γνωρίζουμε ότι η μείωση του χόνδρου των αρθρώσεων συμβαίνει και σε άτομα χωρίς κλινικά συμπτώματα (ακτινολογική οστεοαρθρίτιδα).

Οι νοσηροϋποδοχείς είναι παρόντες στους ιστούς που περιβάλλουν την άρθρωση του ισχίου, όπως η αρθρική κάψα, οι σύνδεσμοι ή το αρθρικό υμένιο. Αυτοί οι νοσηροϋποδοχείς ενεργοποιούνται από τη φλεγμονή που εμφανίζεται.

Η οστεοαρθρίτιδα μπορεί να εμφανιστεί μετατραυματικά, ως διαδικασία γήρανσης και σε άλλες φλεγμονώδεις καταστάσεις που επηρεάζουν την ποιότητα του αρθρικού χόνδρου.

Επιδημιολογία

Η οστεοαρθρίτιδα του ισχίου είναι λιγότερο συχνή από την οστεοαρθρίτιδα του γόνατος. Για τη μέγιστη επίπτωση μεταξύ των ηλικιών 78-79 ετών, οι Felson et al. (1998) αναφέρουν επίπτωση 600/100.000 ανθρωποέτη για τις γυναίκες και 420/100.000 για τους άνδρες με οστεοαρθρίτιδα του ισχίου.
Ο σημειακός επιπολασμός της οστεοαρθρίτιδας στις Κάτω Χώρες το 2007 ήταν 24,5/1000 στους άνδρες και 42,7/1000 στις γυναίκες. Σε όλο τον κόσμο, ο επιπολασμός αναφέρεται σε 0,85%(Cross et al. 2014)

ΒΕΛΤΙΏΣΤΕ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΙΚΉ ΣΑΣ ΔΙΆΓΝΩΣΗ ΣΤΟΝ ΠΌΝΟ ΣΤΟ ΙΣΧΊΟ ΠΟΥ ΣΧΕΤΊΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΤΡΈΞΙΜΟ - ΔΩΡΕΆΝ!

• • Όνομα*
• • Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο*

Δ

Κλινική εικόνα

Για τους περισσότερους ασθενείς, το πιο εμφανές σύμπτωμα είναι ο πόνος. Οι ασθενείς αισθάνονται πόνο κυρίως όταν αρχίζουν να κινούνται ή μετά από παρατεταμένη φόρτιση. Ο πόνος συνήθως αυξάνεται κατά τη διάρκεια της ημέρας. Μπορεί επίσης να αναφέρουν ότι ακούν ή αισθάνονται τριγμούς.

Οι ασθενείς συνήθως αναφέρουν πρωινή δυσκαμψία έως και 60 λεπτά. Το εύρος της κίνησης είναι συνήθως περιορισμένο λόγω του σχηματισμού οστεοφύτων. Αυτό μπορεί να εκδηλωθεί με τη δυσκολία ή την αδυναμία να δέσετε τα παπούτσια ή να φορέσετε κάλτσες, για παράδειγμα.

Φυσική εξέταση

Τα διαγνωστικά κριτήρια (ACR) για την ΟΑ του ισχίου είναι(Altman et al. 1991):

• Ηλικία >45
• Πόνος για περισσότερο από 3 μήνες
• Πόνος κατά τη διάρκεια της φόρτισης, χωρίς αύξηση όταν κάθεστε, ακτινοβόλος πόνος στη βουβωνική χώρα/τον γλουτό/το κάτω μέρος της πλάτης
• Μειωμένη εσωτερική περιστροφή, εξωτερική περιστροφή, έκταση και κάμψη με αίσθηση του οστού στο άκρο του οστού
• Αδυναμία των απαγωγών του ισχίου
• Δυσκολία στην κίνηση ή/και δυσκαμψία κατά την κίνηση
• Ευαισθησία κατά την ψηλάφηση του βουβωνικού συνδέσμου

Επιπλέον, μια ομάδα δοκιμών περιγράφηκε από τους Sutlive et al. (2008). Επιπλέον, η δοκιμασία FABER και το σημείο Trendelenburg αναφέρονται στη βιβλιογραφία ως μέτρα για τον εντοπισμό της ενδοαρθρικής παθολογίας και της αδυναμίας των απαγωγών του ισχίου, αν και η εγκυρότητά τους είναι αμφισβητήσιμη.

Άλλες ορθοπεδικές εξετάσεις για την οστεοαρθρίτιδα του ισχίου είναι:

• Παθητικό εύρος κίνησης της άρθρωσης του ισχίου
• Ενεργό εύρος κίνησης της άρθρωσης του ισχίου

Θεραπεία

Υπάρχει ευρεία συναίνεση ότι η συντηρητική αντιμετώπιση της οστεοαρθρίτιδας του ισχίου ενδείκνυται ως πρώτο βήμα πριν εξεταστεί το ενδεχόμενο ολικής αντικατάστασης του ισχίου. Τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες μελέτες υψηλής ποιότητας έδειξαν ότι τα δομημένα προγράμματα άσκησης οδηγούν σε μείωση του πόνου και της αναπηρίας σε σύγκριση με μια ομάδα ελέγχου.

Οι εθνικές κατευθυντήριες γραμμές υποστηρίζουν ότι οι κλινικοί γιατροί πρέπει να εκπαιδεύουν τον ασθενή σχετικά με την πορεία της πάθησης και να προωθούν την αυτοδιαχείριση, η οποία περιλαμβάνει έναν ενεργό τρόπο ζωής, την ενθάρρυνση της γενικής κίνησης και, εάν είναι απαραίτητο, τη συμβουλή ενός διαιτολόγου.

Όσον αφορά την επιλογή των ασκήσεων, συνιστάται να εργάζεστε σε όλο το φάσμα από την κινητοποίηση ή την "κινητική εκμάθηση", μέχρι τις ασκήσεις ισορροπίας ή ελέγχου της στάσης και φυσικά τις ασκήσεις ενδυνάμωσης. Αυτές οι ασκήσεις θα πρέπει να γυμνάζουν το σύμπλεγμα του ισχίου τρισδιάστατα με έμφαση στους απαγωγούς του ισχίου. Ας δούμε λοιπόν μερικά παραδείγματα:

Κινητοποίηση/κινητική μάθηση:

• Κλίσεις της λεκάνης καθιστή
• Άρθρωση ισχίου καθιστή/ όρθια με βοηθητικό μέσο (ραβδί)
• Εσωτερικές περιστροφές/εξωτερικές περιστροφές σε καθιστή/ξαπλωτή θέση

Έλεγχος στάσης/ισορροπίας:

• Στάση Tandem (κανονικό/αυτοκόλλητο στρώμα) με ανοιχτά και κλειστά μάτια
• Μονό πόδι (κανονικό στρώμα/Airex) με ανοιχτά και κλειστά μάτια
• Ισοζύγιο εκδρομών αστέρων
• Εμπόδια από τη μία πλευρά στην άλλη

Προπόνηση δύναμης:

• Γέφυρες (βραχύς και μακρύς μοχλός / μονό πόδι)
• Πίεση ποδιών
• BoxSquat
• Καταλήψεις (kettlebell)
• Απαγωγείς ισχίου σε ύπτια θέση/στάση/κλάμα/αντιστατική ορθοστασία (με βοήθεια που κρατιέται σε καρέκλα)
• Ενίσχυση των προσαγωγών με μπάλα σε ύπτια, πλάγια θέση
• Ολισθητήρες skate
• Έκταση ισχίου (ρωμαϊκή καρέκλα/σε τραπέζι με βάρος στον αστράγαλο)

Αυτές οι ασκήσεις μπορούν να γίνουν από τον ασθενή στο σπίτι με ελάχιστο εξοπλισμό. Να θυμάστε ότι αυτές είναι απλώς δείγματα ασκήσεων και όχι ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα άσκησης. Η δοσολογία του προγράμματος άσκησης θα πρέπει να προσαρμόζεται στο άτομο και στην ικανότητα ανάληψης φορτίου και απαιτείται η τήρηση ενός προγράμματος αποκατάστασης διάρκειας τουλάχιστον 12 εβδομάδων.

Θα θέλατε να μάθετε περισσότερα για την οστεοαρθρίτιδα; Στη συνέχεια, ελέγξτε τους ακόλουθους πόρους:

• Προσθήκη ενίσχυσης των προσαγωγών του ισχίου σε ένα πρόγραμμα ενίσχυσης για την ΟΑ του γόνατος (ανασκόπηση έρευνας)
• Επεισόδιο podcast 036: Παθολογίες του ισχίου με τον Mehmet Gem
• Επεισόδιο podcast 014: Οστεοαρθρίτιδα του γόνατος με τον Anthony Teoli

Αναφορές

Altman, R., Alarcon, G., Appelrouth, D., Bloch, D., Borenstein, D., Brandt, K., ... & Wolfe, F. (1991). Τα κριτήρια του Αμερικανικού Κολλεγίου Ρευματολογίας για την ταξινόμηση και την αναφορά της οστεοαρθρίτιδας του ισχίου. Αρθρίτιδα & Ρευματισμοί: Official Journal of the American College of Rheumatology, 34(5), 505-514.

Beumer, L., Wong, J., Warden, S. J., Kemp, J. L., Foster, P., & Crossley, K. M. (2016). Επιδράσεις της άσκησης και της χειροθεραπείας στον πόνο που σχετίζεται με την οστεοαρθρίτιδα του ισχίου: συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση. British journal of sports medicine, 50(8), 458-463.

Cross, M., Smith, E., Hoy, D., Nolte, S., Ackerman, I., Fransen, M., ... & March, L. (2014). Η παγκόσμια επιβάρυνση από την οστεοαρθρίτιδα του ισχίου και του γόνατος: εκτιμήσεις από τη μελέτη "Global burden of disease 2010". Annals of the rheumatic diseases, 73(7), 1323-1330.

Felson, D. T. (2005). Οι πηγές του πόνου στην οστεοαρθρίτιδα του γόνατος. Current opinion in rheumatology, 17(5), 624-628.

Felson, D. T., & Zhang, Y. (1998). Ενημέρωση σχετικά με την επιδημιολογία της οστεοαρθρίτιδας του γόνατος και του ισχίου με σκοπό την πρόληψη. Αρθρίτιδα & Ρευματισμοί: Official Journal of the American College of Rheumatology, 41(8), 1343-1355.

Sampath, K. K., Mani, R., Miyamori, T., & Tumilty, S. (2016). Τα αποτελέσματα της χειροθεραπείας ή της θεραπείας με άσκηση ή και των δύο σε άτομα με οστεοαρθρίτιδα του ισχίου: συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση. Clinical Rehabilitation, 30(12), 1141-1155.

Sutlive, T. G., Lopez, H. P., Schnitker, D. E., Yawn, S. E., Halle, R. J., Mansfield, L. T., ... & Childs, J. D. (2008). Ανάπτυξη ενός κλινικού κανόνα πρόβλεψης για τη διάγνωση της οστεοαρθρίτιδας του ισχίου σε άτομα με μονόπλευρο πόνο στο ισχίο. Journal of Orthopaedic & Sports Physical Therapy, 38(9), 542-550.

Steinhilber, B., Haupt, G., Miller, R., Janssen, P., & Krauss, I. (2017). Θεραπεία άσκησης σε ασθενείς με οστεοαρθρίτιδα του ισχίου: επίδραση στη μυϊκή δύναμη του ισχίου και πτυχές της ασφάλειας της άσκησης - αποτελέσματα τυχαιοποιημένης ελεγχόμενης δοκιμής. Σύγχρονη ρευματολογία, 27(3), 493-502.